Perfect BeingsAlbum

You Tube is niet meer weg te denken uit het dagelijks leven. Waarbij mensen bij de lancering nog de wenkbrauwen optrokken en zich afvroegen wie hier iets aan zouden hebben, zouden velen nu nog moeilijk zonder kunnen. Bedenk een onderwerp en er is een filmpje over. Daarbij blijkt het ook een perfect medium om jezelf in de picture te spelen. Denk bijvoorbeeld aan de Nederlandse zangeres Esmee Denters. Zo ook bassist Chris Tristram (Slash). Hij wilde graag iets doen met zijn geliefde genre symfonische rock en zette een filmpje van zichzelf op You Tube waarop hij mee bast met Roudabout van Yes. Het filmpje is inmiddels bijna 100.000 keer bekeken. Ook Johannes Luley zag het filmpje en zag in hem de perfecte aanvulling voor zijn nieuwe band Perfect Beings.

Johannes Luley is een man om in de gaten te houden. Eerst maakte hij al indruk met zijn band Moth Vellum en in 2013 leverde hij het magistrale soloalbum “Tales From Sheepfather’s Grove” af,dat mijn persoonlijke nummer één van 2013 werd. Met Perfect Beings slaat hij trouwens een andere weg in dan het geluid van eerder genoemde albums. De creativiteit en vindingrijkheid van deze man lijkt eindeloos. Nu zou het niet eerlijk zijn om hem alle credits voor dit album te geven, want de andere bandleden die bijna allemaal meeschreven aan het album staan overduidelijk ook hun mannetje. Ze vormen een hecht collectief dat speelt in dienst van het geheel.

Het moge duidelijk zijn dat dit ervaren vijftal symfonische rock van de bovenste plank maakt. Maar buiten dat zijn het ook geweldige songwriters. Alle nummers hebben een kop en een staart en staan stuk voor stuk als een huis. ‘Songgerichte symfonische rock met een dun 80’s laagje’, dat is misschien wel de beste omschrijving voor dit briljante album.

De band trakteert de luisteraar regelmatig op puntige instrumentale passages die je bloed sneller laten stromen. Zoals bijvoorbeeld op het afsluitende One Of Your Kind. De toetsen gieren hier door je speakers. Let vooral ook op het fenomenale ronkende basspel van Chris Tristram. Het is soms niet van deze wereld wat hij laat horen. Samen met drummer Dicki Fliszar (Bruce Dickinson’s band) vormt hij een indrukwekkende ritmesectie. De tot nu toe totaal onbekende zanger Ryan Hurtgen is eveneens een schot in de roos. Hij heeft een prettige stem die uitstekend bij het geheel past.

Het is geweldig hoe veelzijdig dit album is. Een nummer als Program Kid had zo op een album van MEW kunnen staan, maar het instrumentale tussenstuk doet weer aan het oude Yes denken. Remnants Of Shields is dan weer meer een popsong met heerlijk akoestisch gitaarspel en ook Fictions, met meerstemmige zang, is een track die zich moeiteloos in je hoofd nestelt om daar de rest van de dag te blijven rondzingen.

Dit album is ronduit verslavend! Ik wil de heren geen perfect beings noemen, maar ze hebben wel het perfecte album gemaakt.

Maarten Goossensen