Autumnal Blossom

Spellbound

Info
Uitgekomen in: 2016
Land van herkomst:  Duitsland
Label: Quixote Music
Website:  http://www.autumnal-blossom.de/
Luisteren kan je hier:  https://www.youtube.com/watch?v=WACqZ6c0FeI
Tracklist
I Transcendence
Because I could not stop for Death (5:39)
II Diaries Of An Estranged Voyager
Memories of a Child (4:48)
Eternally not Yours (5:03)
Beguiling Masks (3:52)
Grey Masses (3:39)
My Blood (3:40)
Ravenous (6:40)
Secrets (4:00)
In These Rooms (5:26)
III Paradise
Paradise (8:31)
Jochen Bauer: gitaar
Mark Beers: contrabas
Christoph Czech: drums, percussie
Pia Darmstaedter: zang, fluit, toetsen
Olaf Gramlich: althobo
Philipp Jaehne: toetsen
Maria Karch: viool
Valeria Lo Giudice: cello
Frank Willi Schmidt: bas, zingende zaag0
Spellbound (2016)
Against The Fear Of Death (2013)

Autumnal Blossom zal voor de meeste progliefhebbers volkomen onbekend zijn. Wanneer we echter de naam van het creatieve brein achter deze band, Pia Darmstaedter, onthullen, zal dat bij de kenners van het Duitse Poor Genetic Material een belletje doen rinkelen. Zij verrijkte de laatste drie albums van deze band met haar spel op de dwarsfluit. Op dat instrument heeft zij een klassieke opleiding gevolgd en in diverse orkesten gespeeld. Daarnaast heeft ze echter ook affiniteit met prog- en art-rock. Vandaar haar bijdragen aan de muziek van Poor Genetic Material.

In 2013 nam ze onder de naam Autumnal Blossom haar debuutalbum “Against The Fear Of Death” op. Dit album bevatte een aantal composities die waren gebaseerd op Engelse en Amerikaanse gedichten uit de periode tussen 1600 en 1900 met onderwerpen als afscheid, rouw, dood, hoop en liefde. De muziek bewoog zich tussen klassiek, folk en kamermuziek.

Voor het album “Spellbound” werd de bezetting aangevuld met drums en elektrische gitaar, waardoor de stijl enigszins opschuift richting prog.
Dit tweede album is een conceptalbum geworden dat in de vorm van een fictief dagboek is geschreven, waarin ook nu tragische ervaringen de boventoon voeren. In een zoektocht naar de eigen identiteit komt de fictieve hoofdpersoon uiteindelijk sterker tevoorschijn met een optimistische boodschap. Dat al deze verwikkelingen niet zullen leiden tot een jubelend prog-album moge duidelijk zijn.
Veel nummers hebben een vrij lang rustig, dan wel ambient-achtig intro en komen vervolgens tot zeer beperkte instrumentale bloei, waarbij de overwegend één-dimensionale klassieke instrumentale benadering tot weinig variatie leidt. In de intro’s en ingetogen, vaak mooie sfeervolle en melodieuze, passages voeren piano, fluit en zang de boventoon. In de volledig geïnstrumenteerde passages wordt er te weinig instrumentaal vernuft aan de dag gelegd om het geheel tot een boeiende luisterervaring te verheffen.

Zolang Darmstaedter adequaat intoneert, sluit haar zang goed aan bij de muziek. Wanneer drums en gitaar het instrumentale palet komen versterken en er een tandje word bijgeschakeld, blijkt haar stem enigszins fragiel en zingt ze met regelmaat buiten de toegestane lijnen. Vooral in het reggae-achtige My Blood valt ze vocaal genadeloos door de mand.

Voor progmaatstaven kunnen Pia Darmstaedter en haar Mannschaft zich helaas onvoldoende losmaken van haar klassieke roots met dit “Spellbound”. Daarnaast is haar zangstem te beperkt om in dit genre vocaal overeind te kunnen blijven.

Math Lemmen

Send this to a friend