Karmakanic and Agents Of Mercy

The Power Of Two - Live USA

Info
Uitgekomen in: 2010
Land van herkomst: Zweden
Label: Reingold Records
Website: www.reingoldrecords.com
MySpace: www.myspace.com/agentsofmercy
Tracklist
The Fading Ghosts Of Twilight (08:21)
Heroes And Beacons (10:00)
Jesus On The Barricades (6:31)
Where Earth Meets The Sky (14:43)
Do You Tango? (8:39)
Lalle's Solo (5:46)
Eternally (10:01)
Afterglow (06:36)
Nick D'Virgilio: drums
Göran Edman: zang
Lalle Larsson: toetsen
Jonas Reingold: basgitaar
Roine Stolt: gitaar, toetsen en zang
Nad Sylvan: zang en toetsen
Agents Of Mercy:
The Fading Ghosts Of Twilgith (2009)

Karmakanic:
Who's Boss In The Factory? (2008)
Wheel Of Life (2004)
Entering The Spectra (2002)

Er zijn zo verschrikkelijk veel zijprojectjes van Flower Kingleden, dat ik het overzicht dreig kwijt te raken… Tomas Bodin houdt zich met zijn soloproject en verschillende samenwerkingen bezig; Lalle Larsson bracht samen met Jonas Reingold in één maand maar liefst twee albums uit die beide van een ander project afkomstig waren, namelijk 3rd World Electric en Weaveworld; Roine Stolt, die in 2008 meespeelde op Karmakanics “Who’s Boss In The Factory?”, richtte in 2008 Agents Of Mercy op, bracht met die band in 2009 een album uit waarop Jonas Reingold uiteraard zijn baskunsten vertoont en dan zwijg ik maar even over projecten als Kaipa,The Tangent en Transatlantic, dat in de lente van 2010 een wereldtournee onderneemt. Kortom: die Zweden zijn lekker bezig.

Misschien is deze artistieke onoverzichtelijkheid voor de bandleden van Karmakanic en Agents of Mercy wel de hoofdreden geweest om samen op tournee te gaan. Karmakanic is met drie uitstekende progalbums meer dan een zijprojectje geworden en de muzikanten zijn meer dan kundig genoeg om de partijen te spelen van de leden die wel op het album van Agents of Mercy stonden, maar niet mee op tournee konden. Van Karmakanic hadden drummer Zoltan Czorsz en gitarist Krister Jonsson andere verplichtingen, dus met Nick d’Virgilio (o.a. Spock’s Beard, Tears for Fears live, Genesis, Kevin Gilbert) op de drumkruk en Roine Stolt op de gitaar had men dit prima opgelost; Stolt is namelijk bij geen enkele Zweedse progproductie weg te slaan en Nick d’Virgilio is een van de weinige progdrummers die kan grooven, wat wel weer mooi is meegenomen voor Karmakanic, want zij zijn niet vies van jazz en fusion.

Hoewel ik Agents of Mercy een van de minder geslaagde projectjes vind, ben ik erg blij dat de heren hebben gekozen voor The Fading Ghosts Of Twilight, Heroes And Beacons en Jesus On The Barricades, omdat deze nummers tot de sterkste van het studioalbum horen. De liveversies spreken me wat meer aan, omdat de karikaturale randjes nagenoeg verdwenen zijn. Ik weet Nad Sylvan een liefhebber is van Genesis uit de jaren zeventig (zijn band Unifaun bevat nummers die – zo wordt geadverteerd – Genesis nooit heeft uitgebracht), maar zijn vocale ode aan Peter Gabriel vond ik nooit zo geslaagd. Gelukkig is dat overdreven sprookjesachtige veelal verdwenen in de liveversies.

Met het geweldige Where Earth Meets The Sky van het album “Wheel Of Life” trapt Karmakanic af. Zoals ik al had verwacht van deze heren, kunnen ze live prima waarmaken wat ze op het studioalbum beloven. De toetsensolo is wat opgerekt en over het algemeen klinkt het allemaal wat voller en natuurlijk dan we gewend zijn. Ook Do You Tango? van hetzelfde album klinkt weergaloos. Als ik me realiseer dat de band in deze samenstelling totaal zes uur gerepeteerd heeft (voor drie uur muziek!), kan ik alleen maar bewondering hebben… Alhoewel, het laatste nummer is een Genesiscover die live ongetwijfeld voor het moment geweldig gekozen was, maar wie zit er op een liveversie van Afterglow te wachten van Karmamercy? Net als op “Seconds Out” van Genesis wordt het nummer los gespeeld. Het origineel vloeit voort uit twee instrumentale stukken van “Wind And Wuthering” en bij een andere liveversie horen we het nummer als een ontlading de In The Cage Medley afsluiten. Die bezwerende kracht die Afterglow daarom heeft, ontbreekt volledig bij deze versie. Het is mij totaal onduidelijk waarom een band als Karmakanic, die een eigen geluid heeft, de cynicus de kans geeft om ze karikaturaal te kunnen noemen, want laten we wel wezen: nu weten we het inmiddels wel dat deze mensen Genesis kunnen waarderen. De pracht en de wanhoop die Afterglow in zich heeft, heeft het nummer Eternally van Karmakanic ook, dus wat mij betreft is het een-na-laatste nummer de ware afsluiter van dit album. De accordeon van de studioversie ontbreekt, maar de rest is daadwerkelijk bijzonder goed uitgevoerd.

Helaas missen een paar andere pareltjes van deze tour op de cd (onder andere Send A Message From The Heart en Two Blocks From The Edge), dus ik hoop dat ze Transatlantics voorbeeld volgen en naast een “Live in USA” ook een “Live in Europe” uitbrengen… Kom maar op!

Manuel Huijboom

Send this to a friend