#102 Interview Enochian Theory

Datum: 11-08-2009
Interview en redactie: Ruard Veltmaat 

De Britse band Enochian Theory bestaat momenteel een kleine vijf jaar en heeft een potentieel topalbum te pakken met “Evolution: Creatio Ex Nihilio“. En in oktober 2009 kan Enochian Theory wel eens uitgroeien tot dé verrassing van het Prog Power Europe festival in Baarlo. De band geeft tot nu toe weinig interviews en laat ook niet veel los over zijn denkwijze en motivaties. Reden genoeg voor Progwereld om frontman Ben Harris-Hayes eens grondig aan de muzikale tand te voelen.

Hallo Ben! Kan je wat vertellen over de band, de leden en de muzikale geschiedenis?

De band is geformeerd in 2004 in Porthsmouth in Engeland, aan de zuidkust. In beginsel (en nu natuurlijk nog steeds), wilden we muziek maken waar we ons gevoel in kwijt konden. Gaandeweg krijgt dat natuurlijk meer structuur en bouwt het zich in de loop der tijd op, met hopelijk de nodige kwaliteit. Momenteel bestaat de band uit Sam (drums), Shaun (basgitaar) en natuurlijk ikzelf (gitaar en zang).
Toen we zijn begonnen, waren we een slechte grunge / metal hybride… met de neiging tot het schrijven van songs die overstroomden van vreemde gevoelens en allerlei toestanden… Maar het was altijd wel gericht op wat we toen voelden en ook daadwerkelijk wilden schrijven, maar nooit wat ‘cool’ was op dat moment in die tijd.
Gaandeweg hebben we ons eigen geluid meer en meer ontwikkeld en natuurlijk ook verbeterd. Elk album heeft zijn eigen kenmerken. Voor een wat uitgebreidere biografie kunnen jullie lezers overigens ook gewoon naar onze website surfen. Het is een behoorlijke geschiedenis, maar alles wat jullie lezers wellicht willen weten, staat daar hoogstwaarschijnlijk in.

Hoe zou je jullie eigen muziek omschrijven en met welke artiesten of bands kunnen we jullie sound vergelijken?

Tja, het is natuurlijk moeilijk voor ons om echt een stempel op onze muziek te drukken.

Voor onszelf is het echter eenvoudig:we maken muziek die we leuk vinden. We hebben eigenlijk zoveel genres gecoverd, maar als ik nu iets moet zeggen, dan zou ik het houden op progressieve metal of rock. Laatst heb ik eens gezegd: jaren ’70 en ’80 gemixt met grunge en metal, met hier en daar wat popinvloeden. Zo zien we het zelf eigenlijk. Hoe dan ook, het zal de lading nooit helemaal dekken.

Dit album lijkt een conceptalbum. Kun je daar iets over vertellen?

Helaas kunnen en willen we niet zeggen waar het album precies over gaat. Simpelweg omdat er niet per se een verhaal is. Ook is het in onze ogen niet echt een conceptalbum. Het is meer een collectie van verhalen die gaan over het leven in het algemeen. De strekking van die verhalen is zo groot dat het gelijk alles omvat wat er in dit leven plaats vindt. Het leven in het algemeen heeft ons op dit album gemotiveerd, zowel de goede als de slechte impulsen.

In veel interviews doe je een beetje vaag over je eigen teksten. Je hebt ook eens verklaard dat de teksten erg persoonlijk zijn…

Als ik teksten schrijf, dan doe ik dat omdat ik dingen kwijt wil. En ondanks dat, kan ik het toch voor mijzelf houden. Ik wil er gewoon niet teveel over kwijt. Gek genoeg voel ik er niet veel voor om mijn teksten en ideeën te delen met iedereen, omdat ze zoveel voor mijzelf betekenen. Het representeert ook veel dingen die te moeilijk zijn om eenvoudig uit te leggen. Daarnaast heb ik ook geen boodschap aan mensen die mijn teksten willen interpreteren. Het klinkt raar, het klinkt misschien ook hard en egoïstisch, maar zo voel ik het nu eenmaal.

We hebben in essentie altijd muziek gemaakt voor onszelf, maar natuurlijk hoopten we altijd dat anderen het ook mooi zouden vinden en ook hun eigen interpretatie er aan konden geven. Het is nooit de bedoeling geweest en zal het ook nooit worden, dat wij per definitie onze gevoelens en interesses via onze muziek duidelijk willen maken. We willen niet dat mensen geïnteresseerd raken in onze persoonlijke levens, maar wel in onze muziek en in de vreugde die wij beleven tijdens het musiceren. Als onze luisteraars dus hun eigen interpretatie geven aan mijn teksten, dan heb ik daar geen probleem mee, sterker, ik ben er blij om. Alleen ben ik er zelf nog niet aan toe om de echte betekenis publiekelijk met iedereen te delen. Wellicht zal ik mijn teksten ooit nog eens uit de doeken doen en ze op onze website plaatsen, maar voorlopig nog niet.

In het albumboekje hebben jullie het over het zogenaamde ‘Lost Orchestra’, maar er staan geen namen bij, terwijl er toch wel degelijk viool, cello en andere strijkinstrumenten te horen zijn. Of zijn het toch samples?

Het ‘Lost Orchestra’ is wat het is. Ook hier wil ik niet teveel over zeggen. Het zijn overblijfselen van experimenten uit vorige albums, nummers en ideeën. Ze kwamen voor dit album voornamelijk uit onze keyboards… Als mensen ze mooi vinden om hoe ze klinken, dan zijn we daar heel blij mee.

Waren jullie verrast door de vele positieve recensies in magazines en webzines?

Ja, zonder twijfel en dat zeg ik in alle oprechtheid. We hebben vooraf nooit gedacht dat onze schizofrene muziek zo goed ontvangen zou worden. Sinds de eerste reviews van “Evolution…”, vinden we het nog steeds spannend om te lezen wat mensen ervan vinden. Ondanks de geheimzinnigheid begrijpt 80% van de recensenten wat we er mee bedoelen. Misschien is begrip in ons geval ook wel teveel gevraagd, maar we zijn al blij dat mensen het proberen.

Sommige recensies zijn heel indrukwekkend, boeiend en interessant voor ons en het wordt nu alleen nog maar spannender omdat het album nu officieel uit is. Want nu kan het gewone publiek er ook naar luisteren. En dat publiek blijft uiteindelijk het belangrijkste. Het zal er nu ook meer om spannen dan ooit; blijven we altijd ‘underground’ of kunnen we nu ook doorbreken bij het ‘mainstream’ publiek.

Maar hoe je het ook went of keert, het gaat er natuurlijk ook om dat we het zelf leuk blijven vinden. Kijk, we zijn geen modieuze en goed uitziende jongens met blitse kapsels waarmee we op de bühne kunnen zwaaien. We zijn wie we zijn en je krijgt ons puur zoals we zijn, met een beetje humor en zelf sarcasme. Serieuze muziek door niet serieuze mensen.

Jullie band bestond eerder altijd uit vier bandleden, waarom is de gitarist afgehaakt en hebben jullie nooit gedacht aan vervanging van de vrijgekomen plek?

Helaas heeft Scott ons in 2007 verlaten. Gewoon, omdat het zo moest zijn. Het ging gewoon niet goed meer, maar dat is oud nieuws. We zijn nu ons nieuwe album aan het promoten en gaan gewoon met zijn drieën verder. We werken nu beter met elkaar en niet tegen elkaar. Dit album is ook door ons drieën alleen geschreven. Ik doe alle gitaarpartijen en dat kunnen we live ook goed af, zonder dat iemand ons humeur beïnvloedt. We hebben het wel geprobeerd met iemand erbij voor de live-shows, maar dat werkte niet. Ik heb toen alle gitaarpartijen opnieuw moeten opnemen. Voor de live-shows zien we voorlopig nog even af van een vierde man erbij. We werken met zijn drieën gewoon goed samen en als we dat in deze setting kunnen realiseren, dan is dat prima.

Jullie zijn lang in onderhandeling geweest met allerlei platenmaatschappijen, maar het is nooit tot een contract gekomen. Wat is daar het verhaal achter?

In eerste instantie wilden we alles al graag in eigen hand houden en alles zoveel mogelijk zelf opzetten om dan met het hele pakket naar een label te gaan. Daardoor zou het veel aantrekkelijker zijn, omdat het label dan niet meer hoefde te betalen voor opnamekosten en bijvoorbeeld het artwork. Uiteindelijk hebben we er toch voor gekozen om het niet te doen, aangezien we alles uit handen moesten geven en daardoor de controle zouden verliezen. Wij alle drie wilden weten wat er gedaan zou worden om onze band naar voren te drukken en bekendheid te geven.

Naar welke muziek luisteren jullie zelf momenteel en wat is het laatste album dat jij hebt gekocht?

Wij luisteren eigenlijk naar allerlei stijlen muziek, niet alleen naar metal en rock. Enochian Theory is representatief voor onze liefde voor rock en metal, maar we hebben ook nog andere projecten voor ons plezier, ook om onszelf te blijven ontwikkelen.

Mijn laatste album dat ik kocht was overigens “Ki” van Devin Townsend, die ik overigens enorm bewonder voor zijn hele oeuvre en de manier van werken en denken. Ik weet niet hoe ons volgend album zal klinken, maar ik kan je verzekeren dat het een goede afspiegeling zal zijn van wat we dan kunnen en leuk vinden. Alle invloeden die we nu meenemen – ook die van andere artiesten – zullen we dan weer gebruiken.

Zijn er nog plannen om naast Prog Power Europe op te treden in Nederland?

Er zijn ontwikkelingen om ons album te promoten, maar op dit moment kan ik helaas nog niets bevestigen. Dus laten we hopen dat alles goed gaat en dat we nog een paar keer kunnen optreden in Europa, misschien juist naar aanleiding van Prog Power. Ik zou zeggen tegen jou en jullie lezers: houd onze website in de gaten!

Mag ik je bedanken voor dit interview en heb je wellicht nog iets te zeggen tegen onze lezers?

Heel erg bedankt voor je tijd en interesse en ik hoop dat jullie lezers de kans krijgen om naar ons album te luisteren!

Met de donkerste groeten…

Ben, namens Enochian Theory