Thence

We Are Left With A Song

Info
Uitgekomen in: 2016
Land van herkomst: Finland
Label: Blackday Productions
Website: http://thence-ambience.com/
Luistermogelijkheid: https://thence.bandcamp.com/releases
Tracklist
I Burn The Day, The Ghost (8:18)
No One, Anyone, Be Someone (5:13)
Abundance (6:58)
It Is The Truth That Liberates (4:23)
Pursue (10:46)
Oars In Our Hands (7:42)
Life Will Get You Eventually (7:52)
Erno Räsänen: drums, percussie en gitaar
Juha Sirkkiä: zang, gitaar, basgitaar, toetsen, elektronica



Met medewerking van:
Aku Kolari: saxofoon
We Are Left With A Song (2016)
These Stones Cry From The Earth (2011)

Sfeervolle progressieve rock met zo nu en dan wat teveel bombast.

Thence is een Finse band die in 2003 is geformeerd door twee muzikanten: Erno Räsänen en Juha Sirkkiä. Tot aan 2011 komt er nagenoeg niets tastbaars op de markt, hoewel de heren volgens zeggen regelmatig actief zijn voor het project. In 2011 komt het goed ontvangen debuutalbum “These Stones Cry From The Earth” uit. Beide heren zijn ook vertegenwoordigd in een andere metal band uit Finland, namelijk Shade Empire. Deze band heeft in de loop der jaren meer bekendheid opgedaan, zelfs enkele hits in de charts behaald in Finland en wordt dan ook vertegenwoordigt door het grote metal label Candlelight Records.

De muziek die Thence produceert is een beetje te vergelijken met die van The Chant, maar ook met die van broodheer Shade Empire, hoewel er minder metal doorklinkt in het muziekbeeld van Thence. En qua orkestraties en volle productie houdt The Chant ook wat meer pas op de plaats dan Thence dat doet. Als voornaamste kenmerk voor de muziek van Thence kan ik vooral sfeer en emotie noemen. Dat is natuurlijk een dooddoener in een recensie, maar alle songs puilen op het gebied van sfeer en melancholie uit hun voegen. Om de muziekstijl deskundig in te schalen moeten we goed ons best doen, het beste is om de term ‘experimentele cross-over prog’ te gebruiken. Want naast een metalen basis worden er bijvoorbeeld ook veel elektronische en jazzy invloeden gebruikt. Daardoor zijn er dus ook veel invloeden van andere bands te vinden. Want naast de genoemde bands kan je eveneens een band als Anathema, Katatonia en een vleugje Arcane in de composities horen en ga met een rijke fantasie nog maar even door. Er zijn veel mooie details te vinden, zoals een saxofoon, onverwachte huilen van een baby, vogelgeluiden, kortom: er is veel te ontdekkenen. Daarnaast is er veel talent en originaliteit te horen en de mannen verstaan hun vak tot in de details.

Tot zover.  Maar…

Een stevig punt van kritiek is de productie in het algemeen. Behalve dat meerdere songs heel vol klinken, is de productie, mix en mastering helaas niet feilloos te noemen. En dan in die mate dat er afbreuk wordt gedaan aan de muziek. Niet alles is mooi naast elkaar gemixt en de zang staat ver weg in de mix, waardoor je bijna je best moet doen om de zang van Juha Sirkkiä te verstaan. Het beste kan je dat horen in de openingstrack I Burn The Day, The Ghost. Maar dat geldt ook voor andere songs zoals Life Will Get You Eventually, waar de productie zo hier en daar veel te vol is. Waar juist geen volle productie wordt toegepast en de mannen de arrangementen perfect onder controle hebben, is het nummer Abundance. In deze song valt alles precies op zijn plek en is daarmee ook het hoogtepunt van het album. En dan niet te vergeten Pursue, dat ook evenwichtig is gecomponeerd en waar een fantastische gitaarsolo het nummer afsluit. Heerlijke tracks, boordevol met talent.

Nog een voorbeeld waar de bombast (teveel) regeert is It Is the Truth That Liberates. In essentie hebben we te maken met een fijn nummer, maar de bombast ligt als een dikke deken over de compositie en verpest het een beetje voor mij. Die bombast zit vooral in het overdadige gebruik van instrumenten, orkestrale arrangementen en elektronische samples die over de muziek heen liggen. De terugkomende sample in dit nummer is zeer aangenaam, maar verdwijnt teveel naar de achtergrond door het overdadige gebruik van alle andere toepassingen zoals ik die zojuist genoemd heb. In die zin is de muziek van Thence wel een beetje te vergelijken met die van Dream The Electric Sleep en dan specifiek het album “Beneath The Dark Wide Sky”.

Ondanks de vele kritieken is dit een album dat veel belooft voor de toekomst. We hebben te maken met een muzikaal duo dat in de toekomst nog behoorlijk wat sterke platen kan afleveren. Het vakmanschap van de muzikanten staat wat mij betreft buiten kijf en over de hele linie is dit een bovengemiddeld album. De pijnpuntjes zitten dus in de productie, waar in de toekomst zowel op muzikaal als op technisch gebied nog veel verbeterd kan worden. Maar iets zegt mij dat wij ooit getrakteerd worden op een geweldige cd waar de progressieve wereld versteld van zal staan. Ik kijk er naar uit!

Ruard Veltmaat

Send this to a friend