Little TragediesAlbum

Op een enkele passage na zijn de ELP-invloeden nauwelijks nog te horen. Ik herhaal: op een enkele passage na zijn de ELP-invloeden nauwelijks nog te horen. Op “Chinese Songs”, het zesde album van de Russische progband Little Tragedies, wordt de stijgende lijn zoals die op eerdere albums te horen is flink richting eigen gezicht doorgetrokken. De prachtige Slavische gloed die over de muziek heen ligt heeft weer voor een intensiteit gezorgd om van te smullen. Die warme atmosfeer zoals die in de broeierige muziek overduidelijk door de ruimte zweeft vormt de ondergrond voor een heleboel moois.

Componist / zanger / toetsenist Gennadi Ilyin en z’n mannen zorgen met hun melodieuze, bombastische en filmische uitspattingen wederom voor een caleidoscopische kijk op de jaren ’70 prog. Een belangrijk element daarbij is dat veel melodielijnen en harmonieën een klassiek karakter hebben, maar dat daarnaast ook ruimte wordt geboden aan improvisatie en ziedende extravaganza. Het is overduidelijk dat de band op “Chinese Songs” een meer toegankelijk pad heeft bewandeld, zonder overigens te vervallen in een vluchtig soort ‘bling bling’-prog. De plaat klinkt weliswaar wat bedaarder dan z’n voorgangers, de integere muziek klinkt alles behalve bedeesd. Slechts in twee van de zeven nummers is sprake van hectisch, dan wel metalachtig spel, te weten het vlotte Absorbed In My Thoughts met zijn scherpe riffs en het Kansasachtige There Came An Unexpected Guest… dat uitmond in een haast Kitaroide euforie. Over het algemeen laveert de band tussen erg  veel kunst en een zweempje kitsch met veel virtuositeit van met name toetsenridder Ilyin. Het etiket artrock is dan ook nu weer van toepassing, zij het dat het theatrale ditmaal wat bescheidener oogt ten faveure van de sereniteit. Sitting Carefree In The Shadow Of The Pavilion en Wanderer zijn kosmische new-age nummers met het vloeiende spel van Ilyin op z’n vintage toetsen. Het resultaat is tamelijk mysterieus en kan daardoor ook aangemerkt worden als zijnde langdradig. Ilyin klaart hier overigens de klus in z’n eentje. Het past voortreffelijk in het geheel.

Laat je niet afschrikken door de titel van de cd. De Russische band is hier niet in de weer met Chinese muziek. De albumtitel slaat op de teksten. Die zijn namelijk gebaseerd op Chinese gedichten uit de middeleeuwen. Deze gedichten zijn naar het Russisch vertaald waarin ze ook worden gezongen. Tevens toont het boekje vertalingen in het Engels voor die enkeling die het Russisch niet machtig is. Daar de gedichten het metrum niet hebben van een muziekstuk ligt het vocale ergens tussen voordracht en zang in. Ilyin heeft er een fraaie stem voor die liefhebbers van de Slavische taal uitstekend zal weten te bedienen. Hij doet overigens wat denken aan Damian Bydlinski van het Poolse Lizard.

De muziek mag dan enorm toetsengericht zijn, een enkele keer heeft de gitaar van Alexander Malakhovsky z’n aandeel in de nummers. Collega Sander Kok omschreef zijn spel op voorganger “The Sixths Sence” als ‘Kayakiaans’ en daar kan ik me, zeker met betrekking tot het openingsnummer, goed in vinden.

Little Tragedies is erg melodieus van aard. Aleksey Bildin slingert dan ook zeer gracieus zijn sax door de muziek heen om een melodie gestalte en sfeer te geven, bijvoorbeeld in het poppy At The Window. In eerste instantie  komt dit Stingachtige nummer wat bleekjes over met z’n reggaeritme, maar als de muziek wat voller gaat klinken wordt het toch wel oké.

Het materiaal vergt een flexibele ritmesectie die zich de ene keer vol moet geven en die zich de andere keer koest mag houden. Little Tragedies herbergt met Oleg Balynin en Yuri Skripkin de ideale tandem daarvoor. Toch hoor ik ze liever wel dan niet spelen. De hoogtepunten liggen wat mij betreft dan ook in de passages met de meeste arbeid van hen. Verheugend is het feit dat deze cd de ondertitel Part One heeft en dat er dus een Part Two zal volgen. Nog verheugender is dat beide albums kort na elkaar zullen verschijnen.

Little Tragedies lijkt zijn draai nu definitief te hebben gevonden en dat ga ik niet herhalen.

Dick van der Heijde