IamthemorningAlbum

Het in 2010 gevormde Russische Iamthemorning is al vanaf het eerste, in 2012 verschenen album “~” een sensatie van jewelste. De combinatie van klassieke kamermuziek, progressive rock en Keltische sferen zit namelijk zo goed in elkaar dat een ultieme balans ontstaat waarin alle liefhebbers van de individuele genres zich kunnen vinden, waarbij gezegd moet worden dat het geheel zelfs nog groter is dan de som der delen.

Deze opvolger onder de titel “Belighted” – niet langer in eigen beheer maar als nieuw gezicht in de prestigieuze Kscope stal – is dan ook een flinke uitdaging. Liefst van alles willen we immers meer van hetzelfde, maar dan net even anders. Een doelstelling die lastig in te vullen is en daarom trek je als band maar liefst gewoon je eigen plan en luister je naar je gevoel. En dat is precies wat ‘Iamthemorning’ gedaan heeft. De invloeden van een toen nog jonge Kate Bush zijn onmiskenbaar, en zelden heb ik ze zo treffend en authentiek gehoord. Wellicht heeft dit mede te maken met de productie die in handen was van Marcel van Limbeek die dit ook vakkundig doet voor Tori Amos. De gelijkenis met beide dames is dus bewust opgezocht en wat mij betreft niets om je voor te schamen, als je het maar integer doet. En dat laatste is zeker het geval.

Vergeleken met het debuutalbum kun je stellen dat Iamthemorning absoluut herkenbaar is, maar wel degelijk een en ander heeft bijgesteld. Eerder al werd door Maarten Goossensen de vergelijking met White Willow getrokken, en deze invloed is vandaag nog wat sterker aanwezig. Verder is de sound net iets royaler ingevuld met gangbare instrumenten, waardoor het hier en daar (in relatieve zin) iets toegankelijker en dynamischer is en een nog wat breder publiek kan aanspreken. Nogmaals, in relatieve zin, want opnieuw zijn de composities taai en complex, hoewel voor de geoefende luisteraar tegelijkertijd licht en dartel als een vlinder.

Door het veelvuldig gebruik van grand piano en strijkers in combinatie met poëtische teksten ontstaat een geheel dat valt onder de noemer Kunst met een grote K. Klassieke thema’s staan fier aan de basis van zo ongeveer elke track en ontaarden veelvuldig in een progressief geluid. Luister bijvoorbeeld naar het majestueuze Crowded Corridors. Met dit nummer hebben we met bijna negen minuten ook direct het langste nummer in het nog prille bestaan van dit gezelschap. En och, wat een waanzinnige compositie is dit. Ruim bemeten en zwaar aangezette partijen op de vleugel zwellen verder aan met loepzuivere lead- en achtergrondvocalen en lopen naadloos over in een lichtvoetiger geluid. Alsof Satie himself aan het werk is. Als er vervolgens een fraaie orgelpartij bijvalt is het helemaal smullen geblazen. Alsof je een meter hoog loskomt van de grond, dat is zo ongeveer het effect wat hier bereikt wordt. Overigens had ik met groot gemak en willekeur een andere track kunnen noemen want de kwaliteit van dit album is zeer consistent.

Een song als The Howler is met dominante gitaarpartijen en filmisch gesproken woord herkenbaar als een (vandaag de dag) meer traditioneel prog geluid. Beetje in de richting van Porcupine Tree. Slim om deze track (zeker niet de beste trouwens) vooraan te plaatsen, zodat de binnenkomer toegankelijk en dynamisch is en direct de aandacht grijpt. Overigens mag duidelijk zijn dat de band voor het overige (gelukkig) uit een ander vat tapt.

Voor de liefhebbers van het eerste uur is dit wederom verplichte kost, waarbij herkenning en subtiele verschuivingen hand in hand gaan. Vond je het eerste album net even te intiem of is deze aan je voorbij gegaan, dan kan ik je zeker adviseren Iamthemorning met dit iets dynamischer album (nog eens) een kans te geven. Kun je geen genoeg krijgen van Kate Bush in haar hoogtijdagen dan is “Belighted” sowieso een aanrader van jewelste, want Kate lijkt het stokje definitief en met veel genoegen te hebben overgedragen aan Iamthemorning dat in 2014 voor zijn tweede klassieker op rij tekent. Alsof de hemel zich opent, zo ongelooflijk mooi kan muziek zijn!

Govert Krul