eerste druk: 14-06-2008
interview: Hans Ravensbergen en Hans Teunissen
eindredactie en fotografie: Hans Ravensbergen

Andy Tillison leverde met zijn groep The Tangent recentelijk het album “Not As Good As The Book” af. Bij de speciale uitgave zit zelfs een door Andy Tillison geschreven komische roman. Samen met Beardfish en Ritual toerde een speciale bezetting van The Tangent door Europa om op de laatste dag neer te strijken in Uden. In een gesprek met Andy Tillison (AT) en Jonas Reingold (JR) voorafgaand aan het optreden in De Pul kon ik beide heren nader aan de tand voelen. De onvermijdelijk slotvraag was natuurlijk of het optreden die avond beter zou worden dan het boek.

The Tangent Grey

Je toert nu met een alternatieve viermans groep. Wat is daar precies de reden van?

AT: Dat is puur financieel. Toeren met een grote groep kost veel geld. Alleen op belangrijke concerten en festivals treden we op met de volledige bezetting van The Tangent.

Als viermans groep lijkt het alsof jullie meer rocken. Ben je het daar mee eens?

JR: Nee, niet echt, maar natuurlijk heeft het ontbreken van de blaasinstrumenten invloed op de muziek. We hebben nu wel meer ruimte voor gitaar en basgitaar. Het dus niet meer ‘rock’, maar meer ‘anders’.

AT: Ik vind het zelf nogal opwindend om te doen, het is ook wat rustiger op het podium.

JR: In Londen was Theo Travis (fluit, saxofoon; HR) wel van de partij. Daar moest ik als basgitarist dus wel rekening mee houden. De ruimte die hij geeft vul ik dan weer met mijn basspel.

Jonas Reingold

AT: Er zijn niet zoveel groepen die zoals wij afwisselend optreden als viermans- en zevenmansgroep.

JR: In deze tour begonnen we met zes man op het podium, vervolgens vijf en toen vier. Nog even en Andy staat alleen op het podium en speelt hij alles zelf, haha.

Na “The World That We Drive Through” kende de groep diverse bezettingswijzigingen (zo werden Zoltan Csórsz en Roine Stolt vervangen door Jaime Salazar en Krister Jonsson). Heeft dit de muzikale koers van The Tangent veranderd?

AT: Absoluut! We hebben geen twee albums met dezelfde bezetting gespeeld. We zijn dus eigenlijk een soort King Crimson. Het past trouwens wel bij me. Het is goed om een bezetting te hebben die past bij de muziek die ik wil maken. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar Yes. “The Yes Album” en “90125” zijn twee heel verschillende albums met een verschillende bezetting. De huidige bezetting van The Tangent heeft drie leden die er bij de oprichting ook bij waren (ik, Jonas Reingold en Guy Manning). We zijn nu al aan onze derde gitarist toe. Kijk naar andere groepen en het is eigenlijk helemaal niet zo ongebruikelijk. Daar komt nog bij dat alle andere groepsleden, behalve ik, ook nog betrokken zijn bij andere groepen en projecten.

In het bijschrift van het bonusnummer Exponenzgesetz (“The World That We Drive Through“) heb je het over een project “A Tangent In Dreams”. Gaat dit album er nog komen?

AT: Dat album is er al hoor, alleen niet als The Tangent album. Ik heb het uitgebracht onder mijn eigen naam op het ProgJam Label en het heet “Fog”. Het album is trouwens verkrijgbaar via de website van The Tangent.

Persoonlijk vind ik het album “A Place In The Queue” het best. Ben je gevoelig voor wat mensen van jou muziek vinden?

AT: Ik ben altijd blij wanneer mensen onze muziek goed vinden, het maakt mij niet zo uit welk album dat dan is. Ik ben ook niet iemand die het laatste album altijd het beste vind. Net als jij vind ik “A Place In The Queue” ook het beste.

JR: Dat vind ik ook de beste hoor.

AT: Het laatste album “Not As Good As The Book” is gewoon anders en geschreven vanuit een ander gezichtspunt.

Wat waren de reacties op jullie dvd “Going Off On One“? Ondanks de abominabele omstandigheden beschreven in het boekje vind ik het een superoptreden.

AT: Hahaha, het was een trieste avond voor mij. Naast het einde van mijn relatie met Sam Baine leek het wel of alles die avond mis ging. Een onverlaat die vanachter uit de zaal stond te schreeuwen, halverwege een nummer stoppen en overnieuw beginnen We dachten dat het een waardeloos optreden was. Toen ik enige tijd later terug ging luisteren was ik verrast hoe goed het optreden eigenlijk was. Er hoefde zelfs geen enkele ‘over-dub’ gedaan te worden.

Heb je je mid-life crisis nu van je afgeschreven?

AT: Nee hoor. Er zijn nog zat problemen die op me af zullen komen, haha. En die van Jonas gaat er binnenkort ook aankomen.

JR: Ja, zeker, dat gaat binnen een jaar of vijf vast gebeuren, haha.

De toevoeging van ‘Diskdrive’ aan je naam. Kan je daar iets over zeggen of is het bedoeld als grap?

AT: Het is een oude bijnaam van me. Ik ben al vanaf 1985 bezig met rommelen met computers en zo. Ik had het toen ook voortdurend over diskdrives, zodoende gingen ze me ‘diskdrive’ noemen.

Andy Tillison

Heb je gebroken met Ed Unitsky voor wat betreft het artwork? Hij heeft het artwork voor “Not Ad Good As The Book” immers niet verzorgd.

AT: Nee hoor, helemaal niet. Ons artwork was destijds het eerste van de hand van Ed Unitsky. Het markeerde eigenlijk ook een nieuwe periode in progrock. Nadat hij voor totaal vijf albums voor ons het artwork had gedaan ging ook Moongarden en zelfs The Flower Kings in zee met Ed. Toen vond ik dat wij iets anders moesten gaan doen, alleen al om ons te onderscheiden van die anderen. Het heeft ook met identiteit te maken.

[Op dat moment excuseert Andy zich, staat op en beent snel naar het barpersoneel om te vragen of ze niet wat zachter konden doen, want ze stoorden hem tijdens het interview; HR].

Je hebt zelf eens gezegd dat muziek altijd een avontuur voor je is geweest. Bevalt dit avontuur je nog steeds?

AT: Ja, nog steeds. Wat denk jij Jonas?

JR: De kwaliteit is er nog steeds en daar maak ik deel van uit, dat is nog steeds opwindend. Als de muziek goed is, vergeet ik alles om mij heen, ook al speel ik voor achtien man publiek.

AT: Met goede muziek kan je alle problemen in de wereld en je dagelijkse zorgen tijdelijk aan de kant schuiven.

Vanavond het laatste optreden van deze minitoer. Ben je tevreden over de zeven voorgaande optredens?

AT: Of ik tevreden ben? Ik heb mezelf goed vermaakt. Het gaat mij ook om het maken van nieuwe vrienden. Als je ziet hoe wij met deze drie groepen de laatste dagen met elkaar zijn omgegaan. Het is alsof ik de jongens van Beardfish bijvoorbeeld al mijn hele leven ken.

Ik heb een geweldige tijd gehad, ook al speelden we wel eens slecht en maakte ik een grote fout. Het publiek vond dat helemaal niet erg en wil deze dingen gewoon zien en meemaken. Achteraf hoorden we wel eens dat men een fout het hoogtepunt van het optreden vonden, haha.

[Zowel Andy als Jonas komen vervolgens met een aantal voorbeelden van gemaakte fouten; HR].

Wordt dit optreden beter dan het boek?

AT: Haha, we hopen het!

The Tangent Logo
Klik op het logo voor de website van The Tangent