Reija, Xavi

The Sound Of The Earth

Info
Uitgekomen in: 2018
Land van herkomst:  Spanje
Label: Moonjune
Website:  http://www.xavireija.es
Tracklist
Deep Ocean (6:42)
The Sound Of The Earth I (9:54)
From Darkness (7:33)
The Sound Of The Earth II (12:14)
Serenity (5:50)
The Sound Of The Earth III (9:14)
Lovely Place (4:41)
The Sound Of The Earth IV (16:36)
Take A Walk (4:11)
Xavi Reija: drums

Dusan Jevtovic: gitaar
Tony Levin: basgitaar, contrabas, Chapman Stick
Markus Reuter: Touch gitaar
The Sound Of The Earth (2018)
Rithual (2015)
Dreamland (2013)
Reflections (2011)

Muziek kan heel veel dingen met de luisteraar doen. Zo word ik zelf altijd super vrolijk van bepaalde muziekstukken (Jump Right In van The Zac Brown Band bijvoorbeeld), een beetje verdrietig van andere (Hyperbalad van Björk) of reuze ontspannen, zoals bij het vroege werk van David Sylvian. Van dit album werd ik dood- en doodmoe.

Dat wil niet zeggen dat het een heel slechte plaat is, maar het is hard werken om er naar te luisteren. Dat ligt aan een paar dingen.

Om te beginnen is het geluid nogal gruizig, zoals bij een authentieke bluesband. Je hoort (of denkt te horen) dat de versterkers staan te brommen, de drums klinken bonkig, er is veel laag. Verder is de muziek tamelijk eigenwijs, veel hoekige jazzrock (denk King Crimson op zijn chagrijnigst!) maar ook ambiënte klankschilderijtjes en alles daartussen. De muzikanten zijn niet op zoek naar behaagzieke composities, maar naar de uitdaging. Het knerst nogal, gitaarsolo’s pietepeuteren minutenlang op dezelfde paar noten, bijna geen enkele toon klinkt zoals je hem verwacht. En de plaat is lang. Jongens, wat is die plaat ongelooflijk lang! Een gulle 77 minuten lang, maar het is, met deze veeleisende muziek, gewoon ruim een half uur teveel van het goede. Lang!

Het centrale thema van de plaat is het geluid van de aarde, zoals dat vertolkt wordt in de vier delen (bij elkaar al goed voor 48 minuten!) van The Sound Of The Earth. Het zijn ook de minst ontoegankelijke stukken van de plaat. De meeste ‘losse’ stukken zijn aanzienlijk weerbarstiger, zoals het hortende From Darkness, dat klinkt alsof de muzikanten wel tegelijk spelen, maar niet met elkaar. De vier delen van The Sound Of The Earth hebben een wat lossere sfeer, wat meer ruimte, wat meer lucht. Dat neemt niet weg dat ze ook af en toe taai kunnen zijn; in deel II dacht ik een poosje dat het frame van mijn bureau stond te resoneren voordat ik ontdekte dat het de slaggitaar was, deel IV klinkt als krautrock uit 1971. De vier stukken, geschreven door het collectief, maken ook de indruk ter plekke geïmproviseerd te zijn, vooral deel III klinkt als een jam.

Dit zijn absolute topmuzikanten. Reija is een briljante drummer, de gitaristen zijn eerder recalcitrant dan virtuoos, maar toch heel knap, en Tony Levin is Tony Levin, dus wat wil je nog meer? In kleine porties valt hier bijzonder veel te genieten, vooral als je sfeer belangrijker vindt dan melodie. Maar verder is dit album net een grote plak donkere chocola. Als je hem in één keer consumeert word je hartstikke misselijk. Want lang!

Erik Groeneweg

Send this to a friend