“Anima Mundi: een lastige weg naar meer bekendheid”

Datum: 30-11-2010
Eindredactie: Hans Ravensbergen

Als uit het niets bereikte de Progwereld burelen een tip over een Cubaanse band met de naam Anima Mundi met hun album “The Way”. Bij Progwereld verbazen we ons doorgaans niet snel, maar een band uit Cuba deed een deel van het team de oren spitsen. Ondergetekende trok de stoute schoenen aan en mailde naar Roberto Diaz met het verzoek mee te werken aan een mini-interview. Na het terug ontvangen van zijn uitvoerige reactie besloten we dat ‘mini’ gelijk te schrappen en er een volwaardig interview van te maken. Maak kennis met de geschiedenis, het heden en de toekomst van een talentvolle band uit een land dat niet bekend staat om zijn progressieve rock. We hebben het genoegen je voor te stellen aan Anima Mundi!

Jullie brachten pas een nieuwe cd uit. Kunnen jullie daar wat meer over vertellen. Wat is het thema, en hoe kwam de plaat tot stand?
Ons laatste album heet “The Way”. Het is opgenomen en gemixt in de periode tussen oktober 2008 en mei 2010. De opnames zijn gemaakt in verschillende studio’s. Drums, percussie, fagot en fluit hebben we opgenomen in Radio Progreso/Studio 3 met ondersteuning van Gustavo Dushesne. De zang hebben we opgenomen in de studio van Kbolo Records. Daar hadden we de hulp van Reinier López. De rest is opgenomen bij Virginia Peraza (toetseniste) thuis, waar zij goede faciliteiten heeft. We noemen het nederig de Anima Studio. We hadden de gelegenheid om gebruik te maken van de diensten van de gerenommeerde Maykel Bárzagas. Hij heeft onze cd gemastered in de MB Studio’s. Het album kent vier nummers: Time To Understand, Spring Knocks On The Door Of Men, Flying To The Sun en Cosmic Man. We denken dat het een cd is voor dromers en dat deel van het publiek dat openstaat voor geestelijke ontplooiing vanwege de geweldige klankkleuren en dromerige atmosfeer. Het is een album dat rijk is aan melodieën en stukken waarin een climax wordt opgebouwd, maar ook een album met intieme stukken en een centraal thema wat als rode draad door het hele album loopt. Hierin wordt volgens ons de samenwerking tussen ons, als rockgroep en de orkestrale ondersteuning doorgetrokken. We denken echt dat dit een heel belangrijk album voor Anima Mundi is.

Misschien kennen sommige lezers jullie nog niet. Vertel eens kort over het ontstaan van de band.
Anima Mundi is opgericht in 1996. We waren toen een vriendengroep die op allemaal dezelfde school zaten. We hebben allemaal een afgeronde muzikale opleiding en we houden van progressieve rockmuziek, een genre wat niet zo gebruikelijk is hier in Cuba. Alleen Roberto Diaz en Virginia Peraza zijn anno 2010 nog over van de oorspronkelijke bezetting. In het begin hadden we geen enkele informatie over (nieuwe) groepen in dit genre, alleen maar over de grote namen uit de zeventigerjaren. We hebben een tijd alleen maar besteed aan het schijven van muziek, het zoeken naar goede instrumenten en mensen die ons konden helpen en natuurlijk een oefenruimte. In 1997 namen we onze eerste demo op “Eterno Cauce”, gevolgd door “Tierra Invisible” in 1998 en “Mas Allá” in 1999. Deze demo’s zijn voornamelijk op de radio te horen geweest.

In de loop der tijd vonden we langzaam ons plekje in de kleine alternatieve muziekscene in ons land. Hoofdzakelijk in de Cubaanse rockbeweging waarin de extreme metal vandaag de dag nog steeds overheerst. We kregen wat aandacht op radiostations en konden een aantal optredens doen. Ondanks dat we voldoende materiaal hadden was het moeilijk om een kwalitatief goed album op te nemen. Daarom moesten we met het uitbrengen van onze eerste officiële album “Septentrión” wachten tot het begin van deze eeuw. Die cd hebben we helemaal in eigen beheer uitgebracht.

Wat betekent het om (progressieve) rockmuziek te maken in Cuba, een land wat bekend staat om zijn niet alledaagse politiek en sociaal klimaat?
Om in al die jaren progressieve rock te maken in Cuba betekende, naast allemaal obstakels en beperkingen, iets waar we echt van hielden. Het is de muziek die regelrecht uit ons hart komt. Veel mensen hier op Cuba maar ook elders hebben zich erover verbaast dat we al zo lang iets in stand konden houden wat maar zo weinig mensen begrijpen en waarvan ook het aantal liefhebbers per dag afneemt. Het is zeker moeilijk geweest om een progressieve rockband draaiende te houden in dit land met zijn vijandige omgeving. Al jarenlang heeft rockmuziek hier geen steun van de regering en werd zelfs buitengesloten. Er werd zelfs een heksenjacht gevoerd omdat de muziek wordt gezien als een buitenlandse bedreiging die het communistische gedachtegoed wilde vervuilen. Rockmuziek wordt hier nog steeds geassocieerd met drugs, alcohol, wangedrag etc. Vandaag de dag is er nog steeds geen steun van de officiële instanties.

Het is een lastige weg geweest. Veel factoren hebben het ons moeilijk gemaakt. Neem alleen al het vinden van geschikte muzikanten om progrock te spelen, omdat ze er nog nooit van gehoord hebben. De voortdurende bezettingswijzigingen die we hebben gehad. Het zoeken naar goede instrumenten om muziek mee te maken. Geloof ons, dat was écht moeilijk. We hebben ook te kampen gehad met gebrek aan informatie, de culture isolatie en de politieke beperkingen. Alles bij elkaar opgeteld is dit een last voor onze carrière geweest. Uiteindelijk is het goed geweest om te blijven vechten voor waar je van houdt. Anima Mundi heeft alle andere groepen die iets in dit genre hebben geprobeerd overleefd. En daar zijn we heel blij mee.

Waar kunnen liefhebbers van jullie muziek jullie cd’s aanschaffen?
Zover wij zelf weten zijn onze albums “The Way” en “Jagannath Orbit” gedistribueerd door Musea Records in Frankrijk via de gespecialiseerde (web)winkels. “The Way” is daar wat laat in terecht gekomen, want de cd is al langer uit. In Nederland is de cd goed te verkrijgen. Maar verder is hij ook rechtsreeks bij Musea Records te bestellen.

Wat zouden jullie zeggen dat jullie invloeden zijn, of waar luisteren jullie zelf graag naar?
Roberto Diaz (zang, gitaar): ik ben beïnvloed door de klassieke muziek van Stravinski, Debussy, Ravel, Holst en Prokofiev). Daarnaast hoofdzakelijk de progressieve en symfonische rockmuziek uit de zeventigerjaren zoals Yes, Genesis, ELP, King Crimson, Rick Wakeman, Steve Hackett, maar ook de modernere groepen als The Flower Kings en Transatlantic. Verder ook de wat afwijkende genres met psychedelische rock (vroege Pink Floyd), elektronische muziek (Tangerine Dream, Klaus Schulze, Vangelis). Het is al een hele lijst, maar ik houd ook van The Beatles, Procol Harum en The Moody Blues. Het is immers zonde om die oude mooie muziek te vergeten.

Ik houd ervan om te luisteren naar muziek die mij heeft beïnvloed, maar ook nieuwere bands en muziek van over de hele wereld. Een voorbeeld is de Aziatische muziek, in het bijzonder Vedic muziek (new-age achtig, spiritueel; HR) uit India, filmmuziek, klassieke Cubaanse muziek en Nueva Trova (Cubaanse muziekbeweging ontstaan in de zestigerjaren; HR).

Virginia Peraza (toetsen): ik deel mijn muzikale voorkeur met die van Roberto. Daarnaast ook Ånglagard, Kitaro en Isao Tomita. Verder houd ik van klassieke pianomuziek.

Yaroski Corredera (basgitaar) en Manuel Govin (drums): wij speelden beiden in metalbands voordat we bij Anima Mundi kwamen spelen. We houden dan ook van metal, hardrock maar ook luisteren we graag naar The Flower Kings, Karmakanic, Transatlantic, Rush en Marillion.

Carlos Sosa (zang): mijn favorieten zitten in de klassieke hardrock groepen, popmuziek en ballads.

Wat zijn de plannen voor de komende tijd?
We hebben al wat ideeën in het hoofd voor nieuwe albums. De eerstvolgende is een album waar ik (Roberto Diaz; HR) al een tijd naar verlang om dat te maken. Het is een suite waaraan ik al in 1998 ben begonnen maar heb willen bewaren tot betere tijden, zoals nu. Het is een stuk met een veel orkestrale muziek, complexe structuren en klankkleuren. Nu is volgens mij het moment aangebroken om het verder uit te werken. We hebben er nieuwe arrangementen aan toegevoegd en sommige stukken al gecompleteerd. We zijn ervan overtuigd dat het een goed stuk wordt.

Een andere wens is een album op te nemen met nummers uit onze beginperiode. Het zijn nummers die wat in de vergetelheid zijn geraakt. We hebben al vragen gekregen van fans over muziek uit onze beginperiode. Het is jammer dat de originele opnames niet meer in een goede conditie zijn en ook niet meer in een goede kwaliteit gereproduceerd kunnen worden. Andere nummers zijn helemaal verloren geraakt en weer anderen nog nooit uitgebracht. We willen al deze oude nummers opnieuw gaan opnemen met betere en modernere arrangementen, zonder het oorspronkelijke karakter verloren te laten gaan.

Een andere wens is om het album “Septentrión” opnieuw op te nemen en uit te brengen. Dit album zou met een betere productie nu veel anders en beter klinken, want het is destijds met beperkte middelen opgenomen. Hoe dan ook, het is historie en het slagen daarvan hangt af van de vrije tijd die we daarvoor hebben. Het is ook een kwestie van prioriteiten stellen, want naast al deze dingen zijn we ook al bezig met het schrijven van nieuwe nummers.

Ten slotte is onze grote wens een kans te krijgen om te spelen op progrockfestivals en optredens te doen waar ook ter wereld. We willen graag nieuwe plaatsen leren kennen en andere groepen en muzikanten ontmoeten om daarmee onszelf en onze carrière te verrijken.

Hebben jullie nog een boodschap voor de Progwereld-lezer, of iets leuks wat je wilt delen?
Bovenal bedanken we jullie, Progwereld, voor dit interview en de geweldige gelegenheid voor de lezers om Anima Mundi te leren kennen. We weten maar al te goed dat Nederland een fantastisch progland is. We sturen jullie een groot “Hallo” vanuit de Caribische kust en we hopen ooit bij jullie op te treden. Lang leve de Prog!