3rd MachineAlbum

Laat ik deze recensie eens beginnen met een verhaal uit mijn jongere jaren. Ik neem jullie terug naar 1983. Ik studeerde nog in Eindhoven en kwam regelmatig bij mijn vaste platenleverancier. Ik kon uren neuzen in alle platenrekken en meestal vroeg ik ook wel wat er allemaal nieuw binnen was gekomen. Bij de medewerkers van deze winkel was mijn muzieksmaak ondertussen wel bekend. Op een goede dag stapte ik daar weer eens binnen, waarop ik meteen werd benaderd met “We hebben nu iets binnen gekregen, dat moet jij horen”. Dus dat album werd meteen opgezet en ruim drie kwartier later was ik om. Dit is geweldig, de nieuwe stroom van heavy metal uit Amerika. Ik heb het hier over het album “Kill “Em All” van Metallica.

Dit bijzondere gevoel, het verrassingselement, wetende dat je iets unieks in handen hebt, overkwam me weer toen ik het mini-album van 3rd Machine binnen kreeg. Niet alleen doet de gesproken intro denken aan het eerder genoemde album met de woorden ‘Kill them!’, maar ook de geheel eigen stijl van heavy metal laat horen dat 3rd Machine vernieuwing brengt in het muziekgenre. Zware riffs en een massieve muur van geluid worden voortdurend afgewisseld met atmosferische en melodische toetsen en virtuoze gitaarsolo’s. Daarnaast is de stem van John Ruiter veelzijdig en indrukwekkend. Startend met een emotionele, melancholische en zuivere zangstem stapt hij heel gemakkelijk over op een brute schreeuwerige grunt-achtige stem met rauwe doomy growls. Natuurlijk moet je van deze zangstijl houden, maar tempowisselingen, solo´s en zangstijlen passen perfect bij elkaar. De muziek wordt indringender naarmate de zang bruter wordt en melodieuzer als Ruiter zijn cleanere stem opzet. De sfeer van het gehele album gaat gebukt onder de apocalyptische doombeelden – die de cover uitstraalt – en die voortkomen uit de zelfzuchtige onderhandelingstechnieken van “The Egotiator” (zie verder ook het mini-interview op onze site).

Het titelnummer opent deze ep. Sferische muziek als in een spannende film, leiden dit nummer in, waarna de gesproken tekst over de zevende president van Amerika wordt aangehaald. Daarna barst het nummer onder luid gejuich los met zwaar gitaargeweld, stevige drums en baslijnen. Zoals Ruiter ook zingt in zijn eerste zin, is het echter geen nummer over Amerika, het gaat over de ego’s van machthebbers die er voor zorgen dat onderontwikkelde landen verder onderdrukt en uitgebuit worden. Helpers van de derde generatie machines, die de mensheid niet meer nodig hebben. The Egotiator laat goed horen waar de band 3rd Machine toe in staat is, soms keihard dan weer rustig. Zo hebben we naast de stevige metal sound, ook supersnelle gitaarsolo’s en rustige intermezzo’s waar Ruiter zichzelf op piano begeleidt.

3rd Machine heeft mij volkomen verrast met dit drie nummers tellende album. Hun eerdere demo en ep, die je nu op hun youtube pagina kunt beluisteren, zijn dan ook volledig aan mij voorbij gegaan. Misschien maar goed ook, want het verrassingseffect is nu compleet. Met hun vorige prestaties was dit waarschijnlijk niet gelukt. De progressie in hun muziek is duidelijk aanwezig. Jammer genoeg duurt het hele album maar net 18 minuten. Ik kijk al uit naar hun volgende album, dat dan – zoals beloofd door de band – volledig gevuld gaat worden. 3rd Machine is wederom een band die bewijst dat er veel talent in Nederland rondloopt. Of deze band net zo groot gaat worden als de in mijn inleiding aangehaalde band, weet ik niet. Maar de potentie is er zeker.

Mario van Os