#1 Saga – Prog op de cm2

eerste druk: 05-02-2003 / eindredactie: Markwin Meeuws
tweede druk: 29-10-2004 / eindredactie: Markwin Meeuws

Een a-typische symfoband. Nooit een nummer langer dan 7:10. Is het echte symfo? Is het het begin van neo-prog? Is het niet te commercieel? Wat is zo leuk aan Saga? Waarom zijn fans ondanks de wisselende kwaliteit zo loyaal gebleven al die jaren?

Je mist wat als je Humble Stance niet kent. Of Don’t Be Late. Of Wind Him Up. Of You’re Not Alone. Of Help Me Out. Of… afijn, lees maar…

Saga – Saga (1978):

“De muziek is bedrieglijk eenvoudig van opzet. Liedjes, meestal in vierkwartsmaat, met duidelijke coupletten en refreinen. Door de droge productie, waardoor gitaar en toetsen heel dichtbij klinken, wordt de muziek nergens echt symfonisch.”

Meer lezen? Klik hier.

Saga – Images At Twilight (1979)

Hier volgt het recept:
“Neem een oersimpele melodie en verbindt die met een aanstekelijke tekst. Hou de nummers kort en to-the-point. Neem een verschrikkelijk goede gitarist, maar geef hem vooral niet de ruimte”

Meer lezen? Klik hier.

Saga – Silent Knight (1980)

“Maar waarom sloeg “Silent Knight” zo aan bij mij? Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat Saga op dat moment domweg op artistieke hoogtepunt van hun carrière zaten. De goed uitgebalanceerde composities hebben een hoogwaardig symfogehalte waarbij aangetekend moet worden dat Jim Crichton het brein vormt achter de technische snufjes en concept van de composities.”

Meer lezen? Klik hier.

Saga – Worlds Apart (1981)

“Worlds Apart” betekende voor Saga wat Jaws betekende voor strandmode: het begin van een moeilijke tijd. De oorzaak van deze malaise lag niet, zoals wel eens wordt geopperd, aan de productie van Rupert Hine, maar aan een ernstig gebrek aan goede liedjes en richting.”

Meer lezen? Klik hier.

Saga – Heads Or Tales (1983)

“De vijfde Saga-plaat was tevens de tweede geproduceerd door Rupert Hine en tevens de eerste zonder ‘chapters’. Waar de band (samen met Hine) op de vorige cd lichtelijk de plank missloeg, slaagt Saga erin met “Heads Or Tales” een bijzonder overtuigende plaat neer te zetten.”

Meer lezen? Klik hier.

Saga – Behaviour (1985)

“Ik verwonder me over de invloed die de lp’s (nu cd’s) op mij hadden, welke werden uitgebracht rond mijn 18e. Ze hielpen me op weg naar een volgende fase in het leven. Ze hebben die uitstraling van vrijheid, blijheid; een zekere onschuld en een flinke dosis naïviteit. Het is misschien wel daarom dat ik muziek uit die periode met regelmaat uit de kast trek! Zo ook dit zesde studiowerkstuk van Saga. Niet het grote meesterwerk, maar wel zeer goed genietbaar.”

Meer lezen? Klik hier.

Saga – The Beginner’s Guide To Throwing Shapes (1989)

“Als er één cursus is die Saga in 1989 goed had moeten volgen, dan was het wel de cursus: ‘Promotie voor Beginners’. “The Beginner’s Guide To Throwing Shapes” (in de Saga-volksmond “Throwing Shapes” geheten) is zo’n beetje de meest genegeerde Saga-plaat uit de geschiedenis. Vele Saga-fans weten serieus niet eens van het bestaan van deze plaat! Hoe komt dat?”

Meer lezen? Klik hier.

Saga – Pleasure And The Pain (1997)

“Na matige albums als “Steel Umbrellas” en “The Security Of Illusion” is daar in het jaar 1997 plotsklaps “Pleasure And The Pain”. Een fraai ogend hoesje (metalen asbakken op ijsschotsen) maakt duidelijk dat voor Saga de “koude” periode nog niet helemaal voorbij is.”

Meer lezen? Klik hier.

Saga – Full Circle (1999)

“‘My dear Watson kerel! Vertel me het verhaal van de Time Bomb, waar de hele stad het over heeft. Jij was naar mijn weten als eerste op de plaats van delict?’ ‘Ja, Holmes dat was ik zeer zeker. Ik begon juist aan het negende hoofdstuk van de Saga “Full Circle”, dat de titel Remember When draagt. Ik hoorde een stevig gitaargeluid dat klonk alsof een kettingzaag door het hout van een boom raasde. Natuurlijk was mijn nieuwsgierigheid onmiddellijk gewekt.”

Meer lezen? Klik hier.

Saga – Marathon (2003)

“‘Kijk, de nieuwe cd van Saga!’ en ik liet blij het hoesje van “Marathon” aan mijn vriendin zien. ‘Ziet er precies hetzelfde uit als alle andere’, zei ze. ‘Hij staat nu aan’, reageerde ik. ‘Wat vind je ervan?’. ‘Had je deze nog niet dan?’, was haar reactie, ‘als je had gezegd dat je hem al tien jaar had, had ik je ook geloofd!’

Meer lezen? Klik hier.

Saga – Network (2004)

“Ondanks de hoge kwaliteit van genoemde platen kroop bij mij het gevoel dat de herboren band zijn kruit wel erg snel had verschoten. Niet alleen bleken de drie platen onderling inwisselbaar; er sprak ook geen gevoel van progressie uit. Maar ja, progressie heeft bij Saga in het verleden zelden goede resultaten opgeleverd. Ik hield dan ook mijn hart vast toen ik hoorde dat drummer Steve Negus was opgestapt, om zich meer op produceren te gaan richten (en een solo-cd volgens zijn eigen site). Met in het achterhoofd dat ook het ‘chapter’-hoofdstuk was afgesloten, vreesde ik het ergste.”

Meer lezen? Klik hier.