Seviour, Kim

Recovery Is Learning

Info
Uitgekomen: 2017
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: White Star Records
Website: https://www.facebook.com/KimSeviourMusic/
Tracklist
Chiasma (4:25)
Call To Action (4:33)
Connect (4:35)
Fabergé (5:03)
Mother Wisdom (5:08)
The Dive (5:06)
Where She Sleeps (3:33)
Recovery Is Learning (4:40)
Morning Of The Soul (5:09)
Kim Seviour: zang
Graham Brown: drums
John Mitchell: gitaar, toetsen, bas
Liam Holmes: toetsen op Fabergé
Recovery Is Learning (2017)
Met Touchstone:
Oceans of Time (2013)
The City Sleeps (2011)
Wintercoast (2009)
Discordant Dreams (2007)

Kim ‘Elkie’ Seviour is vooral bekend als de frontvrouw van de progressieve rockband Touchstone. Nu is daar de onvermijdelijke stap naar solo-artieste, zij tekende recent voor het White Star Records label, gerund door John Mitchell (Arena, Lonely Robot, Frost*, Kino, It Bites) en Chris Hillman (niet van The Byrds). Mitchell heeft het album samen met Seviour geschreven en geproduceerd. Seviour is logischerwijs zeer te spreken over de samenwerking met de muzikale duizendpoot. Ze noemt het een groot plezier om met Mitchell te schrijven en acht zichzelf dankbaar en opgewonden tegelijkertijd voor de mogelijkheid die haar zijn geboden. Het is een koppeling van hun beider werelden en stijlen en ze kan niet wachten om anderen te laten horen wat die unieke combinatie heeft voortgebracht. Mooie lovende woorden van Seviour voor haar muzikale partner, benieuwd of dat allemaal zo klinkt als ze ons wil doen geloven. John Mitchell is al net zo lovend over Kim als zij over hem, niet zo vreemd natuurlijk. Ze kennen elkaar al langer en haar stem past prima bij zijn ideeën over muziek.

Het album is deels autobiografisch, het herstel uit de albumtitel heeft meerdere betekenissen. De zangeres zegt over dit herstel: “Het begon met de wens om te schrijven over wat ik al had geleerd over mijn eigen gezondheid en de ervaringen van het herstel. Ik werd onverwacht ziek bij het schrijven wat het schrijfproces feitelijk vertraagde, zodat het tweede deel van het schrijfproces alles te maken heeft met mijn eigen gevecht voor herstel. Hierdoor werd het album voor mij een louterende ervaring, een daadwerkelijk zelfvervullende voorspelling”. De strijd met ME/CFS (Chronisch Vermoeidheidssyndroom) heeft ze uiteindelijk gewonnen, het voor zich winnen van het publiek moet vervolgens een peulenschilletje zijn.

Het album begint in elk geval veelbelovend, openingsnummer Chiasma heeft een modern en vol geluid, de productie van John Mitchell is onmiddellijk herkenbaar, vooral door het toetsengordijn en de gitaarsolo’s. Het lijkt wel een beetje op de muziek van Steve Thorne (ook met medewerking van Mitchell). Een sterk nummer om mee te starten. Call To Action is power rock met een meervoudige stem van de getalenteerde Seviour, haar stem is melodieus en krachtig. Atmosferische piano- en gitaarklanken doorsnijden het muzikale geweld enigszins. Connect is echter meer van hetzelfde, zeker geen slechte stem, maar het beklijft niet echt, hetzelfde geldt voor de compositie. Fabergé is daarentegen een mooie ballade met dito gitaarsolo en zorgt en passant voor de noodzakelijke adempauze. Mother Wisdom heeft een onmiskenbaar Lonely Robot intro (Why do we stay?). Deze mid tempo song is weer een sterk melodieus nummer. Ook op The Dive weer die prachtige en kenmerkende gitaar van Mitchell in combinatie met de zwevende stem van de hoofdpersoon. Vervolgens voor de afwisseling weer een ballade, Where She Sleeps sleept zich bij aanvang traag voort. Recovery Is Learning is het allesomvattende titelnummer van het album, een mooi piano-intro met de solitaire stem van Seviour met een strijkje erachter ontwikkelt zich langzaam tot een sterk nummer waarbij de instrumentatie steeds steviger wordt. Een korte maar hevige gitaarsolo halverwege maakt het af, een prima song met kop en staart. Morning Of The Soul is een sterke afsluiter van dit debuutalbum, opnieuw blijkt hoe goed de stem van Kim Seviour en de gitaarsound van Mitchell op elkaar aansluiten. Het is meer pop-rock dan prog-rock maar wat kan het schelen.

Kim Seviour heeft onder productionele leiding van John Mitchell een prima debuutalbum afgeleverd. Toegegeven, het is niet echt prog, op zijn best neo-prog, sterk in de richting van Lonely Robot, melodieus en puntig qua compositie, met uitstekende productie van de veelzijdige Mitchell. Deze heeft kans gezien de stem van Seviour centraal in de mix te plaatsen, wat uitstekend werkt. Als Kim net zo goed is als toetseniste als zangeres dan voorzie ik een interessante double-act voor live-optredens met Mitchell’s Lonely Robot. Wordt vast en zeker vervolgd. Prachtig hoesontwerp trouwens.

Alex Driessen

Send this to a friend