Tim Burness

Interconnected

Info

Uitgekomen in: 2018
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label:
Expanding Consciousness
Website:
www.timburness.com
Luisteren kan je hier:
https://timburness.bandcamp.com/album/interconnected

Tracklist
Electric Energy (4:35)
I Am Afraid (Saturn Conjunct Pluto) (3:39)
Freedom (4:15)
Dear Stranger (3:22)
This Is The Space (3:44)
A Shorter Space (0:19)
Making It Up (4:05)
Still Mumbling (3:27)
Ants (4:28)
Beautiful World (7:04 )
One More Time (2:37 )
Tim Burness: zang, gitaar, E bow, toetsen percussie
Monty Oxymoron: toetsen
Keith Hastings: basgitaar, klassieke gitaar (Making It Up)
Fudge Smith: drums
Julian Tardo: gitaar (Beautiful World)
Interconnected (2018)
Whose Dream Are You Living? (2017)
Vision On (2007)
Finding New Ways To Love (2004)
Infinite Ocean (1997)
Power In Your Hands (1990)

Krap een jaartje na het fysiek uitkomen van zijn laatste album, “Whose Dream Are You Living?”, vervolgt onze sympathieke Tim enthousiast zijn poppie prog rock weg waar hij al eerder op was ingeslagen. Voorgaande recensies zoals ook op “Vision On” en “Finding New Ways To Love hebben al uitstekend verwoord wie Tim is en wat we ook deze keer weer kunnen verwachten. Deze recensie kunnen we heel kort hangen aan de vijf doelen die collega Markwin Meeuws al in 2007 voor een volgende plaat van Tim Burness adviseerde en nog steeds actueel zijn:

1. Besteed meer aandacht en geld aan de productie (te weinig gedaan)
2. Zing minder (helaas niet geluisterd naar Markwin)
3. Speel meer gitaar (te weinig gedaan maar wel 1 hoogtepuntje)
4. Koppel de ambient sferen, symfonische stukken en gewone ‘liedjes’ meer aan elkaar, zodat het één geheel wordt (niets mee gedaan)
5. Presenteer het geheel in een mooier artwork (blijft een dingetje)

Om zijn labelnaam Expanding Consciousness eer aan te doen volgt hieronder een uitgebreide toelichting:

1. Het geheel op “Interconnected” klinkt helder al ademt, leunt en luistert de productie wel erg naar de jaren tachtig in al zijn facetten. De bas is dus te dun en veel geluiden zit in het hoog. Naar de normen die heden ten dage kunnen en geproduceerd worden klinkt het daarom gedateerd en mist het de progressiviteit.

2. Dit album kent helaas maar twee instrumentale nummers waar het twintig seconden durende A Shorter Space eigenlijk niet mee mag tellen en Still Mumbling naast wat gemompel ook nog eens een jazzy twist heeft. Gezien de benaming van deze nummers kan humor deze Brit niet ontzegd worden. We moeten het dus doen met veel gezongen nummers waar in voorgaande recensies genoeg over gezegd en geschreven is en geen verbetering in te horen is.

3. Met Fudge Smith, bekend van onder andere Pendragon en Steve Hackett heeft Tim een uitstekende drummer ingehuurd, maar helaas beperkt ook hij zich toch tot wat jaren tachtig syncoopjes en ouderwets geroffel- en trommelwerk. Het gitaarwerk is prima te noemen maar ontstijgt niet de middelmaat op 1 nummer na (zie 4).

4. Wat blijft is een variatie aan toegankelijke muziek uitgevoerd in vele verschillende stijlen waar alleen Beautiful World echt als prog klinkt. Toevalligerwijs is Beautiful World niet alleen het langste nummer maar ook tevens het beste van het album. Ook hier dekt de naam de lading. Muzikaal heeft dit fraaie nummer het meest weg van Raven Sad. Een referentie naar Pink Floyd zou in dit geval teveel eer zijn. Co-producer Julian Tardo is hier verantwoordelijk voor de heerlijke gitaarsolo waarmee de aanbeveling uit punt 3 stand houdt; er is te weinig met gitaren gedaan. Echt jammer is dat hierna het album wordt afgesloten met het Rythm & Blues nummer One More Time. Hiermee is de prog verder weg dan ooit en zie ik geen aanknopingspunten om vijf nieuwe actiepunten aan te bevelen en laat ze staan voor een nieuwe release, maar verwacht dat de eigenzinnige Tim zijn eigen wegen in het singer-songwriter land blijft bewandelen.

Jos Driessen

Send this to a friend