Atlantropa Project

Atlantropa Project

Info
Uitgekomen in: 2017
Land van herkomst: Duitsland
Label: Progressive Promotion Records
Website (weblink): www.progressive-promotion.de
Luisteren kan je hier: http://atlantropa-project.de/die-musik/
Website artiest: http://atlantropa-project.de/en/home-2/
Tracklist
A Continent Of Joy (02:42)
The Great Maker (05:53)
New Sky Part I - The Plan (03:25
New Sky Part II - The Bridges (00:58)
New Sky Part III - Atlantropa (02:52)
Now Is Always Past (01:32)
Time To Bid Goodbye - Part I - A Key For Peace (03:03)
Time To Bid Goodbye - Part II - Unknown Waters (01:44)
Time To Bid Goodbye - Part III - Last Goodbye (02:40)
They Want To Steal The Ocean (06:56)
Thinking Further Than A Generation's Life (01:21)
Gotta Stem The Greedy (04:52)
At The Mercy Of Progress (01:42)
Walk Across The Sea (06:18)
Mare Nostrum Dream (03:07)
To Understand What Understanding Means (01:07)
When We All Speak Atlantropian (09:00)
It's Time For New Dreams (01:34)
Dream My Dream (06:58)
Star Atlantropa - Part I Look To The West (03:06)
Star Atlantropa - Part II We Still Have A Lot To Learn (05:03)
Star Atlantropa - Part III Shining Star (01:44)
Reprise (01:13)
Heinz Kühne: akoestische- en elektrische gitaar, zang, achtergrondzang
Lothar Krell: toetsen, sounddesign, zang, achtergrondzang
Michael Wolff: solozang, achtergrondzang
Elinor Pongracz: solozang, achtergrondzang
Wahrmut Sobainsky: drums, cajon, achtergrondzang
Michael Wollesky: bas, achtergrondzang
Ralph Brandmüller: akoestische gitaar, 12-snaar gitaar
Tony Clark: verteller, mandoline
Richard Kersten: verslaggever, akoestische gitaar
Atlantropa Project - Atlantropa Project (2017)

Atlantropa Project is een van oorsprong Duits muzikanten collectief dat al sinds de jaren zeventig onder de naam Waniyetulan (later: Galaxy) bestaat. Ze hebben zich laten inspireren door een idee van de eveneens Duitse ingenieur Hermann Sörgel. Deze had in 1920, dus kort na het einde van de Eerste Wereldoorlog, een waanzinnig idee: het bouwen van een enorme stuwdam in de Middellandse Zee.

Door het gedeeltelijk opdrogen van de zee zou er nieuw land ontstaan, Afrika en Europa zouden verenigd worden en er zou vrede zijn. Dat nieuwe continent zou Atlantropa moeten heten. Omgezet in muziek, levert het een bijzondere bron van inspiratie op voor een conceptalbum, geplaatst tegen de huidige achtergrond. Meerdere composities, divers van aard, complexe thema’s, veel melodie en uitstekende muzikanten, het lijkt een uitstekende voedingsbodem voor tot nadenken stemmende progressieve rock. En dat is het tot op zekere hoogte ook geworden. Het geheel komt voor een deel tot stand door crowdfunding en wordt uitgebracht op het Duitse Progressive Promotion Records label (Karibow, Quantum Fantay).

Hermann Sörgel was een visionair. Sinds de jaren twintig en decennia daarna vocht hij voor zijn idee om een massieve dam tussen Gibraltar en de Afrikaanse kust te bouwen, om de Middellandse Zee van de Atlantische Oceaan te scheiden en nieuw land te winnen. Sommigen kwalificeerden het als ‘grootsheidwaanzin’ en ‘absolute gekte’, anderen, waaronder belangrijke persoonlijkheden uit de politiek en de economie in het bijzonder, waren overtuigd van de reikwijdte en het potentiële succes van dit project. Zij steunden Sörgel en zijn instituut die zich aan deze taak wijdde tot na het einde van WO II en de mysterieuze dood van Sörgel in 1952, op 67-jarige leeftijd.

Terug naar de muziek. Het album bevat negen stukken, suites eigenlijk, die weer onderverdeeld zijn in 23 nummers totaal. Met een totale speelduur van bijna tachtig minuten wordt de capaciteit van het zilveren schijfje optimaal benut. Hoofdrolspelers Heinz Kühne en Lothar Krell nemen naast de productie ook respectievelijk gitaren en toetsen voor hun rekening, beider zangkunsten zijn ook in de achtergrondzang te horen. Een ander lid van het collectief, Michael Wolff, neemt de solozang voor zijn rekening en hij doet dat op uitstekende wijze. In totaal zijn er acht muzikanten actief op dit album, waarbij allen participeren in de zangpartijen.

Het Atlantropa-project is dus het creatieve resultaat van een groep ambitieuze en zeer ervaren muzikanten en producenten die zich inzetten om een groot, bijna vergeten idee van de mensheid te verkennen en te eren. De visioenen van de briljante ingenieur Hermann Sörgel dienden als een bron van inspiratie waaruit de creativiteit en virtuositeit van de composities ontstonden. Het resultaat is een rijk en dynamisch conceptalbum met mooie melodieën, dramatische wendingen en vooral ouderwets goede symfonisch getinte rockmuziek.

Het album start met A Continent Of Joy waarin we al snel geconfronteerd worden met een verteller (Tony Clark) die de verhaallijn aangeeft, toegegeven het is een beetje wennen. The Great Maker kent een heavy intro, een beetje in de stijl van Frost*. Bovendien kunnen we kennismaken met de prettige stem van zanger Michael Wolff die me af en toe beetje doet denken aan Jon Davison (Yes/Glass Hammer). De eerste van drie suites, New Sky, is verdeeld in drie delen, de intro heeft bedrieglijk veel weg van Your Own Special Way van Genesis, een melodieus stuk met prima zang en dito instrumentatie. Halverwege worden we verrast door Afrikaanse drums (The Bridges) waarna het oorspronkelijke thema weer terugkeert. Referenties aan The Alan Parsons Project, vooral door de brede instrumentatie.

Now Is Always Past wordt wederom ingeleid door een verhaal-stem, ditmaal is het de stem van Richard Kersten in zijn rol van verslaggever. Waarom dat onderscheid wordt gemaakt is niet helemaal duidelijk. Ook Time To Bid Goodye is in drie stukken onderverdeeld, Genesis’ Hold On My Heart lijkt ditmaal een inspiratie te zijn geweest in dit atmosferische stuk met vocaal duet tussen Wolff en Elinor Pongracz naast smaakvolle, ingetogen toetenpartijen vooral in Part III – Last Goodbye. They Want To Steal The Ocean is een melodieuze mid-tempo prog rock song met voice-over en solozang van Pongracz. Dat doet ze ook op Gotta Stem The Greedy Water, een sfeervol nummer waar haar stem me enigszins doet denken aan Heather Findlay. Prima toetsensolo van Lothar Krell.

De zangstem van Wolff bevalt me zeer, hij is prominent aanwezig op Walk Across The Sea, een sterk nummer wat aan Barclay James Harvest doet denken. Behoorlijk wat verwijzingen dus, toch heeft de band een eigen sound. Prima (slide) gitaar werk van Heinz Kühne. Mare Nostrum Dream is een dromerig deuntje met vrouwelijk vocalen en een akoestische ‘feel’. When We All Speak Atlantropian is een van de betere nummers op het album, dubbel gelaagde vocalen zoals we dat van Electric Light Orchestra gewend zijn, Afrikaanse drums en zanger Michael Wolff op zijn best. En warempel een viool waarna een heerlijke gitaarsolo het nummer tot een goed einde brengt. Tijdens Dream My Dream neemt de matige zangstem van toetsenist Lothar Krell een leidende rol in. Mede door het monotone ritme en de voice-over helaas niet het sterkste nummer van het album, terwijl het thema toch zo veelbelovend is.

Star Atlantropa is de laatste suite van het album, weer een stuk in drie delen, en zeker niet het slechtste. Met zo’n tien minuten in totaal komt de neo-prog van de band hier het beste tot zijn recht, zowel instrumentaal als vocaal. Ook het verhaal loopt op zijn einde, zoals we weten is er niets gerealiseerd van het gedachtengoed van Sörgel. Dat brengt de band tot een hoopvolle afsluiting in de vorm van het melodieuze Part II We Still Have A Lot To Learn met wederom uitstekende en smaakvolle toetsenpartijen en mooie gitaarsolo’s. Zondermeer één van de beste tracks op dit conceptalbum. The future Is A Shining Star Called Star Atlantropa, Part III Shining Star heeft weer dat kenmerkende ELO vocoder geluid waarna in Reprise het thema nog eens herhaald wordt, solo gespeeld op een ‘oude’ piano.

Het intrigerende verhaal van Atlantropa leent zich in hoge mate voor een conceptalbum. Het is even wennen dat het verhaal wordt geleid door een verteller en een verslaggever. Dat maakt de vergelijking met bijvoorbeeld Rick Wakeman’s “Journey Through The Centre Of The Earth” of Jeff Wayne’s “War of The Worlds” valide maar er zijn natuurlijk meer bands die zich bedienen van een dergelijke methodiek. Er is een aantal prachtige melodieën te vinden op dit album. De muziek heeft diepte, diversiteit, mede door het gebruik van zowel mannelijke als vrouwelijke vocalisten. Verwacht geen complexe of overweldigende progressieve muziek. Maar als je van de zachte kant van het progressieve rockspectrum en van mooie melodieën houdt, dan is deze uitgave van het Duitse collectief absoluut de moeite waard. Aanrader voor fans van Eloy, Moody Blues, Renaissance, Barclay James Harvest, Electric Light Orchestra en, niet in de laatste plaats, The Alan Parsons Project.

Alex Driessen

Koop bij bol.com

Send this to a friend