Good Hand, TheAlbum

Af en toe loop je tegen diamantjes aan waar je helemaal van ondersteboven bent, hoewel het cd’s zijn die op de scheidslijn van progressieve rock balanceren. Als een band dan ook uit dezelfde regio komt waar deze recensent woont, is het hek van de dam. Berg u dus maar; dit wordt een ongegeneerde lofzang.

The Good Hand is een formatie uit de regio Kampen, Overijssel en bestaat uit drie leden. In eerste instantie start gitarist Arjan Hoekstra het project op als soloproject “Mirna’s Fling”, maar al snel wordt er definitief een band gevormd met bassist Dennis Edelenbosch en drummer Ingmar Regeling. Het trio haalt hun inspiratie uit spiritualiteit, humanisme en existentialisme. De muzikale invloeden halen de mannen onmiskenbaar uit de jaren zestig en zeventig en de muziek heeft veel overeenkomsten met die van Motorpsycho, The Velvet Underground , The Queens Of The Stone Age, Led Zeppelin en Hawkind. Na een intensieve beluistering zal een oplettende luisteraar wellicht een vleugje Green Day, Wolfmother en Kula Shaker (vooral door zanger Arjan Hoekstra) kunnen ontdekken. In 2011 brengt de band het titelloze debuutalbum uit, dan al direct in origineel en professioneel artwork vormgegeven. De naam van het nieuwe album, “Atman”, is een verwijzing naar de filosoof Arthur Schopenhauer die een poedel had die Atman heette. Schopenhauer was een Duits filosoof die een uitgesproken pessimistische wereldbeschouwing formuleerde. Hij staat tevens bekend als een groot stilist. Zijn bekendste werk is Die Welt als Wille und Vorstellung (1818, 1844) waarin hij zijn eigen metafysica uiteenzet: achter de zintuiglijke wereld schuilt een algemene wil waarvan wij mensen slechts fenomenale manifestaties zijn.

Een waanzinnige bak met ijzersterke psychedelische rock. Het leest vast wat plomp weg, maar dit is de enige manier om de muziek van The Good Hand te typeren. De muziek is overigens niet makkelijk onder één noemer te plakken. Het gaat van progressieve rock tot aan psychedelica, van space tot hardrock, een vleugje folk en als kers op de slagroom zijn er zelfs nummers met blaasinstrumenten als trombone, tuba en bugel op de cd te vinden. Het album heeft twaalf nummers met een totale speelduur van maar liefst zeventig minuten, maar verveelt werkelijk nergens. Opvallend (en aanwezig) zijn de fijne en bezwerende gitaarriffs waar de band blijkbaar zonder enige moeite mee strooit op de cd. Deze worden formidabel gebracht en gaan na een paar keer draaien heerlijk in je systeem zitten. Luister bijvoorbeeld maar eens naar de nummers Truth en Anthem en je zult het hopelijk ook ondervinden. Hoewel er ook mooie gitaarsolo’s te horen zijn, staan die niet overdreven op de voorgrond of zijn hinderlijk aanwezig. Alles op de juiste plaats en met gepaste trots gemusiceerd. De drums en baspartijen veranderen regelmatig van ritme en zijn van essentiële waarde voor zanger en gitarist Hoekstra. Ook de toetsen die door zowel Regeling en Edelenbosch zijn ingespeeld, is nergens overdreven aanwezig maar verfrissen het heavy gitaargeluid van de band.

De diversiteit uit zich in alle verscheidenheid. Zo heb je het groovy Nature`s Will met daarin een mooie rol voor de trompet. De kleine details in het trompetgeluid maken het album organisch en natuurlijk, je hoort dat het in één keer ingespeeld is en niet eindeloos bijgeschaafd. Ook één van mijn favoriete nummers is Enough Is Enough, waar een klein blazersensemble (ingespeeld door Hoekstra zelf) het nummer een fascinerende dimensie meegeeft. Kroonjuweel van dit album is ongetwijfeld titeltrack Altman, waarin de vergelijkingen met Motorpsycho en de Nederlandse band 21Eyes Of Ruby op zijn plaats zijn. Zo nu en dan lijkt het of een jamsessie van de heren volledig uit de hand is gelopen, maar zo heeft de band het hoogstwaarschijnlijk niet bedoeld en is het te gemakkelijk gesteld. En dat zou de song ook te weinig eer aandoen, want de instrumenten en de zang van Arjan Hoekstra houden je constant bij de kladden.

Wat kan een mens gelukkig worden van een toevallige ontmoeting. Zo is het vaak in de liefde en vriendschap, zo kan een cd ook een verademing zijn voor je leven. Wellicht dé plaat van 2014 voor mij, sowieso in de top 5. Leest u vooral ook het interview met de band op deze site. Vinylliefhebbers moeten snel zijn, de prachtig vormgegeven LP’s zijn bijna uitverkocht (mei 2014).

Ruard Veltmaat