Soulstorm

Eviction

Info
Uitgekomen in: 2017
Land van herkomst: Italië
Label: Eigen Beheer
Luisteren kan je hier: https://www.youtube.com/watch?v=R0bqRJopYeg
Website artiest: https://www.facebook.com/soulstormofficial/
Tracklist
Time Warp (4:31)
Rage (6:16)
Dorian (7:48)
Remember My Friend (5:26)
Burning Sand (19:03)
The Moth And The Flame (7:38)
Catharsis Of Heroes (7:27)
Andrea Boscardin: toetsen
Davide Marcuzzo: zang
Marco Sanguanini: drums
Marcello Sartori: basgitaar
Luca (Ser) Seraglio: gitaren
Eviction (2017)
No Way Out (EP) (2012)

Soulstorm is een Italiaanse progmetal band die al in 2009 werd opgericht door gitarist Luca Seraglio en drummer Marco Sanguanini. Na diverse bezettingswisselingen werd in 2014 de huidige samenstelling een feit en werd begonnen met het schrijven van nieuw materiaal. Naar eigen zeggen worden de bandleden geïnspireerd door de Italiaanse progrock uit de jaren ’70 en de eerste Amerikaanse progmetal van Dream Theater.

Over dat laatste hoeft na beluistering van het album “Eviction” geen enkel misverstand te bestaan. Ten aanzien van zang, gitaar en toetsen zijn de gelijkenissen vaak overduidelijk. Zanger Marcuzzo lijkt soms zijn uiterste best te doen om als James LaBrie te klinken. Daarnaast is zijn vocale palet echter veel uitgebreider. Als rechtgeaarde Italiaan is een dik aangezette theatrale stijl onvermijdelijk. Zijn bereik is bijna ongeëvenaard. In zowel het hoog als het laag behoudt hij zijn zeggingskracht, al werkt het sterke vibrato in het hoog af en toe wel op de zenuwen.
De gitaartechniek en sound is Petrucciaans al lijkt Guthrie Govan ook wel als inspiratiebron te hebben gediend. Bij de toetsen hoor je vooral in de bombastische passages de gelijkenissen door het gebruik van de vette synth-violen in combinatie met de choir-sounds. Voor het overige weet toetsenist Boscardin een meer eigen, lees transparantere, draai aan dit Italiaanse progmetal-idioom te geven.
Drums en vooral basgitaar zijn minder virtuoos en uitbundig dan bij Dream Theater. Daardoor blijven de Italianen meer met beide benen op de grond en worden duizelingwekkende instrumentale achtbanen vermeden. Het epische Burning Sand met echt Arabische woestijnzand, vormt daar met zijn ruim 19 minuten een kleine uitzondering op.
In de overige tracks weet de band de onvermijdelijke valkuil voor veel progmetal acts te omzeilen door voldoende melodieuze elementen in zang en gitaar in de composities in te bouwen. Luister maar eens naar de sterke refreinen met lekkere koortjes. Dat riekt toch ook vaak naar de hard-rock voorvaderen uit de jaren ’70. Het onmiskenbare surplus aan instrumentale kwaliteiten wordt gelukkig overwegend ingezet om de arrangementen meer kleur te geven.
Al met al weet deze Italiaanse stormbrigade een frisse, melodieuze en avontuurlijke vorm van prog-metal op de schijf te leggen die ik graag eens live op één van de Nederlandse podia zou willen aanschouwen.

Math Lemmen

Send this to a friend