OffworldAlbum

In de film “Apollo 13” uit 1995 zit een scene waarin de medewerkers op de grond een probleem met een CO2-filter in de Apollo 13 capsule moeten oplossen. Kern van de oplossing zit hem in het inpassen van een groter vierkant object in een kleiner rondvormig voorwerp. Een schier onmogelijke opgave die uiteindelijk toch tot een goed einde wordt gebracht met behulp van de nodige andere attributen. Some Circles zijn toch uiteindelijk gewoon Square. Genoemde scene slaat misschien wel een mooie brug naar de muziek van het Belgische Offworld die met hun debuutalbum “Some Circles Are Square” ons een behoorlijk spacey potje prog metal voorschotelen en evenals de ingenieurs in de film aantonen over een gezonde dosis creativiteit te beschikken.

De drie leden van Offworld hebben achtergronden in diverse muziekstijlen, zoals jazz, metal, rock en psychedelica. En dat is hier goed te horen. Het album – dat volledig instrumentaal is – kent een grote variëteit en heeft een zeer avontuurlijke inslag. De muziek leunt sterk op het gitaarwerk van Tom Tas (Neo Prophet, Quantam Fantay), die hier met sterke riffs en een aantal flitsende solo’s flink los mag gaan. Tas heeft zijn sporen in het wereldje al wel verdiend, maar laat zich hier van een heel andere kant horen. Bassist Peter Baart en toetsenman Stijn van den Bossche mogen echter ook niet uitgevlakt worden. Op hun eigen instrumenten doen zij uitstekend werk en zij zorgen met de nodige effecten dat dit album af en toe wel wat wegheeft van een soundtrack van een science fictionfilm. De drums worden verzorgd door gastdrummer Rob Martin.

Zoals gezegd is de muziek louter instrumentaal en dan is het vaak de vraag of de muziek het hele album interessant genoeg blijft. En hoewel het album toch twaalf nummers kent, slaagt Offworld hiervoor met vlag en wimpel. Het is sfeer afgewisseld met een flink portie techniek en hier daar zou je het – mede door de soms wat vervreemdende effecten – zelfs bizar kunnen noemen, maar het verzandt nergens in nodeloos gefreak. De zang wordt hier nimmer gemist. Een klein minpuntje is misschien dat het album eindigt met twee wat kabbelende tracks. Hierdoor sluit het album na het opwindende Power Supply en de zeer diverse titeltrack toch een klein beetje mat af.

Liefhebbers van een behoorlijk stevig potje spacerock zullen hier geen buil aan vallen. Een combinatie van prog metal en de vroege Porcupine Tree of Pink Floyd in hun psychedelische periodes is een omschrijving die de lading misschien nog wel het beste dekt. Offworld zorgt met hun debuut in elk geval voor de nodige opwinding. Een knallend plaatje zo aan het eind van het jaar.

Ralph Uffing