Nucleus Torn

Knell

Info
Uitgekomen in: 2008
Land van herkomst: Zwitserland
Label: Prophecy
Website: Nucleus Torn
MySpace: Nucleus Torn
Tracklist
I (8:05)
II (14:29)
III (29:14)
IV (4:16)
Maria D'Alessandro: zang
Rebecca Hagmann: cello
Anouk Hiedl: fluit
Patrick Schaad: zang
Christine Schüpbach-Käser: viool
Fredy Schnyder: toetsen, gitaar, bouzouki, percussie
Christoph Steiner: drums
Knell (2008)
Nihil (2006)
Krähenkönigin EP (2004)
Submission Demo (2002)
Silver EP (2001)

Hoe verdraaid verslavend muziek kan zijn.

Er zijn van die momenten dat wanneer je het niet verwacht, je geconfronteerd wordt met iets onwaarschijnlijk moois. Dat zijn momenten die je moet koesteren. Een dergelijk moment had ik ook met het album “Knell” van Nucleus Torn. Hoe simplistisch kan het zijn, een album met vier nummers met de originele titels I, II, III en IV. Nu blijkt dit album al het tweede deel van een trilogie te zijn, “Nihil” was het eerste deel en zag in 2006 het levenslicht.

De muziek die deze Zwitserse groep maakt is niet bepaald voor de fijnbesnaarde muziekliefhebber die graag muziek wil horen die klinkt als een Zwitsers uurwerk. Nee, met “Knell” wordt je geduld danig op de proef gesteld. En dat zou toch ook weer een grote uitdaging voor diezelfde fijnbesnaarde muziekliefhebber kunnen zijn. Want waar en wanneer tref je progressieve rock, (doom)metal, folkmuziek en klassieke muziek aan, samengebald in een woest, donker en desolaat landschap? Dat is niet een landschap waar je bij Zwitserland gelijk aan denkt. En dat maakt dit landschap nu juist zo boeiend en verdraaid mooi. “Dit album creëert werelden die nog nooit ontdekt zijn, iedere luisteraar die ons daar naartoe volgt krijgt vroeg of laat toegang tot de emotionele diepte van Knell, het is schokkend en treffend net als leven en dood”, zegt Fredy Schnyder zelf.

“Knell” slingert je heen en weer tussen dromerige passages met strijkinstrumenten, akoestische gitaar, fluit, piano en fragiele zang van Maria D’Alessandro en intens harde en bombastische stukken met de doordringende en monotone zang van haar mannelijke tegenpool Patrick Schaad. De zang probeert als het ware uit te komen boven de harde gitaarriffs van Fredy Schnyder. Zelden hoorde ik een groter contrast tussen een zanger en zangeres op één plaat. Zelden hoorde ik een groter muzikaal contrast op één plaat. De groep die daar nog het meest in de buurt komt luistert naar de naam Opeth. Maar had ik je al verteld hoe verdraaid verslavend dat kan zijn?

Het heeft absoluut geen zin om I, II, III en IV afzonderlijk te bespreken. Voor mij hadden het met een andere indexering van de plaat ook gerust I t/m X kunnen zijn of gewoon I met een speelduur van 56 minuten.

Deel drie, “Andromeda Awaiting” is al in de planning, ik ben zeer benieuwd wat Nucleus Torn ons daarmee gaat voorschotelen. Maar had ik je al verteld hoe verdraaid verslavend dat kan zijn?
Erg verslavend!

Hans Ravensbergen

Koop bij bol.com

Send this to a friend