Enid, The

In The Region Of The Summer Stars

Info
Uitgekomen in: 1976
Opnieuw opgenomen in: 1984
Label: Mantella
Website: http://www.theenid.com/
Tracklist
Deel 1: 
The Fool (2:42)
The Tower Of Babel (5:06)
The Reaper (4:04)
The Loved Ones (5:25)
The Demon King (4:21)
Deel 2: 
Pre-Dawn / Sunrise (4:45)
The Last Day / The Flood (9:14)
Under The Summer Stars/Adieu (7:44) 
Bonus: 
Reverberations - 1987 (18:34)
Robert John Godfrey: toetsen
Francis Lickerish: gitaren
Chris North: drums en percussie (Deel 2)
Stephen Stewart: gitaren, bas (Deel 2)
Dave Storey: drums en percussie (Deel 1)
Glen Tollet: bas (Deel 1)
Met medewerking van:
Neil Mitchell: trompet
Tears Of The Sun (1999)
The White Goddess (1998)
Healing Hearts (1996)
Members Of One Another (1996)
Anarchy On 45 (1996)
Sundailer (1995)
Tripping The Light Fantastic (1994)
Final Noise (1989)
The Seed And The Sower (1988)
Lovers And Fools (1986)
Salome (1986)
Fand (1985)
The Spell (1985)
The Stand (1984)
Something Wicked This Way Comes (1983)
Six Pieces (1980)
Touch Me (1979)
Aerie Faerie Nonsense (1978)
In The Regions Of The Summer Stars (1976)

In 1974 werd The Enid gevormd rond de kern van gitaristen Stephen Stewart en Francis Lickerish en toetsenist Robert John Godfrey. Deze laatste had al reeds het solo-album “The Fall Of Hyperion” voor Charisma mogen maken en was daarvoor als componist / arrangeur / orkestdirigent betrokken bij de eerste albums van Barclay James Harvest.
Het trio Godfrey / Stewart / Lickerish nam in 1975 samen met bassist Glen Tollet en drummer Dave Storey hun debuut “In The Region Of The Summer Stars” op, welke uiteindelijk een jaar later werd uitgebracht. Begin jaren 80 verwierf The Enid de rechten terug op dit album maar men kwam tot de ontdekking dat de banden voor Deel 2 verdwenen waren. The Enid kreeg hiermee echter de kans om, net als Alan Parsons dat deed met zijn debuutalbum, er het nodige aan te kunnen verbeteren waarbij men dus Deel 2 in zijn geheel opnieuw opnam en tegelijkertijd kleine wijzigingen (met name op toetsengebied) aanbracht op de opnames van het eerste deel.

Vervolgens werd aan de CD-versie de track Reverberations toegevoegd. Geschreven, gespeeld en opgenomen in 1987 door Godfrey is dit een stuk dat een ingetogen, bijna spookachtige kant van Godfrey’s persoonlijkheid laat horen. Zacht bubbelende synthesizers openen het stuk waar na ongeveer 4 minuten een melancholieke strijkermelodie het heft overneemt. De korte pianosolo die volgt wekt een gevoel van naderend onheil bij me op hoewel deze nooit nadrukkelijk tot uiting komt. Het gehele stuk doet me qua sfeer erg sterk denken aan het lange Chariots Of Fire van het gelijknamige album van Vangelis. Dit is voor mij één van Godfrey’s meest emotionele stukken en hoewel er geen connectie is met het debuutalbum werkt het als ingetogen afsluiter perfect.

Vanaf de eerste seconden van het album is duidelijk dat we te maken hebben met een band die niet te vergelijken valt met wie dan ook van zijn tijdgenoten. Duidelijk geïnspireerd door de klassieke muziek van rond 1900 vallen er invloeden te beluisteren van Sergeij Rachmaninoff (pianowerk), Edward Elgar (niet verwonderlijk gezien het feit dat The Enid in die tijd de concerten afsloot met zijn Land Of Hope And Glory) en het rijke orkestrale pallet van Richard Strauss (Also Sprach Zarathustra) en de Brit Granville Bantock, die net als The Enid, ook een voorkeur had voor exotische dan wel excentrieke onderwerpen. Maar dat neemt niet weg dat The Enid voor al nog steeds een rockband is.

Pianoklanken openen het album. Een eenzame trompettist blaast een signaal waarna golven hem overspoelen. The Tower Of Babel wordt gesierd door een bijna Arabische, 2-stemmige gitaarmelodie afgewisseld met sprankelend toetsenwerk dat over het algemeen gedragen word door de piano. De hoofdmelodie in The Reaper word eerst zacht maar donker neergezet door de toetsen waarna het wordt overgenomen door de gitaar. Na de nodige variaties komt deze melodie aan het eind nog weer eens in volle glorie en bombast voorbij waarbij de gitaar soms giert zoals we dat kennen van Mike Oldfield in zijn hoogtijdagen. The Loved Ones is zo’n stuk wat in latere jaren op bijna ieder Enid-album te vinden zal zijn. Hoofdzakelijk gespeeld op toetsen is dit The Enid op zijn sentimenteelst. Voor velen misschien iets te zoet kan ik van dit stuk, mits ik in de juiste stemming ben, een brok in mijn keel krijgen. Godfrey’s pianospel wordt hierbij ondersteund door zachte strijkersklanken waarna het geheel toewerkt naar die herkenbare Enid-climax. The Demon King sluit het eerste deel van het album ongemeen energiek af. Het drukke gitaarwerk heeft hier duidelijk de overhand.

De eenzame trompetter trapt deel 2 van het album wederom af. Wat volgt is The Enid’s muzikale uitbeelding van een zonsopgang. Het herkenbare aanzwellende gitaarwerk (veel gebruik van het volumepedaal) draagt dit stuk, ondersteund door de vloeiende toetsen van Godfrey die het stuk uiteindelijk naar zijn hoogtepunt stuwt. The Last Day / The Flood is duidelijk geïnspireerd door het Mars-thema uit de orkest-suite The Planets van Gustav Holst (een tijdgenoot van zowel Richard Strauss als Granville Bantock). Ongeforceerd maar onontkoombaar wordt er door de zware drums, pauken en trompetterende toetsen naar weer een hoogtepunt toegewerkt.

Under The Summer Stars is duidelijk een stuk lichtvoetiger met zijn ritme dat stevig tegen de reggae aanleunt. The Enid’s muziek is zowel hier als op het hele album bijna een getijdenstroming. Het spel van eb en vloed, van symfonische hoogte- en ingetogen rustpunten. Nog eenmaal horen we een melodie uit The Last Day voordat we met rustig piano- en toetsenspel weer met onze beide benen op de grond worden gezet.

“In The Region Of The Summer Stars” laat een band horen die vanaf de eerste minuut wist wat ze wilden en in goed uitgewerkte composities een vreemde mengeling van bombast en sentiment wist te brengen die nergens als geforceerd of te zoet over komt. Alleen al met dit album verdienen ze van mij dan ook het predikaat De Ultieme Symfonische Rockband.

Christian Bekhuis

Send this to a friend