Pain Of Salvation

Entropia

Info
Uitgekomen in: 1997
Label:  InsideOut
Website: www.painofsalvation.com
MySpace: Pain Of Salvation

Ook op deze site: Progwereld interview
Tracklist
! [Foreword] (6:11)
Welcome To Entropia (1:22)
Winning A War (6:32)
People Passing By (9:07)
Oblivion Ocean (4:42)
Stress (5:00)
Revival (7:38)
Void Of Her (1:46)
To The End (4:56)
Circles (0:55)
Nightmist (6:48)
Plains Of Dawn (7:23)
Leaving Entropia [Epilogue] (2:31)
Daniel Gildenlöw: zang, gitaar
Kristoffer Gildenlöw: basgitaar, zang
Fredrik Hermansson: toetsen
Johan Langell: drums, zang
Daniel Magdic: gitaar, zang
Scarsick (2007)
BE (2004)
12:5 (2004)
Remedy Lane (2002)
The Perfect Element Part 1 (2000)
One Hour By The Concrete Lake (1998)
Entropia (1997)

Een goed begin is het halve werk; dat geldt zeker voor het oeuvre van de Zweedse progmetalband Pain of Salvation. Al in begin jaren ’90 schreef zanger Daniel Gildenlöw het eerste materiaal voor het debuutalbum “Entropia”, toen nog onder de bandnaam Reality. In 1997 zag dit album het levenslicht in het land van de rijzende zon. Pas twee jaar later, nog ná het succes van de tweede cd “One Hour By The Concrete Lake”, zorgde een platencontract met het label Inside Out ervoor dat ook de Europeanen en Amerikanen konden kennismaken met dit prachtwerkje.

“Entropia” is een conceptalbum, dat verhaalt over een familie in een oorlogssituatie. Het gaat over een vader die er niet in slaagt zijn familie te beschermen, over een kind dat een vader nodig heeft in plaats van een soldaat en over een maatschappij die zichzelf langzaamaan vernietigt. De teksten zijn overgoten met een emotionele lading, welke goed tot uiting wordt gebracht door de expressieve zang van Daniel. De muziek klinkt origineel en avontuurlijk, met veel tempowisselingen en verschillende muziekstijlen. Met Entropia gooide Pain of Salvation een brok metal in de blender en samen met een scheutje jazz, een eetlepel progressieve rock, een pakje funk, een snufje symfo en een mespunt death metal kwam hier een smakelijke, verfrissende muzikale mix uit voort.

Het album gaat van start met een voorwoord, dat niet voor niets een uitroepteken als titel heeft gekregen. Gitaargeweld, zware drumslagen en spuwende zang: dé ingrediënten voor een krachtig begin. Het nummer kent wat lichte invloeden uit de death metal; invloeden die waarschijnlijk stammen uit de tijd dat Gustaf Hielm, bassist van het huidige Meshuggah, nog deel uitmaakte van de band. Wakker geschud? Zo niet (‘!‘), dan raad ik u aan de volumeknop van stand 0 te halen. Zo wel, dan neem ik u nu verder mee naar de wereld die Entropia heet…

Het verhaal start met lichte drumslagen, zeegeluiden, rollende tanks en het gebrom van helikopters. Dit experimentele intro, Welcome To Entropia genaamd, loopt over in het nummer Winning A War. De vader wordt op oorlogspad gestuurd en het thuisfront blijft verlaten achter. Rustig en gevoelig zet Daniel zijn stem in, om tegen het einde over te gaan in wanhopige, licht schreeuwerige uithalen. Eén grote, pure brok emotie! Volgend nummer People Passing By is een opvallend stuk muziek, dat heel funky start met gepluk aan een basgitaar en overgaat in een dito ritme. Negen minuten lang worden funkstukken verrassend afgewisseld met jazzy gitaarsolo’s en snelle drumritmes.

Nog een opvallend, dynamisch nummer op “Entropia” is Stress. Tromgeroffel en gefluister worden afgekapt door een paar felle drumslagen, waarna een korte schreeuw van Daniel een blij keyboardmelodietje inluidt. De schreeuwerige zang van Daniel en de vrolijk klinkende toetsen vormen een mooi contrast. De rest van het nummer kent enorm veel tempo- en stijlveranderingen. Knap hoe een chaotisch muziekstuk toch zo gestructureerd kan klinken!

De droevige gebeurtenissen in het verhaal, de vader verliest zijn zoon en vrouw in de oorlog, worden onderstreept door het gevoelige gitaarstuk Void Of Her. De jankende gitaar loopt vervolgens over in To The End, waarin een gestoord jazzstukje zeven seconden lang de zware gitaaraanslagen onderbreekt. Langzaamaan komt ook het album tot een einde. Zo ruig als het album van start ging, zo rustig -met alleen akoestisch gitaargetokkel en Daniel’s stem- sluit de cd af met het epiloog Leaving Entropia.

“Entropia” is een ijzersterk debuutalbum. Het album heeft een wat ruiger geluid dan de latere werken, is origineel, meer experimenteel en complex. Door de verrassende tempo- en stijlwisselingen is het beluisteren van dit album een waar avontuur, waarin je na elke luisterbeurt meer verzeild raakt. Het album zit vol kleine details, die het beste uitkomen door een koptelefoon. Mijn advies aan u is dan ook: ga ’s avonds laat op bed liggen, laat “Entropia” door uw oorknoppen schalmen en uiteindelijk zullen de laatste woorden in het epiloog, “…Fall asleep…”, u naar uw slaap begeleiden. En reken maar dat uw dromen mooi zijn!

Shireen Bekker

Koop bij bol.com

Send this to a friend