Far From Your SunAlbum

Far From Your Sun is een intrigerend bandje, of beter gezegd, project. De leden zijn in 2013 vanuit Parijs gestart met het idee om rockmuziek te koppelen aan kunstvormen zoals fotografie, schilderkunst en poëzie. Dit debuutalbum is eigenlijk een verzameling singles en de makers willen met elk nummer een emotie of specifiek idee uitdragen. Op hun website wordt bij een aantal nummers een korte toelichting gegeven die vergezeld gaat van een cover, een afbeelding, gemaakt door diverse beeldende kunstenaars. Bij navraag via hun Facebookpagina bleken de musici hun namen niet vrij te willen geven, omdat ze het project belangwekkender vinden dan de mensen die er achter schuilgaan. Vreemd genoeg zijn de namen van de kunstenaars die bijdragen uit de andere kunstdisciplines hebben aangeleverd wel vrijgegeven op hun website.

Op het instrumentale vlak zijn de psychedelische invloeden op dit album alom aanwezig, aangevuld met een zware ritmesectie die met regelmaat aan Tool doet denken. Veel nummers worden rustig opgebouwd rond een repeterend eenvoudig gitaarmotiefje om vervolgens uit te monden in zwaar aangezette passages. De spaarzame toetsen en cello voegen hier atmosferische kleuren aan toe.
De productie is heel droog gehouden en klinkt daardoor vooraan in je speakers.
Herhaling is een veel gebruikt principe in deze muziek waardoor vaak een bezwerend karakter ontstaat. Daarnaast hoor je vaak raakvlakken met artrock bands zoals Roxy Music. Helaas wordt aan de herhaling te weinig variatie en/of expressie toegevoegd waardoor het in sommige langere nummers zijn uitwerking mist en de aandacht snel doet afdwalen.
In de rustige en lagere gezongen gedeelten lijkt de zangstem van de vocalist verbluffend veel op die van Ian Anderson. In de krachtigere en hogere passages verdwijnt dat timbre volledig en heeft de stem wel wat weg van Maynard James Keenan (Tool) of zelfs Eddie Vedder (Pearl Jam).
Soms wordt de tekst gedeclameerd in plaats van gezongen. Dat versterkt het idee dat we hier niet zelden te maken hebben met een soort troubadour uit de eenentwintigste eeuw die sterk poëtische teksten zingt over hypnotische rockmuziek. Het nummer Annabel Lee is zelfs gebaseerd op het gelijknamige gedicht van Edgar Allan Poe.

“In The Beginning…Was The Emotion” is geen album dat je meteen bij de kladden grijpt. Een aantal nummers vormt een mooi sferisch geheel, terwijl andere nummers te lang worden doorgevoerd en de aandacht niet vast kunnen houden. Als geheel krijgt dit debuutalbum echter wel het voordeel van de twijfel.

Math Lemmen