Arena (support: Knight Area)Concert

Verslag: Maarten Goossensen
Foto’s: Eric de Bruijn

Knight Area en Arena, een prachtig affiche. Twee bands die muzikaal gezien elkaar niet veel ontlopen. Arena toerde door Europa om het twintig jarig bestaan te vieren en om aandacht te vragen voor het nieuwe studioalbum “The Unquiet Sky”. Voor de concerten die Arena in Polen verzorgde mochten de mannen van Knight Area het voorprogramma verzorgen. Volgens oud Progwereld collega en tegenwoordig  ‘merch-man’ bij de band, Hans Ravensbergen, hebben die optredens de band veel goeds gebracht. De Polen hebben de band massaal omarmd en zorgden voor een waar verkooprecord bij de verkoopstand.

In Polen namen beide bands een dvd op. Knight Area wil deze schijf professioneel laten editen in een professionele studio. Hiervoor zijn ze een crowdfunding actie begonnen. Check hun site voor meer informatie.

Ook deze avond mochten ze het spits afbijten en dat deden ze geweldig goed. Qua live performance blijft deze band maar groeien. De kwaliteit is van zeer hoog niveau evenals het spelplezier. De mannen pompten een enorm portie energie De Boerderij in. Alle nummers denderden als een goederentrein door de speakers. Mark Smit was erg goed bij stem en had tussen de bedrijven door zelfs tijd voor een heuse kledingwissel. Beetje overdreven, maar prima.

Bassist Peter Vink en gitarist Mark Bogert zijn grote aanwinsten voor de band. De eerste speelt met veel energie en met een zalig vet aangezet geluid. Zijn solo tijdens Mortal Brow kreeg terecht een daverend applaus. De benjamin van de band beschikt over een gigantisch talent. Het gemak waarmee hij de meest complexe solo’s speelt zorgt voor veel bewondering. Geweldig om zo veel kwaliteit op één podium te zien staan. Na een uur verlieten ze het podium. Wederom een zeer goede indruk achterlatend bij de erg goed gevulde Boerderij.

Arena heeft met “The Unquiet Sky” een sterke groeiplaat afgeleverd. Een album dat flink wat luisterbeurten nodig heeft om goed te kunnen doorgronden. De band openende met de opener van het album. De intro is uitermate geschikt om een optreden mee te beginnen. Na  het spelplezier van Knight Area viel de wat plichtmatige houding van de band op. Bij de eerste nummers vroeg ik me af of de band er eigenlijk zelf wel zin in had. Zanger Paul Manzi was in een goede bui en ook de nieuwe bassist Kylan Amos had er zin in, maar vooral Clive Nolan en John Mitchell stonden er stoïcijns bij. Gelukkig verdween deze houding na een aantal nummers, hoewel ik hun enthousiasme vrijwel het hele optreden aan de matige kant vond. Het spel leed er in elk geval niet onder. Clive Nolan maakt er met zijn draaibare toetsen altijd wel een show van en ook de solo’s van John Mitchell waren sterk.

Het was het gepassioneerde publiek dat voor het meeste enthousiasme zorgde. Je merkt aan alles dat het Nederlandse publiek deze band (terecht) al vele jaren op handen draagt. Je hoort niet vaak dat er zo uitbundig wordt meegezongen.

Aangezien ook het twintig jarig bestaan werd gevierd, kwam er een flink stuk historie voorbij. Het album “Pride” kwam er zeer bekaaid vanaf met alleen de standaard toegift Crying For Help VII. Van het debuutalbum kwam het epische Solomon voorbij. Het instrumentale tussenstuk werd alleen wat rommelig gespeeld. Ook het door het publiek vaak gevraagde Moviedrome werd gespeeld. Volgens Nolan was het nooit bedoeld dit nummer live te spelen vanwege de complexiteit. Ik vind het persoonlijk ook niet geschikt voor een live uitvoering. Het doet live te fragmentarisch aan, je komt er niet echt in.

Het klassieke album “The Visitor” kwam gelukkig veelvuldig aan bod. Vooral de uitvoering van The Hanging Tree was geweldig. Ik had het persoonlijk wel leuk gevonden als er ook wat nummers gespeeld zouden worden die live niet vaak te horen waren. Nummers zoals bijvoorbeeld The Butterfly Man, Empire Of A Thousand Days of Tears In The Rain.

Na een dikke twee uur verliet de band de bühne. Het was een prima optreden, maar ook niet meer dan dat.