#120 Interview: The Dust Connection

Interview en tekst:  Ruard Veltmaat

Een aantal jaren geleden werd ik door pro actief promotiebeleid van de band geattendeerd op “The Dust Connection”. Al in een vroeg tijdig stadium waren geluid en videofragmenten te beluisteren op de Myspace site en webpagina van de Tilburgse formatie. Ondanks die fragmenten duurde het nog een behoorlijke tijd voor er een album werd uitgebracht. Maar dat wachten was het eindresultaat wel waard. Voor de interviewer en recensent is “Trials” één van de betere debuutalbums die hij gehoord heeft. Reden te meer voor Progwereld om eens wat meer over deze Brabantse heren te weten te komen.

Om dit interview te beginnen, wil ik vragen of jullie de band kunnen voorstellen en wat verder te omschrijven.
Martijn: We zijn als band voortgekomen uit Forever Times, waardoor drie van de vijf bandleden  elkaar al goed kenden. Maar ook Jeroen en Jorg waren al bekenden voordat ze tot de band toetraden. Het is dus absoluut zo dat niet alleen de muziekliefde en ambitie ons binden, maar gelukkig ook de onderlinge vriendschap.

Jeroen: Vanuit een vorige band was ik reeds bekend met de bassist van destijds, hij vroeg me om auditie te doen. Robert & Martijn waren bekenden vanuit het muziekcircuit. Er was meteen een klik en het voelde vertrouwd aan, zowel op muzikaal vlak als vriendschappelijk.

Jorg: Ja, zo ging het bij mij ook min of meer. Ik kende The Dust Connection al van de eerste demo uit 2003. Die stond in mijn kast en had op mij een verpletterende indruk gemaakt! Ik zat in een superleuke band maar liep al een tijdje met het gevoel dat ik wat anders wilde. Ik was dan ook erg verrast toen Robert me belde of ik auditie wilde komen doen! Robert en Martijn kende ik al, maar met Sander en Jeroen klikte het ook meteen; ik had al snel genoeg in de gaten dat ze allemaal dezelfde flauwe humor hadden, dus ja, dat zat snel goed!

Robert: Ik ben de gelukkige naast Martijn die vanaf het prille Forever Times begin, in de band zit. The Dust Connection is eigenlijk begonnen waar FT destijds is gestopt. Het is een band met een erg goede persoonlijke klik, erg belangrijk in een band als deze, er is veel tijd en zorg besteed aan het concept, het schrijven, opnemen en uitbrengen van het album en we hebben veel zelf gedaan. Iedereen is erg enthousiast en meteen bereid om tijd en effort te steken in de band. Daarnaast staan we live als een huis en daar word ik vrolijk van!

In mijn recensie van het album verwijs ik bewust niet veel naar andere bands, omdat ik ondanks de gevarieerde stijl vind dat er een eigen identiteit is neergezet. Hoe denken jullie daar zelf over en als er vergelijkingen gemaakt kunnen worden, welke band(s) zouden dan in aanmerking komen?

Martijn: Allereerst bedankt voor dat compliment. Als muzikant ben je er niet erg bewust mee bezig, maar hoop je toch dat je voor de luisteraar iets ‘onderscheidends’ hebt. Natuurlijk is het maken van je eigen muziek vaak grotendeels een soort optelsom van al je invloeden, en een klein beetje van jezelf. Die invloeden lopen echter sterk uiteen bij ons. Zowel binnen de band, als per individu. We hebben allemaal een erg brede muzieksmaak durf ik wel te zeggen. Natuurlijk zijn bepaalde invloeden wat prominenter aanwezig. Van bands als Dream Theater, Iron Maiden, Metallica, Marillion, Pink Floyd en Porcupine Tree houden we eigenlijk allemaal wel en dat hoor je terug in onze sound. Maar hiernaast neemt ieder z’n eigen ding mee. Zo luister ik zelf graag naar wereldmuziek, die uit het Midden-Oosten in het bijzonder. Die invloed kun je dan prominent horen in het nummer “Path”, waar ik ook wat Arabische instrumenten bij heb opgenomen. Een ander voorbeeld is het flamencostuk in “Nothingness” wat dan weer Roberts idee was, inclusief handklapjes! Wat onze sound bepaalt is denk ik vooral de bereidheid om open te staan voor experimenten en ogenschijnlijk ongewone invloeden. Op één of andere manier klinkt het dan toch uiteindelijk als The Dust Connection, iets waar je wel altijd voor moet waken natuurlijk met het arrangeren.

Jeroen: Veelal is het tot stand komen van de stijl een onbewust proces. Onbewust is in die context dat we vanuit onze interesses in muziek inspiratie putten. Onze interesses in stijlen van muziek komen elkaar daardoor tegen tijdens het tot stand komen van de nummers. Wanneer ik aan vergelijkingsmateriaal denk, kom ik uit bij bands zoals Martijn ze noemt. Wat betreft invloeden vanuit muzikanten spreken bij mij met name vocalisten / lees Iconen tot de verbeelding zoals Bruce Dickinson, Ronnie James Dio, Ozzy Osbourne, Blackie Lawless (W.A.S.P) en Martin Walkyier (ex-Skyclad). Naast de heavy metal garde draag ik vocalisten zoals Peter Gabriel, Enya en Loreena Mc Kennit een warm hart toe.

Robert: Mijn muzieksmaak is erg gevarieerd, van Maiden tot Pink Floyd en van The Alan Parsons Prooject tot Whitesnake. Ook goede jazz platen (op vinyl!) doen het regelmatig goed en daarnaast alles wat goed opgenomen is (natuurlijk) en gewoon super klinkt, krijg ik een kick van. “Dark Side Of The Moon” is toch denk ik mijn topper, maar dan wel op vinyl! Heerlijk op zondagmorgen met een goede kop koffie!

Het heeft even geduurd voor jullie album klaar was. Terwijl er in Nederland al veel belangstelling was voor de band en jullie ook opgemerkt werden als talenten. In eerste instantie zou de cd ook al in maart van dit jaar klaar moeten zijn, maar dat duurde nog tien maanden langer. Is dat een gevalletje van perfectionisme of is er iets anders tussengekomen?

Martijn: Het album zelf was begin april helemaal klaar, dus dat viel wel mee. We zijn echter wel absoluut perfectionisten. We hebben dan ook erg veel tijd gestoken in de opnamen en de voorbereiding hiervan, en destijds bewust gekozen de boel zelf te produceren in Roberts studio (evenals de demo eerder). Hoewel er ervaring genoeg in huis was, was dit wel de eerste keer dat we als band een volledig album opnamen. We hadden uiteindelijk ook materiaal voor een dubbelalbum als het had gemoeten, dus ook daarin moest gesnoeid worden. De muziek opnemen was de grootste klus, maar de rest van het plaatje moet natuurlijk ook gewoon kloppen. Daar hoort ook een goede distributie bij en passend professioneel artwork. De tijd vanaf april hebben we dus besteed aan het zoeken van een geschikt label om het uit te brengen, het laten maken van het artwork, fotoshoots, het vinden van een goede booker etc. Op die manier ben je stiekem zo een half jaar verder, zeker als er een pruimentijd (lees: zomer) tussenzit.

Robert: Buiten dat we inderdaad perfectionisten zijn, hebben we onszelf wel een grote druk opgelegd. We hebben bewust gekozen om mijn eigen studio te gebruiken. Op de eerst plaats wilde ik perse deze plaat opnemen zonder enige belemmering van tijd of budget, hetgeen in geen enkele andere studio kan. Iedereen heeft echt keihard gewerkt, en vanaf het moment dat we de backingtracks hebben gemaakt, zijn we continu bezig geweest. De drums hebben we in vijf aaneengesloten dagen opgenomen. Verder werkt iedereen zoals je al gelezen hebt, en hebben we veelal avonduren en weekeinden gebruikt om meters te maken. We hebben nergens op ‘bezuinigd’. Verder ben ik gegaan voor het maximaal haalbare, en ben zelf erg tevreden over het resultaat. Er zitten veel ‘extra’s’ in voor de luisteraar, bijvoorbeeld een extra harmonisch lijntje met een akoestische gitaar, een extra koortje etc. maar altijd in dienst van het nummer en vaak bewust niet overduidelijk in de mix. Het moet een sfeertotaal zijn, en op de juiste plaatsen doseren en juist dingen durven (zoals het flamenco stuk in Nothingness) leveren mij nog steeds kippenvelmomenten op!

Hoe zijn jullie bij deze platenmaatschappij (Snakebite/Rock Inc) terecht gekomen?

Martijn: Na het afronden van de opnamen, hebben we promo-exemplaren rondgestuurd naar aardig wat platenlabels. Rock Inc. was voor ons een welbekende naam uit het verleden met een betrouwbare reputatie. We hebben meerdere positieve reacties gehad, maar zij waren meteen vanaf moment één enthousiast, en… concreet met betrekking tot wat ze te bieden hadden! Uiteindelijk is dit voor een band het allerbelangrijkste, iemand is of meteen enthousiast of niet. Twijfelaars brengen je uiteindelijk niets. We zijn dan ook snel op de koffie gegaan ter nadere kennismaking, en dit bevestigde het goede voorgevoel alleen maar nog meer. Het is een klein label met een nuchtere visie, maar men heeft een goed distributienetwerk en ondertussen in het tienjarig bestaan een betrouwbare reputatie opgebouwd. Zeker omdat we alles tot dan toe zelf gedaan hadden, was het voor ons belangrijk volledige vrijheid op het creatieve vlak te behouden. Dit was geen enkel probleem, vandaar dat we erg tevreden met de samenwerking zijn!

Waar en wanneer is de cd-presentatie van het album?

Martijn: Die zal zijn op 31 januari in 013 (Batcave) in onze thuisstad Tilburg. We zijn erg blij dat we na al die jaren weer hier op de planken mogen staan in het bijzijn van een hoop familie, vrienden en kennissen. Voorafgaand zal er in de kleine zaal van 013 een Metal Market zijn, dus geïnteresseerden kunnen hier een mooi dubbeluitstapje van maken. De entree voor onze cd-presentatie is overigens gratis, reden te meer om langs te komen!

Als ik het goed begrepen heb spelen enkele bandleden ook in een tributeband van Iron Maiden, wat af en toe ook doorschemert in de muziek van jullie eigen band. Toch zijn er ook duidelijke invloeden van andere stromingen te horen. Hoe is die verdeling binnen de band? Zijn er liefhebbers van metal en liefhebbers van wat meer progressieve rock?

Robert: Inderdaad, ik ben medeoprichter van UTI en we bestaan in 2010 alweer tien jaar. Ik ben als drummer begonnen met Iron Maiden, en dat is ook de reden om destijds een tribute op te richten. Het idee was om 1x te spelen… het is iets meer geworden. UTI is voor mij ook een volwaardige band, en geloof het of niet, het laat je als muzikant aan het sterrendom ruiken. Je komt op alle grote podia, we hebben veel fans, een eigen crew, veel merchandise etc. Voor mij is het zo dat, omdat ik ben begonnen met muziek maken, door Iron Maiden platen mee te spelen, deze band altijd voor mij een speciale plek behoudt. Na Maiden zijn bij mij vooral 80’s bands als Helloween, Queensryche, Anthrax gekomen, en daarna ook Dream Theater en bands als Pink FLoyd, Marillion. Je blijft gewoon je smaak ontwikkelen.

Martijn: Ikzelf heb jarenlang deel uitgemaakt van Up The Irons, en speel nog vrij regelmatig mee als gast tot mijn grote plezier. Beide bands zijn behoorlijk met elkaar verweven, ook op het vriendschappelijke vlak. Wat betreft de invloeden binnen de band: zoals gezegd zijn die breed. In de eerste plaats zijn we allemaal metalheads, met Iron Maiden als een grote bindende factor. Maar van een band als Marillion hebben we ook allemaal platen van in de kast staan. Mijn smaak varieert van de meest lompe metal (Strapping Young Lad, Bloodbath) tot progressieve rock (Pink Floyd, Porcupine Tree, Frost*, Spock’s Beard, Ayreon, Rush, de oude Genesis) tot pop (Sting, Imogen Heap) tot dance/electronica (Celldweller, The Prodigy, Pendulum), en de eerder aangehaalde wereldmuziek (Azam Ali, Niyaz, Surinder Sandhu).

Sander: Ik luister naar van alles, uiteraard in de eerste plaats naar rock en metal, maar ik hou ook erg van de new wave uit de jaren ’80 (The Chameleons, The Cure, The Sound) of bands van nu die daaraan refereren (Interpol, Editor, The Search), bepaalde folkbands (Oi Va Voi, Beirut) en ik heb een zwak voor eigenzinnige zangeressen zoals Imogen Heap en Bat For Lashes.

Jeroen: Mijn favorieten zijn Iron Maiden, Bruce Dickinson, Dio, Ozzy, Megadeth, W.A.S.P., Dream Theater, Testament, Skyclad, Peter Gabriel, Enya, Loreena Mc Kennit.

Jorg: Bij mij is de metal echt iets wat ik letterlijk heb moeten ‘leren’ en wat zich daarna steeds verder heeft ontwikkeld. Het is eigenlijk begonnen met Marillion en Genesis, daar was ik al vrij jong bij. Dat is natuurlijk geen metal, maar wel iets anders als waar de meeste klasgenoten naar luisterden. Van een oom kreeg ik wat oud werk van Pink Floyd, en dat vond ik maar taai. Maar gaandeweg leer je iets waarderen en ik kan nog steeds weinig andere bands noemen waar ik meer respect voor heb. Vervolgens kwam Iron Maiden, dat vond ik destijds behoorlijk heavy, en dat ging steeds verder; van Metallica naar Dream Theater…. en toen kwam Tool, dat was voor mij echt een eye-opener! Als ik voor dit moment echte ‘kick ass bands’ moet noemen, dan kom ik nu toch wel uit op namen als Killswitch Engage, Opeth, Burst, dat genre, maar ook Rammstein en System Of A Down vind ik nog steeds erg inspirerend. Ik denk dus dat ik van de bandleden ik wel het meeste in de metalhoek zit.

De teksten lijken veel over de relationele sfeer en het innerlijke van de mens te gaan. Zijn die teksten autobiografisch en door wie zijn ze überhaupt geschreven?

Jeroen: Zoals je aangeeft gaan de teksten inderdaad over de relationele sfeer en het innerlijke van de mens. In dit geval mijn innerlijk en mijn ideeën hierover. De teksten die ik schrijf zijn vrijwel allemaal autobiografisch. Voor dit album kwamen de teksten van mijn hand.

Hoewel de tekst van The House That Doesn’t Exist in feite heel eenvoudige klinkt, spat er een behoorlijk dosis melancholie af. Interpreteer ik dat goed en welk verhaal zit achter die tekst?

Jeroen: Je interpreteert dit goed, The House That Doesn’t Exist gaat over een huis dat niet meer bestaat in onze realiteit maar wel degelijk in mijn belevingswereld. Beter gezegd in mijn herinnering. Van tijd tot tijd beleef ik deze wereld door te herinneren. Ik kwam toen uit op het idee om een tekst te schrijven over een huis dat niet meer is, maar waar ik nog wel naar toe kan gaan. Simpel genomen door het betreden van de droomstaat. Ik beleef het huis opnieuw, in geuren en kleuren, inclusief de inwoners van het huis die niet meer onder ons zijn. Het is als het ware een herbeleving van een plek waar ik als kind bijzonder graag vertoefde. Samen met mensen die voor mij een speciale betekenis hebben. Het huis dat niet meer bestaat is het huis van mijn grootouders.

Informatie over zanger Jeroen Voogd is weinig te vinden, behalve natuurlijk op jullie eigen site. Maar hoe kan het dat iemand in een klein land als Nederland, waar echt goede zangers schaars zijn, nog niet bekend is?

Robert: Dank voor je compliment! Ik ben ook erg gecharmeerd van Jeroens vocalen. Wat ik tof vind is dat iedere muzikant in deze band zijn ‘eigen ding’ doet, en dat de optelsom dan iets produceert wat ik helemaal te gek vind! Ik denk dat alle invloeden van iedereen nodig zijn voor het juiste ingrediënt voor deze band.

Martijn: Geen idee hoe het komt, andere mensen hebben gewoon zitten suffen denk ik ;-). Voordat Jeroen bij de band kwam, kenden we hem al wel van vorige bands. Zijn zangkwaliteiten waren dus zeker al eerder opgevallen. Hij was op het moment dat we audities hielden ook op zoek naar een nieuwe band, dus dat was perfect!

Jeroen: Het antwoord op deze vraag is mogelijk te vinden in het gegeven dat ik voornamelijk via The Dust Connection in de publiciteit ben gekomen. Met mijn vorige bands kwam ik niet veel verder dan het regionale circuit wat betreft de reikwijdte. Met The Dust Connection bracht ik voor het eerst muziek uit en traden we landelijk op.

Robert Spaninks lijkt een volledige baan in de muziekbusiness te hebben, gezien hij beschikt over een eigen studio en ook produceert voor andere bands en artiesten, maar wat doen de rest van de bandleden in het dagelijks leven?

Robert: Ik ben bang dat ik je moet teleurstellen. Qua tijd, heb ik inderdaad een volledige baan in de muziekbusiness, maar ik denk niet dat het helemaal mijn behoeften aan eten en drinken kan bekoren… helaas… Ik werk een aantal dagen in de week als technicus in een ziekenhuisinstelling. Ik heb me een aantal jaren geleden laten omscholen. Ik was pro geluidstech, en reisde veelal over de hele aardbol, een super en leerzame tijd. Nadat ik alle hotels wel zo’n beetje had gezien, en ik aan spelen niet toekwam heb ik de switch gemaakt. Een keuze waar ik nog steeds achter sta. Ik heb met de opgedane kennis een studio opgezet en werk nu vanuit een eenmanszaak ook vaak nog als freelance geluidstech op locatie. Daarnaast speel ik in Up The Irons zoals vermeld en ben ik sinds twee maanden aangenomen in SeriouS. Duidelijk is dus dat ik vooral veel speel nu, en deze combi vind ik super! Daarnaast ben ik vaak door de week een dag vrij (werk vaak in de weekeinden) en dan heb ik lekker quality time met mijn dochter!

Martijn: Ikzelf ben psycholoog en werk fulltime op de universiteit als onderzoeker en hoop over een paar jaar te promoveren. Voor mij de perfecte combi, overdag de wetenschap, ’s avonds en in de weekends de muziek!

Jeroen: In het dagelijks leven ben ik allereerst trotse papa van een zoon en dochter. Hiernaast werk ik in de gehandicaptenzorg als senior-begeleider voor mensen met een verstandelijke beperking met gedragsproblematiek.

Sander: ik heb samen met een vriend een eigen IT-bedrijfje waarbinnen ik als freelance SAP-consultant werkzaam ben.

Jorg: Ik werk als binnenhuisarchitect, dat doe ik deels in loondienst, en deels zelfstandig.

Verwachten jullie nog een kleine tour rondom dit album, of is het (voor relatief kleine bands) afwachten of er optredens komen naar aanleiding van het succes?

Martijn: De aanbiedingen beginnen nu langzaam binnen te komen door het vele promoten en het goede werk van onze booker. We staan dus de komende tijd in 013, Waalwijk, Zwolle en zojuist is bevestigd dat we in oktober 2010 op ProgPower Europe zullen spelen. Verder wordt er achter de schermen nog aan een boel toffe opties gewerkt, dus wat dat betreft ziet het er allemaal goed uit. En uiteraard hopen we dat de release van “Trails” een hoop extra aandacht en optredens zal opleveren.

Robert: Gezien de plaat een eenheid is, willen we dit live ook overbrengen. Afgelopen week is de backdrop binnengekomen en samen met het nieuwe voorvel voor de drumkit ziet er dit serieus briljant uit! We zijn ook qua live performance een stel perfectionisten, wel is alles puur natuur! We spelen niet met clicktracs of extra samples, maar houden het bij onze eigen emoties. Verder hebben we de luxe om over een eigen geluidsman en lichtman te beschikken (Jarno v.d Boomen en Helmo Brans), en dat maakt het verhaal af!

Hebben jullie nog een boodschap voor de lezers van Progwereld?

Jeroen: Dank je wel voor jullie interesse en ik hoop dat jullie gaan luisteren naar “Trails”. Hope to see you somewhere near the Stage!

Jorg: Natuurlijk allemaal ons album kopen !!!

Martijn: Bedankt voor jullie reacties tot nu toe. Voor mij als vaste bezoeker van de site erg tof om te horen allemaal. Ik zou zeggen, check ons album eens en laat weten wat je ervan vindt. En… hopelijk tot ergens bij een optreden!

Robert: Ik hoop dat jullie net zoveel plezier beleven aan het luisteren van “Trails” als wij hadden aan het maken. De toffe reacties die we tot nu mochten ontvangen maken het worthwile! Het was een hele rit, en helaas wordt in deze tijd het een band erg moeilijk gemaakt om een debuut goed uit te brengen, maar wij hopen toch een stukje vernieuwing neer te zetten!

ENJOY!