Sideways

Into Balance

Info
Uitgekomen in: 2017
Land van herkomst:  Nederland
Label: Eigen Beheer
Website: https://www.facebook.com/people/Sideways/100063578858290/
Tracklist
To Cross The Border (5:22)
Sweet Smell Of Success (8:05)
Treasure (5:59)
Restless Mind (5:58)
Little Prince (5:20)
Moving Along (8:18)
Limelight (4:53)
Alex Visser: zang en akoestische gitaar
Gerwin Gabry: leadgitaar en achtergrondzang
Jurriaan Visser: toetsen, synths en orgel
Berry Hoogeveen: drums
Corné Gietman: basgitaar
Into Balance (2017)
Fear Of Living (2012)
Fate (2009)
And There Is Light (2006)

Als je gedurende een dikke tien jaar vier albums in eigen beheer weet uit te brengen, doe je óf iets behoorlijk goed óf je hebt een gigantisch spaarvarken. Over dat laatste kan en wil ik niet oordelen, over dat eerste des te meer.

De uit Gouda en omstreken afkomstige formatie Sideways heeft door veel op te treden een flinke fanbase opgebouwd en het is dan ook best goed voor te stellen dat er mensen gecharmeerd zijn van hun verrichtingen. Sideways maakt aangename symfonische muziek en vermengt deze met een smakelijke scheut jaren`70 rock. Dit leidt tot een puur en hartstochtelijk geheel waarbij complexiteit en toegankelijkheid elkaars hand vast houden. Typisch is dat tussen al deze melodieën  en sferen originaliteit nooit een valkuil blijkt. Dat komt naar mijn idee doordat de heren een soort vrijwaringsbewijs op zak hebben waardoor het totaalplaatje zich maar moeilijk laat vergelijken. Ik kom in elk geval niet veel verder dan een ontmoeting tussen Marillion en Wishbone Ash ergens op een zaterdagmiddag. Tot nu toe laten al hun albums een zekere groei horen en een ieder mag hopen dat die lijn is doorgetrokken op “Into Balance”, het nieuwe en dus vierde album van de mannen.

Een unique selling point van de band is het fonkelende gitaarspel van Gerwin Gabry. Op “Into Balance” staat hij ze weer zeer goed te raken en terwijl de composities een tikkeltje bondiger zijn dan voorheen is het allemaal wat meer to the point wat hij doet. Je kan echter niet voorbij aan het feit dat Gabry ontketend is. Niet dat de man met z’n spel ooit in de boeien zat maar ja, je kan zijn sappige manier van spelen in de bombastische intro van To Cross The Border toch moeilijk anders typeren. Zelden heb ik een album zo vurig van start horen gaan. Het is een voorbode van wat komen gaat, want overal waar Gabry z’n snaren laat trillen is het genieten. Neem zijn solo in het afwisselende Sweet Smell Of Succes, luister naar het bluesy Restless Mind, neem zijn stevige akkoorden in Moving Along of neem de mooie manier waarop hij Little Prince laat eindigen en constateer zijn bovengemiddelde klasse.

Een ander opmerkelijk punt is het feit dat de band een tweeling in de gelederen heeft. Binnen de prog komt dat amper voor. Mijn lijstje houdt na Anathema en Styx eigenlijk al op. Echt voor hun daden zullen zanger Alex Visser en z’n toetsen spelende broer Jurriaan trouwens niet de boeken ingaan. Beiden hebben een niveau dat hooguit redelijk te noemen is. Zo komt Alex niet zo prettig naar voren als hij wat uitbundig wordt. De wat meer pakkende passages daarentegen zoals de refreinen van Sweet Smell Of Succes en Treasure zijn hem beter op het lijf geschreven. Broer Jurriaan brengt weliswaar veel sfeer aan met zijn toetsen, een virtuoos dat is hij niet. Hoeft ook niet. Dat Doors-achtige orgeltje dat zo af en toe te horen is en die loopjes in Moogstijl zijn al genoeg. We horen ook mooie synthesizers en fraai pianospel, toch is het allemaal meer smaak dan kunde en dat geldt ook voor die dromerige  Fender Rhodes-achtige pingels van Moving Along. Het is een beetje op safe spelen wat de band op dit album doet en ook de ritmesectie zal niemand het bos insturen.

“Into Balance” duurt met zijn 43 minuten niet al te lang en dat is geheel volgens Sideways-traditie.

Slechts zeven nummers sieren dit schijfje en omdat er geen zwakke broeders zijn mag je stellen dat er sprake is van een evenwichtig geheel. Wel moet dan worden opgemerkt dat het epische Sweet Smell Of Succes de balans enigszins verstoort, in positieve zin dat wel. We horen een aaneenschakeling van momenten die bij wat mindere goden absoluut zou leiden tot een knutselnummer. Compositorisch is Sideways steeds maar aan het groeien.

Ik heb wat met dit soort bands. Puur, eerlijk en integer. Ik ben ervan overtuigd dat voor een volgend album het varkentje gewoon op z’n pootjes kan blijven staan.

Dick van der Heijde

Send this to a friend