AutumnAlbum

Een nieuw begin, nieuwe inspiratie, een nieuw album en een nieuwe zangeres. Toch is er weinig verandering te horen op “Altitude”.

Nienke de Jong besluit in 2007 na het succesvolle album “My New Time” mede wegens gezondheidsredenen afscheid te nemen van Autumn en haar fans. Al snel werd Marjan Welman gevonden, die al geruime tijd in de Gelderse rockband Elister zingt. Onlangs kreeg zij meer bekendheid doordat ze een gastbijdrage vervulde op Ayreon’s “01011001“, waar ze een duet zong met de rapper Wudstik. Dit werd ook opgemerkt door de achtergebleven heren van Autumn, waarna snel het contact werd gelegd. Door wederzijds enthousiasme was de samenwerking snel beklonken.

Eigenlijk verschilt Welman met haar stem niet zo heel veel van voorgangster de Jong. Er zijn opmerkelijk veel raakvlakken, dus de keuze van de band voor Welman is zeer begrijpelijk. De enige verschillen die je hooguit kunt bemerken zijn de hoge en lage tonen, waar de Jong wat meer bereik heeft.

De band zelf omschrijft hun eigen muziek als ‘heavy rock’ en die term ga ik ook niet betwisten. “Altitude” is een druk, pittig en soms complex gespeeld album met een aantrekkelijk elektronische sound waar gelukkig ook nog een paar rustpuntjes in de vorm van ballads te vinden zijn. De rode draad in het album zijn dynamische gitaren, een keyboardgeluid met elektronische varianten en zeer aanwezige drums. Het geluid op deze cd wijkt wat mij betreft niet veel af van voorganger “My New Time”, en klinkt daardoor voor fans nog steeds vertrouwd. Als je hierover nadenkt, is dat een strategisch slimme zet van de band. Zorg ervoor dat de fan eerst weer kan wennen aan de nieuwe zangeres, daarna kan je weer experimenteren en gewaagde composities creëren. Dat de band daartoe in staat is, blijkt wel uit de discografie tot nu toe, al moet daarbij gezegd worden dat de bezetting in de loop der jaren ook behoorlijk is gewijzigd. De term ‘gothic metal’ was wat mij betreft bij het vorige album al weggepoetst, met dit album is het definitief.

Een heftig begin markeert het eerste nummer Paradise Nox. Gitaren begeleid door theatrale toetsen maken de weg vrij voor de mooie klanken van de nieuwe zangeres. Dit doet mij wel heel erg denken aan het vorige album en dan in het bijzonder aan de titeltrack van dat album. Een catchy nummer dat het commercieel goed zou doen, is Skydancer, dat zoals gezegd lekker in je hoofd blijft door galmen. Ook Synchro-Minds wordt prachtig opgebouwd; de gitaar en de zang kruipen heerlijk naar een mooi hoogtepunt. Verder zijn alle songs van zeer goede kwaliteit en rijpen naarmate je het album vaker draait. In het begin lijkt dit album overvol door alle instrumenten, maar als je het album vaker een draaibeurt geeft, valt alles beter op zijn plaats. Een nummer wat mij wat minder kan bekoren is Sulphur Rodents, waar de drukte teveel overheerst, dat vrij monotoon is en gevoelsmatig niet homogeen. Wat mij betreft moet dit album het dus niet van de eerste indruk hebben, maar is het echt een groeidiamantje…

Nummers die ik speciaal wil noemen zijn de titeltrack Altitude, maar ook Answers Never Questioned, die van weergaloze schoonheid zijn. Deze nummers zijn puur genieten, mede door de inspanningen van Welman, die mij kan bijschrijven in haar agenda als bewonderaar van haar stem. Het moet wel heel raar lopen wil dit album niet in mijn persoonlijke top 10 van 2009 terechtkomen. De productie is ook weer piekfijn verzorgd. Wel één klein puntje; wat mij betreft had producer Jacobs de zang van Welman iets meer naar voren mogen mixen, waardoor haar stem iets beter uit de productie zou komen. Aan de andere kant zijn de drums naar mijn smaak weer teveel naar voren gehaald, dit had wat mij betreft wel weer iets minder gemogen. Maar de band heeft mij weer blij gemaakt met dit stevige, maar melodieuze rockalbum. Bovendien zijn we weer een goede Nederlandse rockzangeres rijker. Autumn mag nu echt doorbreken!

Ruard Veltmaat