Sylvan

X-Rayed

Info
Uitgekomen in: 2004
Land van herkomst: Duitsland
Label: Progrock Records
Website: http://www.sylvan.de/
MySpace: http://www.myspace.com/sylvanhome
Progwereld interview
Tracklist
So Easy (8:19)
So Much More (3:07)
Lost (7:16)
You Are (5:30)
Fearless (9:11)
Belated Gift (4:07)
Today (3:10)
Through My Eyes (6:50)
Given-Used-Forgotten (12:55)
This World Is Not For Me (8:20)
Marco Glühmann: zang
Matthias Harder: drums
Sebastian Harnack: bas
Kay Söhl: gitaren
Volker Söhl: toetsen
Presets (2007)
Posthumous Silence (2006)
X-rayed (2004)
Artificial Paradise (2002)
Encounters (2000)
Deliverance (1999)

2002 was het jaar van Sylvan. Na het redelijk teleurstellende album “Encounters” sloeg het in 2002 uitgebrachte album “Artificial Paradise” in als een bom. Alle recensies waren meer dan lovend en het album stond weken lang op de hoogste plaats in de Wereldse Tien en in de eindejaarslijsten van 2002.

Nu, keurig twee jaar later, is Sylvan terug met een nieuw album genaamd “X-Rayed”. Dit is typisch zo’n album waar ik (en velen met mij) al heel lang naar heb uitgekeken. Twee vragen doken direct bij me op:

1. Is Sylvan verder gegaan op de, met “Artificial Paradise”, ingeslagen weg?

Ja, absoluut, het was duidelijk zoeken voor deze Duitsers, maar het lijkt erop dat ze hun geluid nu definitief gevonden hebben. De nummers zitten boordevol energie, mooie melodielijnen, sterke solo’s en een behoorlijke dosis aggresiviteit. Met name dat laatste aspect wordt op dit album volledig uitgebuit, in vrijwel elk nummer zitten van die heftige passages met zware gitaarirffs en agressief overkomende zangpartijen.

De cd opent met So Easy. De band neemt de tijd voor de opbouw en begint rustig met kalme zang en lekker piano- en drumspel. Al snel gaat het nummer in intensiteit omhoog. De stem van Marco Glühmann blijft verbazen, wat die allemaal met zijn stem kan is ongekend. Er volgt een beklemmend stuk met moddervet basspel en dreigende toetsen terwijl zingende kinderenstemmen op de achtergrond hoorbaar zijn. Dan trapt de band het gaspedaal helemaal in en krijgen we zo’n typisch Sylvan-stuk voorgeschoteld: harde gitaarriffs met een aggressief zingende/rappende Glühmann, die overgaan in een heerlijk slepende gitaarsolo.

So Much More is een prima tussendoortje, met een lekkere melodie en prima zangwerk. Ik kom weer een beetje op adem, maar niet voor lang want in het volgende nummer Lost worden werkelijk alle registers opengetrokken. Direct gooit de band één van de hardste riff uit hun bestaan op tafel en krijgt het nummer een behoorlijk agressieve tint. De zang van Gluhmann is fel en het gitaar- en baswerk is geweldig. De tempowisselingen zijn perfect geregiseerd en zorgen ervoor dat het nummer niet te zwaar op de maag valt. Het toetsenspel van Volker Söhl krijgt veel ruimte en hij gebruikt de ruimte optimaal met een paar prachtige solo’s. Er volgt een tussenstuk met subliem basspel waarin aziatische stemmen te horen zijn waardoor er een mysterieus sfeertje ontstaat. De spanning wordt uitstekend opgebouwd en komt middels een felle gitaarsolo tot ontlading.

Fearless wordt gekenmerkt door wederom sterk basspel en een aggressieve Gluhmann. In dit nummer is er wat meer evenwicht tussen de rustige en zware zangpartijen dan in Lost. Gelukkig zit ook in dit nummer weer een rustige passage, waardoor het niet zo’n zware kost wordt. Tegen het einde wordt er weer zo’n zalige John Mitchell-achtige gitaarsolo gespeeld. Lekker hoor!

In het langste nummer, het drieluik Given-Used-Forgotten, krijgen we alle facetten van Sylvan nog eens voorgeschoteld. Mooie breekbare, maar ook rauwe zang, prachtig pianospel, een geweldige opbouw, flink wat tempowisselingen en uitstekend gitaarwerk.

Ik lieg niet als ik stel dat X-Rayed een heftig album is geworden. De nummers zijn een stuk pittiger dan op de voorganger “Artificial Paradise”.

2. Is “X-Rayed” net zo goed of zelfs beter dan het vorige album?

Nee, zeer zeker niet. Hoe sterk de nummers op “X-Rayed” ook zijn en hoeveel afwisseling er ook in zit, het niveau van het vorige album wordt bijna nergens gehaald. De nummers op “X-Rayed” raken me nergens en weten me niet in verroering te brengen. De nummers zijn stuk aggressiever en daardoor ook een stuk afstandelijker en dat is jammer. Een magistrale opbouw zoals in Deep Inside of een emotie als in Timeless Traces heb ik op dit album niet gevonden. “X-Rayed is” een prima album met tien sterke nummers, niet meer, maar zeker ook niet minder.

Maarten Goossensen

Koop bij bol.com

Send this to a friend