Long Distance Calling

Boundless

Info
Uitgekomen in: 2018
Land van herkomst: Duitsland
Label: InsideOut Music
Website (weblink): http://www.insideoutmusic.com/
Luisteren kan je hier: http://www.longdistancecalling.de/listen.html
Website artiest: http://www.longdistancecalling.de/
Tracklist
Out There : 9:13
Ascending : 4:59
In The Clouds : 6:00
Like A River : 4:56
The Far Side : 5:45
On The Verge : 6:02
Weightless : 6:56
Skydivers : 5:32
David Jordan: gitaar
Florian Füntmann: gitaar
Janosch Rathmer: drums
Janosch Hoffmann: basgitaar
Boundless (2017)
TRIPS (2016)
Nighthawk EP (2014)
The Flood Inside (2013)
Long Distance Calling (2011)
Avoid The Light (2009)
090208 Split EP (2008)
Satellite Bay (2007)

De mannen van Long Distance Calling houden naast een portie stevige gitaarwerk ook wel van een stevige wandeling. Zelfs de toppen van de Dolomieten schuwen ze niet getuige de geweldige video van Out There. Alleen hebben ze ditmaal de zanger thuis gelaten net zoals op hun nieuwe album getiteld “Boundless”.

Gereduceerd tot een viertal belanden ze weer op bekend terrein maar hebben ze ook en passant onontgonnen gebied bewandeld. Het beste komt een nieuwe stijl toevoeging tot uiting in het Western-achtige nummer Like A River. Als je een luchtig post metal rock in een Rowwen Heze achtig Tex Mex ritme giet, inclusief een solistische bijdrage van trompet en viool dan mag je het label progressief met ere dragen. En over hoge Italiaanse pieken bereiken gesproken, The Good, The Bad and Ennio Moriccone is in dit nummer ook nooit ver weg.

Laat je niet afschrikken van al dit ratjetoe aan stijlen. Het past allemaal wonderwel naast de bekende psychedelische klanken van Pink Floyd en opbouw van verschillende gitaren loopjes, riffs en licks die we kennen van onder andere Russian Circles, Red Sparowes en uiteraard Long Distance Calling als zichzelf. De platgetreden paden uit voorgaand werk worden namelijk niet ontweken.

Nadat ze eerder geprobeerd hadden om hun klankkosmos uit te breiden met volwaardige vocalisten is er op “Boundless” toch de terugkeer naar hun instrumentale post rock metal oorsprong. “The Flood Inside”, opgenomen met zanger Fischer en nog uitgegeven door het gespecialiseerde zusterlabel Superball music, was een succes die de Duitse en Zwitserse hitlijsten bereikte. Het volgende album “TRIPS”, inmiddels onder de hoede van moedermaatschappij InsideOut Music, maar nu met zanger Petter Carlsen, steeg zelfs naar # 23 in Duitsland. Tegen het einde van 2016 keerde Long Distance Calling terug naar de podia als een puur instrumentaal kwartet.

Tot tweemaal toe lukte het mij niet om een skype interview te voeren met de kans om door te vragen naar wat er nu precies allemaal binnen de band speelde. Typisch dat deze ‘Long Distance Call’ maar niet lukte en dan te bedenken dat hun woonplaats Münster in Duistland voor mij dichterbij is dan Utrecht! We moeten het verder met de promo doen. Daarin legden de bandleden uit dat zij de vrijheid hadden genomen om de nummers, gebouwd in beats en texturen deze keer te laten groeien om daarna niets meer bij te voegen. Iets wat ze vroeger juist wel vaker deden. De nadruk lag op de interactie van het kwartet met elkaar en de collectieve omgang met de dynamiek tussen luid en stil. Het werd uiteindelijk – en ik citeer verder – meer een willekeurige chemische reactie omdat er veel chaos is onder de oppervlakte. Op deze manier bereikte ze hun enorme geluidsruimte. Omdat ze de dingen ditmaal volledig zonder enige berekening benaderden en liever deden wat goed voelde, kan ik beamen dat je deze organische benadering op “Boundless” terug kunt horen.

Dat de zangstukken op dit album dus ontbreken is voor mij een grote geruststelling. Deze voegde op hun eerdere genoemde albums voor mij niet veel toe. Mijn inziens vind ik hun muzikale uitkomsten veel meer zeggenschap en kracht hebben, maar dit had voor de groep grote gevolgen. Volgens de promo was het ditmaal niet gemakkelijk om te beseffen en te erkennen dat ze alleen als een kwartet echt gelukkig zouden zijn. Vooral de concessie die hieruit voortvloeide en te constateren dat ze niet helemaal tevreden waren met de laatste twee albums, is een pijnlijk constatering voor hen.

Een weg terug met gezongen nummer lijkt er niet meer te zijn. Aan de andere kant is het juist in deze samenstelling dat ze een album als “Boundless” kunnen creëren waar de hardste riffs in de geschiedenis van Long Distance Calling op staan en alles weer klopt zoals bijvoorbeeld op hun beste albums tot nu “Long Distance Calling” en “Avoid The Light”.
Opener Out There, tevens het langste nummer van het album met ruim negen minuten, begint als een typische Long Distance Calling nummer. Geen wilde mix van stijlen, maar een nauwkeurig

gecomponeerde en uitgewerkte compositie in verschillende tempi begeleid door machtige riffs waar ze af en toe terug konden vallen op een atmosferisch ondergrond.
Fijn uitgebalanceerde loops en moderne beats die toch organisch in het geheel passen vinden we terug op In The Clouds, On The Verge en Weightless. Deze laatste is een standaardnummer hoe post metal rock op z’n best moet klinken: rustig beginnen en gaandeweg het nummer het tempo en gitaargeweld opvoeren om in alle rust weer te eindigen. Bij In The Clouds combineren ze een Phil Collins In The Air Tonight (let op de overeenkomsten tussen de titelnummers) ritme loopje met de industrial metal riffs van landgenoten Rammstein en de afgeknepen gitaarstijl van Eric Clapton, terwijl op On The Verge David Gilmour een gastrol lijkt te spelen door het heerlijke gebruik van veel overstuurde slide gitaar. Uiteindelijk eindigt dit nummer in een (met een voor hen doen) ongekend groot symfonisch bombast. Dit laatste smaakt voor mij naar meer.

Op The Far Side is de percussie keuze weer heel verrassend. Op mijn koptelefoon leek het net of er achter mij geklopt werd met een hamer. Aan het drum- en percussie werk is op dit album sowieso veel aandacht besteed en speelt de variatie uit een elektronisch doosje een grotere rol dan ooit tevoren. Het drumwerk was in dit genre de laatste tijd wat vastgeroest, maar op dit album worden nieuwe wegen geopend. Dit is niet nieuw voor Long Distance Calling, maar is nu beter ingebed in hun muziek. Tactisch gebruik van stereo effecten met tom tom geroffel in de opening van Ascending en Out There geeft net dat extra dynamiek. Hulde voor het productie team die dit op deze wijze gemixt heeft. Verder is uit de ritmesectie de bas zoals gebruikelijk in dit genre heel functioneel alleen op In The Clouds en Skydiver is hij even prominent aanwezig. Wat mij betreft mag dat in de toekomst wat vaker.

De band vraagt zich in hun promo of hoe je hun voorzichtige stijlwijzigingen en -aanvullingen allemaal moet gaan noemen? Trip rock? Kraut tracks? Maakt mij niets uit. “Boundless” klinkt voor mij als een zware klim naar de top om daarna in een vrije val weer heerlijk naar beneden te glijden. Volgende wandeltrip mogen ze van mij alvast boeken naar de Rocky Mountains.

Jos Driessen

Koop bij bol.com

Send this to a friend