End Of The Dream

All I Am

Info
Uitgekomen in 2015
Land van herkomst: Nederland
Website: http://www.endofthedreammusic.com/
Beluisteren kan hier: https://soundcloud.com/endofthedreammusic
Tracklist
Follow The Angels (6:18)
Away (5:29)
Colder (3:54)
Shadow's Embrace (7:43)
Collide (4:38)
All I Am ((4:16)
Through The Dark (4:53)
Dark Reflection (9:36)
Gone (3:23)
Pieter Driesen: drums
Robin van Ekeren: gitaar
Tim van den Hooven: basgitaar
Micky Huijsmans: zang
Armen Shamelian: gitaar, toetsen
All I Am (2015)

Binnen Progwereld hebben wij altijd een zwak voor Nederlandse progressieve bands. Dat is ook de reden dat wij mede initiatiefnemer waren van het Dutch Exposure Project. En zo nu en dan verschijnt er weer een nieuwe pareltje van Nederlandse bodem…

End Of The Dream is een zogenaamde female-fronted metalband, afkomstig uit Den Bosch.De formatie is in 2010 opgericht door toetsenist Armen Shamelian, gitarist Robin van Ekeren en zangeres Micky Huijsmans. Het heeft ruim vier jaar geduurd voordat End Of The Dream zijn geluid goed genoeg vond om de Sandlane Studios in te gaan. Joost van den Broek is de persoon om het beste uit deze jonge band te halen. Van den Broek heeft gewerkt met onder andere Epica, After Forever, Stream Of Passion, Xandria en ReVamp, dus weet wat er in dit genre omgaat. En toch, End Of The Dream klinkt niet als de eerste de beste female-fronted metalband. Men heeft zijn eigen geluid, niet alleen symfonische metal, maar complexere structuren met vele progressieve elementen en ze schuwen de langere nummers ook al niet.

Het album start met Follow The Angels, een nummer dat schitterend instrumentaal begint en een voorkeur voor de meer complexere progressieve structuren verraadt. Een opening die mij erg aan de albums van Dream Theater doet denken. Na zo´n anderhalve minuut muziek horen we voor het eerst de stem van Micky Huijsmans, waarmee de andere belangrijke invloed van hun muziek naar voren komt. Pure symfonische metal in de stijl van met name Epica. Huijsmans heeft een stem die erg veel gelijkenis toont met die van Simone Simons of Marcela Bovio (Stream Of Passion). Een prachtige cleane zangstem, met prachtige hoge uithalen en emotionele gevoelige passages. In tegenstelling tot voornoemde zangeressen, mag Huijsmans de zang op dit album alleen voor haar rekening nemen. Maar ook de lagere zangpartijen gaan haar goed af.

Naast de zang – die zeker tot de sterke pluspunten van dit album behoort – zijn de nog relatief onbekende muzikanten zeker ook het vermelden waard. Robin van Ekeren laat regelmatig horen dat hij een zeer getalenteerde gitarist is. Op het nummer Shadow’s Embrace – waar een heerlijke Dream Theater stijl wordt neergezet – krijgen we een minuten lange gitaarsolo voorgeschoteld, waar zelfs John Petrucci toch even stil van zal worden. Het betreffende nummer kent een goede opbouw – met schitterende tempowisselingen – waar naast genoemde van Ekeren met name ook het drumwerk van Pieter Driesen opvalt. Het stevige drumwerk , aangevuld met dito basgitaar, wedijvert met de sologitaar, waardoor ze elkaar tot grotere hoogten brengen. Mede dankzij het toetsenwerk van Armen Shamelian klinkt alles lekker progressief. Dé Nederlandse (End Of The) Dream (Theater) met natuurlijk ook hier de heerlijke stem van Micky Huijsmans.

Niet alles is even progressief, stevig en episch. Collide is een nummer geschreven voor het grotere publiek. Meer mainstream en radiovriendelijk. Een beetje vergelijkbaar met Within Temptation en Evanescence, de band waar ze hun naam aan danken. Jammer van dit anders perfecte album, maar het zou me niet verbazen als we dit nummer binnenkort op de populaire radiozenders gaan horen.

Met het titelnummer All I Am wordt langzaam de draad weer opgepakt om vervolgens, geheel in Dream Theater stijl en aanpak, een episch tweeluik neer te zetten. Through The Dark is de inleiding naar het epische Dark Reflection. Dit bijna tien minuten durende nummer bevat alle elementen die ik hierboven ook heb beschreven; heerlijke Petrucci-achtige gitaarsolo’s, scherpe tempowisselingen gedreven op schitterend toetsenwerk, stevige basgitaar en krachtig drumwerk. De instrumenten wisselen elkaar voortdurend af en lijken elkaar uit te dagen om een nog sterker geluid neer te zetten. Dit samenspel van gitaar, bas, toetsen en drums wordt nog opgesierd met het heerlijke stemgeluid van Huijsmans. In Gone laat Huijsmans nog even, bijna a capella en alleen begeleid door het subtiele geluid van een piano, horen dat ze echt kan zingen. Een schitterende afsluiting van een dito album.

Zo nu en dan krijg je weer eens een nieuwe Nederlands band voorgeschoteld, waarvan je meteen voelt dat ze het gaan maken. Nederland heeft op het gebied van de (progressieve) symfonische metal-scene een eer hoog te houden. End Of The Dream gaat dat zeker waarmaken en kan hier zelfs nog iets aan toevoegen. Hun sterke combinatie van het complexe en theatrale Dream Theater geluid tezamen met de symfonische sound van Epica is uniek. De zang van Micky Huijsmans is dan nog een mooie bonus.

Mario van Os


Send this to a friend