Airey, Don

4 september 2015, De Boerderij, Zoetermeer

Info
http://www.stormbringer.nl/
http://www.donairey.com/
Locatie
Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer
Stormbringer:
Herman van Donkersgoed: toetsen
Fabian Greveling: drums
Panos Grimanis: gitaar
René Sterk: basgitaar
Stan Verbraak: zang

Don Airey:

Don Airey: toetsen
Stefan Berggren: zang
Laurence Cottle: basgitaar
Simon McBride: gitaar
Darrin Mooney: drums
Stormbringer:
Burn
Hush
Fireball
Mistreated
Perfect Strangers
My Woman From Tokyo
Highway Star

Don Airey:
Eyes Of The World (Rainbow)
No Time To Lose (Rainbow)
Back On The Streets (Gary Moore)
Still Got The Blues (Gary Moore)
Fire (Jimi Hendrix)
Power Of Soul (Jimi Hendrix)
Child In Time (Deep Purple)
Difficult To Cure (Rainbow)
All Night Long (Rainbow)
Lost In Hollywood (Rainbow)
Encore:
Black Night (Deep Purple)

Welke support act zou nu als een lekkere opwarmer kunnen fungeren voor een avondje Don Airey? Een Deep Purple Tribute natuurlijk! En zo kon het gebeuren dat de mannen van Stormbringer in het voorprogramma stonden van Don Airey in de gezellig gevulde Boerderij op vrijdag 4 september.

Niet zo maar een Deep Purple Tribute. Stormbringer zette een overtuigende set neer met klassiekers van hun grote voorbeelden. En niet alleen de oude nummers, maar ook het meer ‘recente’ Perfect Strangers. Een goede band die op zowel instrumentaal als vocaal vlak overtuigde. Vooral dat laatste was in goede handen bij Stan Verbraak. Hij zong de hoge tonen waar Gillan al jaren niet meer bij kan. Jammer was echter wel dat Stan zelf ook overtuigd was van zijn eigen kunnen en zo strooide hij toch net iets te veel met de bekende Glenn Hughes gilletjes. Ook toetsenist Herman van Donkersgoed had last van het truckendoos-syndroom. Zijn smokin’ Hammond stond te vaak ‘in brand’. Verder had men, zoals wel vaker gebeurt bij een voorprogramma, de volumeknop wel erg veel naar links gericht. De beukende drums, zuigende Hammond en pompende bas waren te bescheiden van volume voor het Deep Purple repertoire. Ondanks deze kanttekeningen staat Stormbringer garant voor een lekker dampende Deep Purple set.

Don Airey 03

Meteen na het openingsnummer van Don Airey, Eyes Of The World van Rainbow, legde de uitstekende Zweedse zanger Stefan Berggren de vinger op de zere plek van het voorprogramma: are we loud enough for you? Berggren vervangt Carl Sentance tijdens deze korte tour en doet dat zeer verdienstelijk. Technisch gezien uitstekend, al miste ik soms de beleving in zijn presentatie. Gezien zijn korte voorbereiding leest hij met regelmaat de teksten van een tablet die aan de microfoonstatief is bevestigd. Dat komt zijn presentatie niet ten goede, maar goed, we zijn hier voor zijn zangkwaliteiten.

Berggren is geen onbekende van Airey. Hij zong rond de eeuwwisseling in de Whitesnake spin-off The Company Of Snakes, waar Airey destijds de toetsen beroerde. In juli van dit jaar waren Airey en Berggren beiden nog van de partij tijdens een Deep Purple All Stars Night in Dubrovnik. Verder bestond de band uit veteranen Laurence Cottle en Darrin Moody en de jonge Ierse gitarist Simon McBride. Al met al een zeer sterke bezetting.

Met zijn bluesy speelwijze en zijn Iers DNA gaf McBride een mooie Gary Moore imitatie weg, al speelt natuurlijk niemand met zo’n vette toon als Moore. Ook de Jimi Hendrix covers waren wel aan deze McBride besteed. Het overige repertoire bestond uit Rainbow en Deep Purple covers.

Met drie solo-albums achter zijn naam vond ik dat toch wel een verrassende keuze van Airey. Het enige nummer van zijn laatste soloalbum dat werd gespeeld, Difficult To Cure, is nota bene ook een Rainbow cover. De titel veranderde deze avond in Difficult To Play. Airey zelf schitterde in dit nummer, maar McBride nam ergens een verkeerde afslag. De uitvoering verliep aldus bepaald niet vlekkeloos en Airey verontschuldigde zich met: “we were having a battle up here”.

Voor het overige was de sfeer ontspannen en vrolijk. Airey voelde zich zichtbaar beter op zijn gemak dan een aantal jaren geleden in De Pul in Uden toen hij zijn eerste soloalbum ten doop hield. Met zijn setindeling had hij dan ook wel voor een veilige strategie gekozen. Er waren begrijpelijkerwijs heel wat Deep Purple-fans in de zaal en die lusten wel pap van Black Night, All Night Long en Child in Time (in omgekeerde volgorde).  Het moet gezegd dat Berggren met dit laatste nummer een, technisch gezien, indrukwekkende vocale prestatie leverde waarvoor hulde. Dat doen hem er maar weinig na op deze aardkloot.

Stormbringer04

Nadat het vuurtje vooraf kundig werd aangestookt door Stormbringer heb ik genoten van een heerlijk avondje Deep Purple en schoonfamilie met een ontspannen Airey en zijn vlammende band. Conclusie mag ook wel zijn dat het Deep Purple materiaal bol staat van de klassieke hooks waardoor de link met de progrock niet onterecht is. Dit voor diegenen die zich afvragen wat een concertbespreking van deze metal-acts op deze site te zoeken heeft.

Verslag en fotografie: Math Lemmen

Send this to a friend