Kayak

28 januari 2018, Luxor Live Arnhem

Locatie
Luxor Live, Arnhem (verslag)
De Boerderij, Zoetermeer (foto's)
Gungfly:
Petter Diamant: drums
Rasmus Diamant: basgitaar
Rikard Sjöblom: zang, gitaar, toetsen
David Zackrisson: gitaar

Kayak:
Kristoffer Gildenlöw: (fretloze) basgitaar, achtergrondzang
Collin Leijenaar: drums
Ton Scherpenzeel: toetsen, achtergrondzang
Bart Schwertmann: zang, gitaar, basgitaar en tamboerijn
Marcel Singor: gitaar, zang en achtergrondzang
Kayak:
Love Of A Victim
Rhea
Ballad For A Lost Friend
A Million Years
Somebody
La Peregrina
Falling
Mammoth
Daphne
Still My Heart Cries For You
Merlin
Irene
Feathers And Tar
Walk Through Fire
Ivory Dance (solo sectie)
Chance For A Lifetime
Ruthless Queen
Toegiften:
Starlight Dancer
To An End

We kunnen inmiddels wel stellen dat Kayak met het laatste album “Seventeen” uitermate positief heeft verrast. Over het tot stand komen van dit album kun je meer lezen in het interview dat collega Wouter Bessels had met Ton Scherpenzeel. Van de (diverse) oude bezettingen resteert alleen nog oerlid Ton Scherpenzeel, maar deze laatste is er opnieuw in geslaagd om een prima band om zich heen te verzamelen. Het verschijnen van het zeventiende studioalbum werd gevierd met een korte tournee door een vijftal zalen in Nederland. De afsluiting hiervan vond plaats op 28 januari in Luxor Live in Arnhem, waar zou moeten blijken of de nieuwe bezetting ook live zijn mannetje staat.

Voordat het echter de beurt was aan Nederlands symfotrots, mocht Rikard Sjöblom nog even zijn kunnen etaleren. We kennen deze sympathieke Zweed natuurlijk vooral van Beardfish en zijn werk met Big Big Train. Dit keer mocht hij aan de gang met zijn eigen Gungfly. De band trakteerde het publiek om een vijftal nummers die allemaal behoorlijk progressief klonken. De band – en dan met name Sjöblom zelf – beschikt onmiskenbaar over een fikse dosis talent, maar helaas kwamen de nummers live enigszins rommelig over. Ze misten hier en daar de nodige structuur. En waar Sjöblom in een band als Big Big Train absoluut gedienstig kan zijn, was het hier duidelijk dat Gungfly zíjn band is. Niets mis mee, maar helaas was het optreden niet helemaal overtuigend.

_MG_5039

Dat laatste is zeker niet op Kayak van toepassing. Ik moet eerlijk toegeven dat ik aanvankelijk een beetje moeite had met “Seventeen” en dat het een aantal malen luisteren kostte voordat ik het album goed op waarde kon schatten. Live was hiervan absoluut geen sprake en was het overtuigend vanaf het begin. De huidige bezetting is nog maar kort bij elkaar, maar het leek alsof ze al jaren het podium met elkaar delen.

_MG_5002 _MG_5054

Het optreden bevatte een mooie mix van nieuw werk en oude nummers en de setlist kende een aantal (aangename) verrassingen. Zo werd het geweldige Ballad For A Lost Friend gespeeld, waarvan ik me in ieder geval niet kan herinneren het ooit live te hebben gehoord. We gingen terug naar het stenen tijdperk met het oeroude Mammoth ,waar Schwertmann samen met Gildenlöw de baspartijen verzorgde en Marcel Singor met zijn leadzang zowaar een klein beetje aan Max Werner deed denken. Kayak heeft natuurlijk een rijke historie aan vocalisten en ook bij het verschijnen van het laatste album wordt er hier en daar weer om Werner, Reekers of Oudhoorn verzucht. Maar misschien moeten we daar maar gewoon eens mee ophouden, want nieuweling Bart Schwertmann blijkt ook live een uitstekend zanger en hij bewijst een prima aanwinst voor de band te zijn. Daarnaast is zijn podiumpresentatie uiterst sympathiek en straalt hij uit dat het hem een genoegen is om de nieuwe zanger van Kayak te zijn.

_MG_5085

Niet alleen Schwertmann deed het goed, ook gitarist Marcel Singor zorgde met zijn scherpe spel en zijn ietwat aparte stem voor een lekker geluid, maar het was vooral de nieuwe ritmesectie die klasse uitstraalde. Drummer Collin Leijenaar was op het album nog niet te horen, maar degenen die in het verleden wel eens naar Neal Morse zijn geweest, weten wat deze klasbak kan. Voor de komende albums hoeft Scherpenzeel geen sessiedrummer meer te zoeken. Kristoffer Gildenlöw is gewoon een fenomenale bassist. Met name zijn fretloze spel is ongeëvenaard. Leuk om enkele van de oude nummers eens met een fretloze partij te horen. Ton Scherpenzeel behoeft natuurlijk geen nadere introductie. Hoewel zijn toetspartijen aanvankelijk wat slecht in de mix zaten, werkte hij zich op het oog stoïcijns als altijd door de avond heen. Maar het kan niet anders dan dat het hem plezier moet doen, hoe de nieuwe Kayak wordt ontvangen.

_MG_5098

Het nieuwe werk deed het live erg goed en kon rekenen op een enthousiast onthaal in de zaal. Het was natuurlijk te verwachten dat de prijsnummers van het album, La Peregrina en Walk Through Fire zouden worden gespeeld en hier bleek eens te meer dat Scherpenzeel het componeren van een symfonisch huzarenstukje nog niet is verleerd. Maar ook meer poppy nummers als Somebody en Falling werden met bravoure gebracht.

_MG_5240

Het optreden eindigde met een lekkere uitvoering van Chance For A Lifetime en het even fraaie als obligate Ruthless Queen. Daarna volgden nog twee toegiften; Starlight Dancer, waarin Singor andermaal liet zien wat hij waard is en als echte afsluiter To An End, wat ook het nieuwe album afsluit. Een toepasselijk slot waarin de zaal tijdens het prachtige pianoslot muisstil was. Om vervolgens een klaterend applaus op de band los te laten. Deze band mag wat mij betreft heel snel met “Eightteen” op de proppen komen.

_MG_5273

Verslag: Ralph Uffing
Foto’s: Ron Kraaijkamp (nb, foto’s genomen op 27 januari in de Boerderij, Zoetermeer)

Send this to a friend