Blueneck

King Nine

Info
Uitgekomen in: 2014
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Denovali Records
Website: www.blueneck.com
Luistermogelijkheid: http://denovali.com/blueneck
Tracklist
Counting Out (5:43)
Sirens (6:21)
King Nine (5:21)
Man of Lies (4:19)
Broken Fingers (5:44)
Father, Sister (4:00)
Spiderlegs (6:35)
Mutatis (9:01)
Anything Other Than Breathing (6:15)
Duncan Attwood: zang, gitaar, toetsen
Ben Green: gitaar
Johnny Horswell: drums
Ben Paget: basgitaar
Rich Sadler: gitaar
King Nine (2014)
Alpha (2013)
Epilogue (2012)
Repetitions (2011)
The Fallen Host (2009)
Scars Of The Midwest (2006)

Het was de hoes die direct mijn aandacht trok in mijn zoektocht naar nieuwe muziek. Fascinerend. Een hoes die mij een verhaal vertelt. Die mij raakt. Het artwork is van niemand minder dan Lasse Hoile die we kennen van onder andere Steven Wilson en Opeth. Hij kreeg van de band de opdracht een sfeer te creëren zoals deze is neergezet in de HBO serie “True Detective”. Samen met zijn verloofde vertrok Hoile naar het diepe zuiden van de VS en schoot daar een serie briljante foto’s. Meer over het tot stand komen van het artwork lees je hier.

Blueneck - Hasse Hoile Blueneck - Hasse Hoile Blueneck - Lasse Hoile

De band waar ik het hier over heb is het uit Bristol, Groot Brittannië, afkomstige Blueneck. Ze werden in het jaar 2000 opgericht en brachten tot nu toe vier studioalbums uit (“Alpha” uit 2013 bevat remixes van bestaande nummers). Hun muziek werd gebruikt in films en door de zenders HBO en NBC. De band maakt hoofdzakelijk postrock en kan in die zin vergeleken worden met Sigur Ross, Talk Talk en Mogwai. Naast de typische postrock invloeden bevat de muziek van deze Britten ook een stuk pop en indierock. Zo hoor ik ook elementen van bands als Mew en Kashmir. Voor mij is dit de eerste kennismaking met dit vijftal. Een kennismaking die een diepe indruk heeft achtergelaten.

Werkelijk alles klopt op dit album. De muziek is dromerig, stuwend, desolaat, intrigerend, spannend, intens en vol emotie. Regelmatig waan je je in het hete zuiden van de VS waarin je door dorpjes kunt lopen en niemand tegen komt. Ik moest zelf aan “The Walking Dead”- achtige verlaten landschappen denken. De band maakt veel gebruik van de piano waarbij geen enkel akkoord overbodig is. De kunst van het weglaten is hier tot kunst verheven. Het maakt hun muziek bijzonder open en wijds. Muziek waarbij je alles om je heen vergeet en al het andere naar de achtergrond verdwijnt.

De band laat de muziek bij vlagen geweldig aanzwellen, zoals in het overweldigende Sirens. Langzaam wordt er naar een climax gewerkt die daarna weer wegsterft en je versuft weer achter laat. Maar dit gebeurt lang niet in elk nummer. Soms blijft het meer desolaat. Bij het titelnummer King Nine ben je geneigd om je adem in te houden. Het gebruik van elektronica, de licht vervormde stem van Duncan Attwood, de spaarzame pianoklanken en de dreigende basgitaar is hier debet aan.

In Spiderlegs krijgen we weer een andere kant van dit gezelschap te horen. De strijkers en het gebruik van de akoestische gitaar geven dit nummer een filmisch geheel. Hoe moet je zo iets moois beschrijven? Soms moet je dat gewoon niet eens proberen. Wat een emotie! Het zelfde geldt voor het intens opgebouwde Mutatis waarin de toevoeging van trompet een geniale zet is.

Wat een prachtig album. Dit is er zo eentje dat je wilt koesteren en niet te vaak wilt beluisteren zodat hij bijzonder blijft. Met terugwerkende kracht had deze plaat een hoge notering in mijn top tien van 2014 verdiend. Van harte aanbevolen!

Maarten Goossensen

CD:
Koop bij bol.com
LP:
Koop bij bol.com

Send this to a friend