Mind PortalAlbum

Ik vind het hoe dan ook knap. Binnen amper een jaar nadat deze band bij elkaar is gebracht, wordt er een album uitgebracht. Op zich is dat niet vreemd, je ziet het immers wel vaker bij artiesten die jarenlange ervaring hebben, bekend zijn en succesvol, maar bij deze Russen kan je daar niet echt van spreken. Ik had tot aan dit moment in elk geval nooit van hen gehoord. Ook ben ik mij niet bewust van persoonlijke successen van één van de bandleden.

De band werd vorig jaar in 2009 in de Russische stad Voronezh opgestart en in een zeer korte tijd heeft de groep volgens eigen zeggen acht bijzondere composities gemusiceerd. Dan zou je bijna zeggen dat er een geweldige vorm van chemie tussen de muzikanten is ontstaan in die korte tijd en dat er geweldige songs zijn gecreëerd. Maar… dan hebben we nog altijd een recensent die dwars kan gaan liggen.

De band begint gelijk al met een achterstand bij deze recensent. Want de muziek moet wel heel goed zijn, wil ik het kunnen waarderen als er geen zanger of zangeres voor de band staat. We hebben namelijk te maken met een instrumentale band die technische progmetal voortbrengt waarin een mix van Dream Theater, Liquid Tension Experiment en Riverside te horen is. De bindende factor in de muziek en de man die de rol van de vocalist een beetje overneemt, is gitarist Grigory Kurnosov. Deze man is begenadigd, want hij beheerst een mooie techniek die eigenlijk nergens overdreven wordt op het album. Hoewel Kurnosov niet overdreven strooit met solo’s is hij overal duidelijk aanwezig, desondanks krijg ik nergens het opgedrongen gevoel van ‘kijk eens wat ik kan met mijn gitaar’. En dat is een mooie ingetogen prestatie op een instrumentaal album. Zo af en toe duelleert toetsenist Vyacheslav Bessonov driftig met Kurnosov, die daardoor wat tegengas geeft aan een gitaar dominerend album. Ook hij beheerst over een breed arsenaal aan kunsten. Gelukkig maar, want dat houdt de spanning van de muziek nog een beetje vast.

Ondanks de kwaliteit heeft dit album over de hele linie moeite met het vasthouden van spanning of aandacht. Een vaak onvermijdelijk gegeven bij instrumentale albums. Bij de laatste nummers heb je het allemaal wel een beetje gehoord. Maar goed, wellicht heeft dat wat meer te maken met de reden die ik in de eerste twee regels van de derde alinea al noemde.

Ruard Veltmaat