Audio MAlbum

“Audio’M” is het debuut van de uit het zuiden van Frankrijk afkomstige gelijknamige band, en aangezien ik mezelf beschouw als een liefhebber van de Franse progmuziek, ben ik dan automatisch geïnteresseerd. Er druppelt al zo weinig Frans talent door in onze contreien, dus elke vangst moet worden gekoesterd en Audio’M blijkt bij een eerste beluistering prima in de klassieke traditie van bands als Ange en Mona Lisa te passen, met een voorkeur voor lange toetsenpartijen en een theatrale zang.

Waar Audio’M zich in onderscheidt is de keuze om in het Engels te zingen. Of althans, Engels ‘met een charmant Frans accent’ zoals ze het zelf noemen. Nu weet ik zelf niet of ik het accent als ‘charmant’ zou benoemen. Het leidde mij om eerlijk te zijn bij de eerste luisterbeurten te veel af van de muziek, we hebben het namelijk over een accent waar ze bij Clepsydra nog een puntje aan kunnen zuigen. Na een tijdje kon ik er wel aan wennen, maar ik vraag me toch echt af of je hiermee de internationale markt gaat veroveren.

Als je eenmaal door het accent heen luistert dan valt er een hoop mooie muziek te horen. Opener Stolen Love Bite klokt meteen bijna een kwartier en doet me erg denken aan hoe Mystery enkele jaren geleden klonk, niet in de laatste plaats omdat zangeres Emmanuelle Olmo-Cayuela erg klinkt als Benoit David, maar het zijn met name de toetsenpartijen die direct herinneringen oproepen. De Fransen hebben echter een belangrijk voordeel op de Canadezen: de toevoeging van dwarsfluit en viola da gamba (die zich qua geluid tussen een viool en een cello bevindt) geeft het nummer een prachtige klassieke uitstraling. Het is een nummer dat erom vraagt eindeloos op repeat te gaan, en dat heb ik dus ook gedaan.

Het minpunt van zo’n uitstekend begin is vaak dat de rest van de plaat er dan wat schril bij afsteekt. Dat is op “Audio’M” helaas niet anders. Mourning Dove en Friend-Less-R maken een prima indruk, maar de overige drie nummers gaan elke keer weer wat ongemerkt voorbij. Het is niet erg voor een debuut en een band die tot het componeren van Stolen Love Bite in staat is, lijkt me prima in staat de volgende keer een plaat af te leveren die over de gehele linie overtuigt. Die opvolger zou dan wat mij betreft overigens niet noodzakelijkwijs in het Engels gezongen hoeven te worden, doe maar gewoon in het Frans!

Wouter Brunner