Monique is 37 jaar en moeder van twee zoontjes en een dochter. Ze is al weer een hele tijd gegrepen door het symfovirus en heeft ze zich helemaal op de prog gestort. Maar ja, je komt nogal wat vragen tegen. Elke maand deelt ze met de Progwereld lezers wat ze meemaakt op haar zoektocht door de wereld van de progressieve muziek.

Met een goed glas rode wijn zit ik hier, in mijn eentje naar een nieuw plaatje te luisteren en mijmer wat over de vele platen die ik heb ontdekt dit jaar. Jaar? Alweer een jaar? Mensen, ik ben jarig! Feest wil ik en gebak en slingers en heel veel felicitaties met daarbij nog meer zoenen! En lang zal ze leven – dat ik maar honderd jaar mag worden – met hele goede oren! Wat een genot, ik ben geen onwetende progger meer en haast droog achter mijn oren! Ik doe mee en word niet meer als onbenullig aanhangseltje dat een beetje leutert en luistert beschouwd!

Maar als je jarig bent komt er visite, terwijl ik op deze heuglijke dag dat ik 1 jaar ben geworden gewoon in mijn uppie zit. Goed, ik vul mijn glas dan maar weer bij en bedenk wat er dit jaar allemaal aan mijn oren voorbij is gegaan.

Vorig jaar deze tijd zat ik nog lekker als onwetend ‘Moodiebloezertje’ te luisteren naar iemand die me de prog haast door mijn strot heeft geduwd en ik ben hem nog altijd dankbaar. Hij kreeg gelijk een plekje als hoogst genoteerde met stip gestegen op mijn vriendenlijstje. En zo zijn er nog een aantal hoogtepuntjes te noemen die me dit afgelopen jaar erg blij hebben gemaakt.

De eerste echte prog cd kreeg ik op het concert van Knight Area, waar ik nog steeds heel warme gevoelens bij heb, het was mijn wedergeboorte in de kroeg. Wat een feest die muziek, in plaats van beschuit met muisjes hebben we het maar gevierd met een glas wijn. Die cd heb ik vervolgens na het concert grijs gedraaid, telkens repeatend op het nummer Conviction. Wat een lekker progmetal intro heeft dat nummer zeg, het pakt je gelijk! En een heerlijke melodie die ik met mijn valse geluid heel regelmatig te berde heb gebracht. Monique zat in de prog en iedereen moest het horen!

Op een gegeven moment was iedereen mijn cd natuurlijk spuugzat, want ik draaide niks anders meer en het werd tijd voor een ander smaakje. Dus op zoek naar een concertje, wat in Alphen werd gespeeld. Knight Area zat er ook weer bij, evenzo Plackband, die had ik de vorige keer ook al gezien en dacht echt toen hou het maar bij jullie tubetje solutie en een teiltje water, want hier krijg ik niks van. Maar ook For Absent Friends kwam aan bod en als eerste zag ik die lekkere zanger die zeker hoge kijkcijfers trekt, Hans van Lint. En toen hij zijn strot opentrok was ik verkocht! Dat dit gelijk het tweede cd’tje van mijn nog schamele verzameling zou zijn was snel een feit. Als ik toen al geschreven had voor Progwereld dan had ik na afloop zeker even aan hem gevraagd of hij niet een ‘collumpie’ met me wilde opzetten. Ik was onder de indruk… en ook van hun schijf “The Big Room”. Heerlijke nummers erop, zeker het nummer The One, daar ben ik 2 weken lang helemaal kierewiet van geweest. Het ging zelfs zover dat ik een vriend die ik ook had aangestoken met mijn FAFvirus, smsjes stuurde met regels uit dat nummer. Hoe gestoord kun je zijn. Gewoon een heerlijk nummer met afwisselende uitstapjes, lekker echt prog.

Vlak na die tijd kwam ik terecht bij Progwereld, ik mailde wat over muziek met één van mijn vriendjes prog en ineens vroeg hij mijn telefoonnummer via de mail.
Ja, hij dacht zeker dat ik even een cd date met hem ging regelen! Maar mijn nieuwsgierigheid is groot, dus ik vroeg als nieuwsgierig Aagje wat dit dan wel te betekenen had. Of ik geen columns wilde schrijven. Nu is mijn mond vaak rapper dan mijn verstand, dus ik had al ja gezegd voor ik er erg in had. Na een gezellig gesprekje dacht ik; Monique, wanneer leer je het nu eens af, die oeverloze grote bek van je. Wist niet of ik dit wel kon en had al weer spijt van mijn enthousiasme. Maar goed, ik heb nog steeds voer voor nieuwe stukkies en geniet enorm!

Vanaf toen is het in een stroomversnelling gegaan, ik kreeg zoveel muziek dat ik er gek van werd. Zo ook gek van Asia. Het eerste nummer dat ik hoorde bezorgde me kippenvel en waarom dan, vragen jullie je misschien af? Where Ever You Are is voor mij de ontdekking van het jaar, qua nummer dan. Hoe zal ik dat gaan vertellen, de tekst is super, die raakt je of je wilt of niet en dan de sound die je ondergaat, die voel je tot in je tenen. Ik kan nu wel een lulverhaal gaan ophangen over de riedeltjes die erin zitten, maar probeer het maar eens, ga zitten, zet die plaat aan en onderga het. Zet je verstand uit en je gevoel op tien, wedden om een tientje dat je ook ‘mierentietjes’ krijgt!

Zo heb ik veel ontdekt dit jaar. Het meeste is super, ook zitten er stukken plastic bij waar wat noten op zijn gebrand, die ze beter helemaal hadden kunnen verbranden. Het fikkie is nog mooier als de troep die erop staat. Maar de emotie die uit goede muziek komt, is treffend. Shadow Gallery, Kansas, Asia, Genesis, Moongarden, John Wetton, Marillion en ook Van Der Graaf Generator is muziek waar je me in vindt. Intrigerend… en divers. Van toegankelijk tot afstandelijk, er is veel wat me raakt.

Het is de toon die de muziek maakt, misschien kom ik jullie er eens tegen, om eens te bomen over muziek die bombardeert.

Als afsluiter voor mijn eerste verjaardag had ik de eer om een vergadering mee te maken met mijn vrienden prog. Ik kende ze allemaal al via de mail, maar hun levende lijf had ik nog niet aanschouwd. En dat waren heel wat body’s hoor, als je bekijkt dat ik er als one and only woman tussen zat. Ik heb mijn tong aan rafels gepraat en zo weer heel wat nieuwe muziek losgepeuterd. Maar wat was het gezellig, wat heb ik genoten! Dus, MIJN heren prog, wat zijn jullie super, ik heb er weer een aantal vrienden bij gekregen, die me accepteren als meid onder de meiden. Want, mijn hemel, jullie lijken wel een stel echte wijven en doen zeker niet onder voor mij.

En nu ga ik naar de bakker… taart halen om het te vieren. Mijn eerste verjaardag, a piece of cake met zoveel mooie muziek en mannen. Sturen jullie een kaartje?

Monique
monique@progwereld.org