Eyestrings

Burdened Hands

Info
Uitgekomen in: 2004
Label: Split Difference Records
Website: www.eyestrings.com
MySpace: www.myspace.com/eyestrings
Tracklist
Recovery (10:00)
Itchy Tickler (4:05)
Dead Supermen (6:37)
Anachronism (5:42)
Funnel (4:28)
Just A Body (4:59)
Slackjaw (8:45)
Nothing (5:09)
Time Will Tell (3:36)
Empty Box (12:37)
Matthew Kennedy: bas
Ryan Parmenter: zang, toetsen
Alan Rutter: gitaar, achtergrondzang
Bob Young: drums
Consumption (2005)
Burdened Hands (2004)

Eyestrings is het bandje van het neefje van Matthew Parmenter (jawel, die van Discipline). Het zal daarom niet verbazen dat Eyestrings lijkt op deze illustere formatie. De stem van Ryan Parmenter lijkt wat op die van zijn grote neef, en daarom ook wat op Peter Hammill. Maar ook de invloed van recentere formaties als Echolyn en Anekdoten zijn aanwezig. Fans van bovenstaande namen zullen hun handen niet branden aan deze cd.

Toch is ook enige kritiek op zijn plaats. “Burdened Hands” betreft een debuut, dus het geluid van de band is nog niet voldoende uitgekristalliseerd. De vrije donkere, wollige productie kan een keuze zijn, ik vind het persoonlijk wat onprofessioneel overkomen. Zeker bij sterk rockende liedjes als Anachronism en Itchy Tickler had ik een directere, ‘in-your-face’-productie gewaardeerd, want het betreffen beiden heerlijke nummers. Gitarist Matthew Kennedy is een duidelijk talent, maar soms speelt hij wat oeverloos. Hij haalt bij lange niet het niveau van Discipline’s Jon Preston Bouda.

Funnel is een van de sterkste nummers, waar de invloed van Echolyn wel erg duidelijk is, terwijl ik zelfs wat lichte Genesis-invloeden bespeur. Belangrijker dan deze invloeden is dat het een op-en-top symfonisch juweeltje is, krachtig door zijn compactheid, het nummer duurt slechts vier minuten. Ook erg sterk is Just A Body, een nummer dat een sterk jaren ’70-karakter openbaart en een grappig refrein kent. Even wennen, maar ook zeer grappig, is Slackjaw, waar Ryan zijn stem vervormd en rare teksten als “choke your chicken with a hacksaw, beat the children with your snackpaw” over ons uitstrooit. Het swingende nummer, doorspekt met Hammond in het eerste gedeelte, kent wat interessant jam-achtig pianowerk aan het einde. Lijkt me leuk om live mee te maken, dit nummer.

Toch is er ook een aantal liedjes die me niks doen. Dead Supermen beweegt zich soepel op een walsthema, maar het vrij langzame nummer maakt geen indruk. Het refrein is goed in het gehoor liggend, maar wat saai. Ook in Nothing gebeurt niks, maar dat kan ook de bedoeling zijn. Het opnieuw rockende Time Will Tell haalt niet het niveau van de andere twee genoemde erop lijkende nummers.

Op “Burdened Hands” staan tenslotte ook nog twee nummers die de tien minuten-grens halen of overschrijden. Het zijn beide evenwichtige composities die hun lengte verdienen. Empty Box, een langzaam beginnend nummer, kent een prachtige basismelodie, geleid door de piano, en een aantal emotionele gitaarsolo’s. De spanningsopbouw is knap en de vele variaties op de basismelodie geven het nummer halverwege een haast Gentle Giant-achtig sfeertje. De plaatopener Recovery is nog het sterkst Discipline-achtig van de hele cd en klinkt vloeiender dat je op grond van de vele tempowisselingen zou concluderen. Schitterend hoe de gitaar meespeelt met de melodie van de zang en opnieuw verdient Eyestrings een pluim voor spanningsopbouw, zeker bij het “I trust in you“-gedeelte.

Bij eerste beluistering was ik blij. Eindelijk een band die in de voetsporen van het schijnbaar ontbonden Discipline kan treden. Meerdere draaibeurten later was ik daar niet van overtuigd, daar de groep kwaliteiten toont, maar die niet over de hele linie van de cd kan volhouden. Nog meer luisteren, vond ik. Nu het kwartje (€ 0,1134) al tien keer gevallen is, kan ik de cd toch aanbevelen. Eyestrings laat goeie prog horen, sterk beïnvloed door genoemde helden, maar weigert vooralsnog een eigen gezicht te tonen.

Markwin Meeuws
Koop bij bol.com

Send this to a friend