Philhelmon

Enjoy It While It Lasts

Info
Uitgekomen in: 2012
Land van herkomst: Nederland
Label: Eigen beheer
Website: http://hbol12.wix.com/enjoy
Luisteren kan via: http://hbol12.wix.com/enjoy of http://www.youtube.com/user/Philhelmon?gl=NL&hl=nl

Lees hier het interview met Henk Bol
Tracklist
The Final Frontier (7:48)
How Wrong (4:18)
Dance The Night Away (4:28)
In The Forest (5:26)
You Never Look Over Your Shoulder (3:34)
Warchild (5:28)
Civilization Number IX (5:48)
Ulumka'an (Birds Of Heaven) (4:32)
Keep The Faith (6:36)
How I Love My iPad (Part I, II, III) (6:26)
Golden Days (Strange Kind Of Song Revisited) (4:52)
Enjoy It While It Lasts (7:03)
Henk Bol: alle instrumenten

Met medewerking van:
Ed Bol: gitaar
Mels Bol: drums
Magnus Brandell: drums
Tiger Brooke: achtergrondzang
Dennis de Bruijn: gitaar
Reno de Bruijn: drums
Cleem Determeijer: toetsen
Bas van Erkel: gitaar
Ky Fifer: zang
Margie Fifer: achtergrondzang
John Geel: gitaar, toetsen
Greg den Hartog: gitaar
John Havermans: toetsen
Albert Houwaart: gitaar
Pjotr Jurtschenko: fluit
Greg Nishikawa: achtergrondzang
Arie Noordzij: gitaar
Nick Oosterhuis: toetsen, gitaar
Michel Samson: gitaar
Steve Vincent: gitaar
Evelyne Visser: achtergrondzang
Joop Wolters: gitaar
Enjoy It While It Lasts (2012)
Different Places, Different Faces (1985)

Philemon is een van de voornamen van Henk Bol, grafisch ontwerper en een man met een enorme passie voor muziek (hij zegt zelf aan muziek verslaafd te zijn). Hij veranderde de naam in Philhelmon en gebruikte deze voor zijn muzikale projecten. In 2006 startte de in Sassenheim geboren en in Barendrecht woonachtige muzikant een omvangrijk muzikaal project dat in 2012 resulteerde in zijn tweede album “Enjoy It While It Lasts”. Op 26 april 2012, de dag dat hij zijn 60ste verjaardag vierde, werd het album uitgebracht. Bij het maken van het album werd Bol geïnspireerd door contacten en samenwerking met mensen, zowel persoonlijk als virtueel via internet. Eigenlijk verhaalt deze cd over het leven in het algemeen en dat van Henk Bol in het bijzonder. Hij vertelt er meer over in het interview dat ondergetekende met hem had.

Muzikaal gezien horen we op “Enjoy It While It Lasts” (wat synoniem staat voor het levensmotto van Henk Bol) een mix van rock, pop en progressieve rock. Philhelmon neemt in alle twaalf nummers het gros van de instrumenten voor rekening. Op elk nummer laat hij een andere gastmuzikant acteren. Dat zijn hoofdzakelijk gitaristen waar mee hij in het heden en verleden heeft gespeeld. De bekendste daarvan binnen progkringen is misschien wel Joop Wolters. Maar ook de andere negen (!) en minder bekende gitaristen laten horen hun instrument bijzonder goed te beheersen. Als synthesizerfreak speelt Bol alle toetsen zelf. Des te opvallender is het om Cleem Determeijer (zijn jeugdvriend en voormalig toetsenist van Nederlandse proglegende Finch en recenter Ayreon) aan te treffen als gasttoetsenist. Maar mocht je vermoeden dat het in eigen beheer gemaakte album door de lijst aan gasten (het zijn er 25) een wildgroei is geworden van (te) ver uiteenlopende muzikale uitspattingen en stijlen, dan heb je het fout. Lees maar verder.

Omdat het Henk Bol zelf aan voldoende zangtalent ontbreekt, kwam het bijzonder goed uit dat hij Ky Fifer ontmoette. Die ontmoeting vond virtueel plaats op V-band, een website voor muzikanten. De zang van Fifer beviel hem zo goed dat ze onderling informatie uitwisselden en de in Portland (Verenigde Staten) woonachtige sessiezanger vroeg om ook andere nummers te zingen. Uiteindelijk hielp Fifer ook mee aan het (her)schrijven van enkele teksten.

Met zijn krachtige en gevarieerde stemgeluid drukt Fifer een flink stempel op het album. Dit hoor je gelijk al op The Final Frontier, met bijna acht minuten het langste liedje van de cd dat gaat over de zoektocht naar een andere bewoonde planeet. We horen zijn herkenbare stemgeluid in een krachtig melodieus progpopnummer met een goed in het gehoor liggend refrein dat verder doorspekt is met haarscherpe gitaarsolo’s en vlotte toetsensolo’s. In het vrolijke en springerig klinkende How Wrong openbaren zich vanwege de zalige orgelklanken en toetsenriedels de eerste symfonische kenmerken.

Na deze vlotte nummers zakt het tempo op het mooi gezongen Dance The Night Away, een nummer dat bij mij de sfeer opriep van Space Oddity van David Bowie. Het eveneens rustige In The Forest kent een symfonische atmosfeer en meerstemmige zang. Het is een van mijn favoriete nummers. Zo staat het hele album vol met nummers waarin pop, rock en prog met elkaar verweven worden. Zwaarmoedig en somber wordt het nergens; de melodie staat voorop en overbodige franje is weggelaten.

Met Civilization Number IX zou Philhelmon zomaar aandacht van radiostations kunnen trekken. Daarvoor zorgen een lekker ritme en zanglijnen die zich nestelen in je bovenkamer. Het nummer verhaalt over een verziekte beschaving die zal vallen door het getal van het beest: 999. Het nummer eindigt met het in koor gezongen ‘Dona Nobis Pacem’ (geef ons vrede). Ulumka’an (Birds Of Heaven), geïnspireerd op de Maya kalender, is volledig instrumentaal en bestaat uit toetsenwerk. Verder horen we twee verschillende door elkaar klinkende gitaarlijnen. In How I Love My iPad wordt de iPad bezongen. Het is een lofzang aan Steve Jobs en zijn ‘uitvinding van de eeuw’. De synthesizer solo’s zijn overigens gespeeld op iPad! Het soms pastoraal klinkende nummer kent verder gedragen gitaarspel en piano. Keep The Faith gaat over hoe zwaar afscheid nemen van het leven is. Het is een rustmoment en een gevoelig nummer waarin een bloedstollend mooie melodielijn je aandacht volledig vasthoudt.

Bij het beluisteren van Golden Days (Strange Kind Of Song Revisited) zal menig symfomaan zijn oren spitsen. Orgelspel op Farfisa, fluit en diverse tempowisselingen maken dit tot het meest authentieke en proggy nummer van de cd. Het nummer werd oorspronkelijk in 1972 geschreven en heeft een herbewerking ondergaan. Herinneringen aan Supersister en Soft Machine komen boven en met een beetje goede wil horen we ook vleugjes The Tangent voorbij komen. In het afsluitende titelnummer doet de zang sterk denken aan Rikard Sjöblom (Beardfish). Dankzij de meerstemmige zang en toetsenwerk klinkt het ook als een mix van Beardfish en Moon Safari.

Zoals je mag verwachten van een grafisch ontwerper ziet de uitklapbare digi-verpakking met het 26 pagina’s tellende cd-boekje er verzorgd en smaakvol uit. Voorzien van songteksten, alle informatie over muzikanten en instrumenten, foto’s en persoonlijke noten van Henk Bol en Ky Fifer. Natuurlijk gaat het om de muziek op het zilverkleurige schijfje. Maar uit het bovenstaand relaas kan iedere ruimdenkende liefhebber van progpop opmaken dat het daarmee wil snor zit. Mijn advies: ga er zo snel mogelijk van genieten voor het te laat is.

Hans Ravensbergen

Send this to a friend