SolutionAlbum

Ik zou weleens willen weten wie het prachtige kunstwerk heeft gemaakt dat op de voorzijde van het in 1972 uitgekomen “Divergence” van de Nederlandse formatie Solution prijkt. Temeer zou ik nog willen weten, waar staat het werkje heden ten dage? Bij Tom Barlage thuis? Of heeft Esoteric Recordings-baas Mark Powell het op zijn schoorsteenmantel staan? Misschien moet ik eens vragen of collega-recensent Wouter Bessels – die het uitstekende verhaal over Solution in het boekje van deze remaster schreef – eens vragen of hij het beeldhouwwerkje stiekem op de kop heeft getikt.

Belangrijker dan de constatering dat “Divergence” getooid is met een werkelijk prachtige hoes, is natuurlijk de muziek. In mijn recensie van het debuut van “Solution” schreef ik al dat deze onderschatte, maar inmiddels via de driedubbelaar “Mythology” pas uitgebreid gelauwerde, Nederlandse band tussen 1971 en 1982 zes platen afleverde, die onderling nogal van elkaar verschillen, maar desalniettemin de typische Solution-sound herbergen.

“Divergence” is dus de tweede plaat van Solution en de band klinkt nog steeds als een kruising tussen Soft Machine en Traffic, maar dit keer zijn er naast de vleugjes Canterbury ook vleugjes psychedelische rock toegevoegd. Begrijpelijk, daar deze plaat oorspronkelijk uitkwam op het gerenommeerde Harvest-label, bekend van o.m. Pink Floyd.

Grootste verschil met het debuut is evenwel de komst van zanger en bassist Guus Willemse, de vervanger van Peter van der Sande. Hij trekt gelijk de aandacht naar zich toe in de openingstrack Second Line, dat een prachtige ballad betreft, en ervoor zorgt dat “Divergence” in zijn geheel veel rustiger en volwassener klinkt. Daarnaast klinkt, dankzij de soulvolle stem van Willemse, de band ineens ook warmer. Een nadeel is ook wel dat de muziek hierdoor erg gedateerd overkomt. Soms heb ik het gevoel te luisteren naar een soundtrack van een jaren `70-b-film, en komen flarden van het thema van ‘Love Boat’ naar mijn gevoel boven. Dat heb ik met name bij het lange Concentration, waar ik mijn concentratie maar niet bij kan houden, hoewel het afsluitende thema wel weer briljant is.

Voor de rest kent “Divergence” allerlei wetenswaardigheden. Zo is het thema uit het titelnummer gejat door Focus en gebruikt voor hun plaatkantvullende Eruption van het album “Moving Waves” (hitsingle Tommy uit 1972). En zangeres Erykah Badu heeft van Theme een sample gebruikt voor nummer van haar. Het moge allemaal zo zijn, met Solution zelf ging het na deze plaat danig mis, om pas een paar jaar later boven te drijven met “Cordon Bleu”. Maar dat is weer een heel ander verhaal.

Wat betreft “Divergence” zijn de humor en de joligheid van het debuut verdwenen, maar dat betekent ook dat de luisteraar wat dieper in de muziek moet duiken om de geheimen te ontdekken. Dat alles maakt “Divergence” zo’n typische moeilijke, tweede plaat. Duidelijk volwassener, maar nog zoekende naar samenhang. Ik vind de plaat op even dagen beter dan “Solution”, maar op oneven dagen prefereer ik het debuut. Beide platen zijn, zeker in de geremasterde edities van Esoteric, verplichte kost voor iedere liefhebber van jazz-georiënteerde symfonische rock.

Markwin Meeuws