Flying Colors

Second Nature

Info
Uitgekomen in 2014

Land van herkomst: Verenigde Staten

Label: Mascot

Website: http://flyingcolorsmusic.com/
Tracklist
Open Up Your Eyes (12.24)

Mask Machine (6.06)

Bombs Away (5.03)

The Futy Of My Love (5.10)

Last Without You (5.46)

One Love Forever (7.17)

Peacheful Harbor (7.01)

Cosmic Symphony (11.46)

1 Still Life Of The World

2 Searching For The Air

3 Pound For Pound
Steve Morse : lead gitaar

Casey Mcpherson : zang, gitaar

Neal Morse : toetsen, zang, gitaar

Mike Portnoy : drums, zang, percussie

Dave LaRue : basgitaar

The McCrary Sisters : achtergrondzang bij Peaceful Harbor en Cosmic Symphony

Second Nature (2014)

Live In Europe (2013)

Flying Colors (2012)

Een kennis van me is een vermaard kunstenaar. Als hij begint te schilderen, zoek dan maar dekking. De klodders verf vliegen je om de oren. Het resultaat mag er zijn, een prachtige mengeling van kleuren, een werkstuk met een duidelijke lijn. Magisch realisme avant la lettre en oh zo kundig. Inlijsten die hap. Het is te hopen dat tijdens een uitzending van “De Wereld Draait Door” het schilderij grondig geanalyseerd wordt door Joost Zwagerman, de kunstliefhebber met de vurige woorden die wel raad weet met al die kleuren. Aan de andere kant, goede wijn behoeft geen krans.

Zo is het ook met “Second Nature”, de tweede studio- cd van de Amerikaanse band Flying Colors. Bij afwezigheid van dhr. Zwagerman zal je het met ondergetekende moeten doen, het is niet anders. De kleuren vliegen er echter niet minder om. Dat de groep ook wel bestempeld wordt als supergroep is nogal logisch als je naar de bezetting kijkt. Flying Colors kent op “Second Nature” nog dezelfde namen als op het toch wat wisselvallige debuut oftewel: Steve Morse op gitaar, Mike Portnoy op drums, Neal Morse op toetsen, Dave LaRue op basgitaar en tot slot Casey Mcpherson als zanger. Het goede van “Second Nature” is dat de coryfeeën elkaar er gevonden lijken te hebben. Er zit meer balans in het geheel en omdat het album geen zwakke broeders kent, vallen de goede momenten meer op. “Second  Nature” heeft minstens te bieden wat je mag verwachten van deze klasse muzikanten.

Zo vraagt het formidabele gitaarspel van Steve Morse constant om aandacht. De ronde toon waarmee hij speelt zou je kunnen associëren met de kleur rood, het is hartstocht all over the place, een nummer aanwijzen dat eruit springt is ondoenlijk. Laat het dan de lange opener Open Up Your Eyes zijn. In dit goed opgebouwde zeer progressieve stuk zit een juweel van een gitaarsolo, maar waar zitten die niet? Tevens krijgt de man op het album waar nodig ‘gitaristische’ hulp van z’n bandmaten Neal Morse en Casey Mcpherson. Toch is de zessnaar niet echt overheersend. Daarvoor drukt een ieder z’n neus iets te hard tegen het raam.

Neem het baswerk. De koning van de prominente partijen heet Dave LaRue. Het is zo moddervet wat hij doet en zeker in combinatie met de gedecideerde drumslagen van Mike Portnoy, de enthousiasteling die af en toe boven zichzelf uit is gestegen. De twee zijn buitengewoon op elkaar ingespeeld en maken van elk nummer een feestje. Luister even naar de aanstekelijke drive van Mask Machine. Het is of de heren blauwe verf hebben gekocht en daar ongegeneerd maar wel perfect gemikt mee gooien. Dat geeft dan precies de kwaliteit van hun spel aan. Een tikkeltje dominant is het wel.

Door de toetsendaden van Neal Morse aan te duiden met de kleur geel doe je hem eigenlijk nogal te kort. De man heeft zoveel meer kleuren op z’n palet. De ballade The Fury Of My Love voorziet hij van een paarse gloed, het orgel in A Place In Your World is knaloranje en het folky One Love Forever is uiteraard zo groen als mos. De klanken die hij over het algemeen laat horen, zijn niet al te typisch Neal Morse behalve dan in Open Up Your Eyes. De piano daar, het ziedende synthspel tijdens het heavy gedeelte en de euforische finale zijn Morse in het kwadraat.

Spekkoper van dit alles is zanger Casey Mcpherson die met zijn bronstige rockstem invulling mag geven aan dit bonte geheel. Direct trouwens moet ik mezelf terugfluiten want “Second Nature” is alles behalve bont. De muziek is prachtig harmonieus, de melodielijnen doen een wedstrijdje ‘memorabiliteit’ en de variatie  maakt het allemaal geen eenheidsworst. De muziek heeft een onmiskenbare Amerikaanse signatuur en Mcpherson zal de laatste zijn die daar over klaagt. Er is  veel in de samenzang gezet en dat is mooi. In de laatste twee nummers, het gedragen Peaceful Harbor en het progressieve prijsnummer van de plaat Cosmic Symphony worden er zelfs een paar achtergrondzangeressen bijgehaald. Dit tot groot effect. Flying Colors maakt muziek die af en toe net niet uit z’n voegen wil barsten.

“Second Nature” is het beste antwoord op het wat wisselvallige debuut. Ik hoor een album waar de ‘klodders verf’ je om de oren vliegen. Het valt te hopen dat die kennis van me dit album wil draaien als hij weer schilderkriebels krijgt. Het kan niet anders dan dat het ene meesterwerk zal leiden tot het andere.

Dick van der Heijde

Koop bij bol.com

Send this to a friend