Brooks, AaronAlbum

Aaron Brooks was tot twee jaar geleden de leadzanger en componist van de Amerikaanse band Simeon Soul Charger, een club die psychedelica kruiste met Amerikaanse rootsrock. In 2011 verhuisde de band naar Duitsland. Aaron is daar na het uiteenvallen van de band blijven hangen, getuige de lijst Duitse muzikanten die er op zijn eerste soloplaat meedoen. De meest opvallende daarvan zijn RPWL leden Yogi Lang en Kalle Wallner. Die eerste produceerde het album en bracht het uit op zijn label Gentle Art Of Music.

Aaron heeft gekozen voor een minder psychedelische benadering, maar maakt nog steeds wel muziek die ruikt naar de jaren ’60. “Homunculus” is een verzameling korte liedjes. Er zitten er tussen die zó kort zijn dat ik langer bezig was met het typen van de titel dan met het draaien van het nummer. Ik typ slecht, toegegeven, maar het punt is vooral dat Aaron korte liedjes schrijft.

Die liedjes zijn voor het merendeel midtempo, laagdrempelige en soms verrassend poppy composities die lekker wegluisteren. Toch zitten er in de zanglijnen vaak onverwachte wendingen, eigenwijze draaien die opvallen. Het zijn knappe, gevarieerde composities die vintage aandoen. Dieptepunt is By Your Halo Or The Fork Of your Tongue, dat me nog het meeste aan BZN deed denken, maar alle andere nummers zijn erg sterk.

De plaat is zeer professioneel geproduceerd, dat kun je wel aan Yogi Lang overlaten. Brooks heeft een bijzonder prettige stem, soms sonoor als Ian Anderson, soms ruig als Damian Wilson, soms melancholisch als Richard Hawley. De muzikanten, het zijn er een heleboel, zijn vooral dienstbaar, echte uitschieters hoor ik niet, behalve Wallner’s gitaarsolo in Nobody Knows enz. Maar het gaat natuurlijk om de liedjes. Tekstueel is Brooks nog erg geïnteresseerd in duistere zaken, de duivel en de dood komen een paar keer voorbij, maar hij heeft ook wel humor.

Aaron Brooks heeft gewoon een knappe plaat gemaakt vol sterke, pop- en rocksongs, afwisselend en boeiend. Daarbij helpt het dat de nummers niet te lang zijn, zelfs als een stuk niet erg boeit is het snel weer voorbij. Maar eigenlijk is dat flauw, want “Homunculus” is gewoon puik. Geen meesterwerk, maar zeer de moeite.

Erik Groeneweg