Big Big TrainAlbum

Het Engelse Big Big Train is lekker bezig! De creativiteit van deze mannen lijkt onuitputtelijk. Nog steeds genietend van het in 2009 uitgekomen meesterwerk “The Underfall Yard”, komt de band al weer met een volgend werk op de proppen. Dit keer een ep, nou ja, met 41 minuten muziek kan je ook gerust het woord ‘album’ in de mond nemen.

Zoals ik al zei, het album “The Underfall Yard” is werkelijk briljant. De mannen zijn in staat de luisteraar naar een compleet andere dimensie mee te sleuren en je daar een hele fijne tijd te bezorgen met hun pakkende melodieën en bijzonder gave instrumentale passages. Maar ja, zo kort daarna al weer nieuw werk uitbrengen, levert de band daar geen kwaliteit mee in? Nee dus. Deze ep kan prima in de schaduw van het vorige album staan.

Anthony Phillips maakte ooit een demo genaamd “Master Of Time”. Hij zette deze demo op de re-issue van zijn album “The Geese And The Ghost”. De mannen van Big Big Train hoorden direct dat er meer in dit nummer zat en werkte het verder uit voor deze ep. Ik vind het meteen het beste nummer van dit schijfje. Het refrein is zo lekker, dat gaat de rest van de dag je kop niet meer uit. De geest van Genesis waait door dit up-tempo nummer. Het instrumentale stuk had niet misstaan op een van de eerste Genesis albums. Ook het gebruik van de dwarsfluit versterkt dit gevoel.

Wanneer je Fat Billy Shouts Mine luistert zal de piano-intro je heel bekend in de oren klinken. Dit thema komt uit “The Underfall Yard”. Het nummer was geschreven voor op “The Underfall Yard”, maar heeft het album uiteindelijk niet gehaald. Gelukkig hebben we deze ep nog, want dit nummer verdient het om gehoord te worden. Het heeft een paar heerlijke toetsensolo’s van niemand minder dan Martin Orford (ex-IQ). De opnames voor dit nummer zijn zo’n beetje de laatste die hij gemaakt heeft. Maar ook de gitaarsolo is er eentje die het nummer naar hoge hoogte stuwt. En dan zanger David Longdon. Het maakt volgens mij geen fluit uit wat je deze man laat zingen. Alles wat hij zingt klinkt ge-wel-dig! Zelfs wanneer hij een Dennie Christian schlager zou zingen zou ik nog kippenvel krijgen. Wanneer hij moet knallen, dan doet hij dat met overtuiging en wanneer hij zich moet inhouden, zoals in het mooie bluesy British Racing Green, dan doet hij dat ook met verve.

De epic The Wide Open Sea doet me wat minder. Het mist de intensiteit van een nummer als Victorian Brickwork van “The Underfall Yard”. Het weet me niet mee te slepen, houdt me op afstand. Maar nog altijd bevat het nummer een heleboel kwaliteit.

Wat een heerlijk album. Deze goederentrein is hopelijk nog lang niet uit gedenderd. Tot nu toe bleek elk compartiment gevuld met geweldige muziek. Ik kijk uit naar het volgende avontuur van dit gezelschap.

Maarten Goossensen