Monique is 37 jaar en moeder van twee zoontjes en een dochter. Ze is al weer een hele tijd gegrepen door het symfovirus en heeft ze zich helemaal op de prog gestort. Maar ja, je komt nogal wat vragen tegen. Elke maand deelt ze met de Progwereld lezers wat ze meemaakt op haar zoektocht door de wereld van de progressieve muziek.

Hey you, out there in the cold, 
Getting lonely, getting old…….

Lagere school, dertig jaar geleden, een jongen die zijn rapport krijgt. Maar liefst vijf onvoldoendes prijken met vette letters op het stukje karton. Iedereen is druk bezig met het lezen van zijn of haar eindlijst en wil naar huis om de warmte te ervaren die er heel erg aanwezig is. De jongen wil dat niet. Hete tranen wellen op achter zijn oogleden, totdat hij het niet meer volhoudt en hard begint te huilen…… 

No matter how he tried,
He could not break free.

De leraar vroeg wat hem mankeerde, een jongen van acht jaar oud, die thuis met de hondenriem kreeg, voor elke onvoldoende een geseling. Kerstmis, een feest van warmte, ja, voor ons. Maar niet voor hem. Een ongezellig sfeertje, vader die gek was op zijn borrel, en na genoeg inname zijn frustratie over de wanprestaties van zijn enige zoon blootgaf. Prettige feestdagen!

Hey you, don’t tell me there’s no hope at all.

18 jaar geleden, hij wordt opgepakt en moet zitten, voor een paar tientjes buit moet hij brommen, je zou er beter voor kunnen gaan werken. Dat gaat hij ook doen na die tijd, krijgt een vriendin en het gaat bergopwaarts. Bloed kruipt waar het niet gaan kan en hij komt in het zwerversbestaan terecht.

No matter how he tried,
He could not break free.

Voorpagina plaatselijke krant, hij was 34 jaar, bedelend bij de gemeente om geld voor eten. Voor warmte. Het is koud buiten, in de hal van het zwembad waait het niet. Op een bankje probeert hij wat te slapen. Protesterend als hij eruit wordt gebonjourd, je zet in die kou geen hond buiten. Maar hem wel.

Hey you, out there in the cold,
Getting lonely, getting old…..

Het vriest, onder de bruggen waait het minder, je familie kotst van je en je weet het allemaal niet meer. Iedereen praat over je, praten is makkelijk. Maar je bent dan ook de veroorzaker van een bos ellende. Je wilt het niet, maar kan niet anders. Maar wil je zo oud worden?

Hey you, out there beyond the wall……

Misschien is de muur te hoog. Heeft je opvoeding veel kapotgemaakt. Jou kapotgemaakt. Muren verbergen een hoop ellende. Je maakt misbruik van de goedheid van anderen. Steelt om aan je sjekkie te komen. Jat, om aan eten te komen.

No matter how he tried,
He could not break free.

Deze man ken ik al mijn hele leven. Door zijn jeugd heeft hij een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Wat was ik als kind dankbaar dat ik met mijn onvoldoendes een warm thuis had, wat ben ik nu dankbaar dat ik een veilig nest kan bieden voor mijn gezin. Door het nummer van Pink Floyd  denk ik vaak aan hem terug. Ik ben benieuwd hoe het hem vergaat, en of zijn familie hem mist. Wie geeft hem liefde? Is er wel iemand die om hem geeft? Toevallig dat ik nu dit stuk schrijf. Het is bijna kerstmis. Je zou haast denken dat ik mijn jaarzonden aan het overdenken ben en dat ik weer niks voor hem gedaan heb. Ik, met mijn rijke kerstdis en nieuwe laarzen. Maar dit kwam weer naar boven, zoals zo vaak, als ik Hey You hoor. En als het bitter koud is. Als iedereen de schaatsen uit het vet haalt, en zich niet druk hoeft te maken om de gasrekening. Zullen we een borrel nemen of warme chocolademelk?

Hey you, out there in the cold,
Getting lonely, getting old…

Wat kan muziek pijn doen. Confronterend zijn. Je een muur laten zien waar je niet overheen kunt kijken. Waarover hij, niet meer zou kunnen kijken.

The wall was too high.
As you can see.

Monique
monique@progwereld.org