Infinite Spectrum

Haunter Of The Dark

Info
Uitgekomen in: 2016
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: http://www.lasercd.com/
Website: http://www.infinitespectrum.net/
Luistermogelijkheid: http://www.infinitespectrum.net/
Tracklist
Prologue: Providence, Winter, 1934 (1:31)
Federal Hill (5:19)
The Calling (6:20)
The Church (18:34)
I: Dark Whispers
II: Entry
III: The Ascent
IV: The Shining Trapezohedron
V: Spectres
The Stranger Things I've Learned (4:43)
Haunter Of The Dark (9:14)
Fear (6:02)
All That We See (7:11)
2:12 AM (10:09)
Epilogue: Providence, Summer, 1935 (1:53)
Katie Pachnos: toetsen en achtergrondzang
Alex Raykin: gitaar en achtergrondzang
Alex Repetti : basgitaar en achtergrondzang
Greg Schwab: drums
Will Severin: zang
Haunter Of The Dark (2016)
Misguided (2013)

Infinite Spectrum is een progressieve metal groep uit New York die nog niet zo heel erg lang aan de weg timmert. De groep bestaat uit vijf bandleden, waarvan de toetsenist een dame is. Zij speelde op het debuutalbum nog niet mee, evenals de nieuwe drummer, maar beiden behoren inmiddels tot de vaste kern van muzikanten. Het eerste album hebben we bij Progwereld volledig gemist, maar al surfend op het internet komen we tot de conclusie dat de band met “Misguided” in 2013 een keurig album heeft afgeleverd.

Het conceptalbum “Haunter Of The Dark” is een muzikale vertelling gebaseerd op het gelijknamige verhaal van fantasy en horrorschrijver H.P. Lovecraft. Deze bracht het grootste gedeelte van zijn relatief korte leven door in New York en werd pas ruim na zijn overlijden bekend bij het grote publiek. Veel van Lovecraft’s verhalen werden gepubliceerd in het Amerikaanse tijdschrift “Weird Tales”, een verzameling van macabere en absurde verhalen. De schrijver van meerdere verhalen leefde in grote armoede en overleed naar verluidt aan darmkanker en ondervoeding.

Na het beluisteren van dit album is het niet heel eenvoudig de muziek te duiden. Het is een smeltkroes van veel verschillende stijlen, maar ook van inspirerende bands. Een kleine greep zal duidelijk maken dat vooral de progressieve metalbands als Dream Theater, Symphony X en Blind Guardian als inspiratiebron hebben gediend, maar waarschijnlijk zijn de bandleden ook geïntrigeerd door neo progressieve bands als Arena, Pendragon en Pallas. In het album wordt er in de proloog en epiloog gebruik gemaakt van story telling, wat zorgt voor de nodige dramatiek rondom het verhaal.

De band brengt ondanks de diversiteit een bindende variatie. In de ene track speelt de band wat voorspelbare powermetal, in een ander nummer is er sprake van expressiviteit, heerlijke melodieën, pakkende refreinen, slepende gitaarsolo´s en zwevend toetsenspel. Met andere woorden; regelrechte neoprog. Gedurende het hele album is de scheidslijn naar andere genres wel dun, zodat je telkens twijfelt in welke muzikale hoek je het album moet indelen. De productie van het album is prima, hoewel de zang af en toe wat te gelaagd op de muziek ligt. Een voorbeeld daarvoor is 2:12 AM, de zang is daar niet feilloos over de muziek gemixt.

Zanger Will Severin heeft een bijna verhalende manier van zingen. Zijn karakteristieke stem intrigeert enorm, hoewel sommigen onder ons zijn zang wellicht niet kunnen waarderen. Hij heeft ook veel te vertellen in de muziek, want zijn muzikale aandeel op het album is indrukwekkend groot. Zijn manier van zingen is verhalend; of noem het melodieus vertellen, luister maar eens naar het uit vijf delen bestaande The Church, wat voor de liefhebbers van neo progressieve rock een absolute aanrader is. Onvermijdelijk voor een track met die titel is overigens het gebruik van een kerkorgel in de toetsenlagen van Katie Pachnos. Prachtig.

Geheel anders klinkt het felle Fear. Snelle riffs, drums en razende toetsen refereren juist weer naar een stevig progmetal geluid. Evenals Haunter Of The Dark, dat een dreigende sfeer herbergt en waar dominerende gitaren de hoofdrol opeisen. Hier laat zanger Severin horen dat hij ook een uitstekende AOR stem heeft. Gitarist Alex Raykin laat eveneens een uitstekend visitekaartje achter, want zijn techniek is regelmatig indrukwekkend te noemen. De track is een beetje lang, maar wel heerlijk genietbaar, zeker voor de liefhebbers van bands als Dream Theater.

Infinite Spectrum heeft een uitstekend tweede album gefabriceerd en verdient absoluut aandacht van fans van de genoemde bands. Je vind veel variëteit en vakmanschap op het album en de cd is op basis van kwaliteit een aankoop waard. De toekomst zal uitwijzen of dit rijp is voor een top tien notering in het eindlijstje van deze recensent.

Ruard Veltmaat

Koop bij bol.com

Send this to a friend