MOMfest 2018, met o.a. Vuur en InFloyd

27 januari 2018, Monsterhallen Erp

Locatie
Monsterhallen, Erp
Op MOMfest 2018 speelden de volgende bands:

Main-Stage:
Kill All Martians
Dool
DeWolff
Vuur
Infloyd

BJC-Stage:
Lood
Full Nelson
Helsinki
5150
The HaFra DJ’s

ZeeZiek:
Dennis Benedict
G.O.D.
Fire Down Below
Bud Spencer RE
No Metal In This Battle
Bison Bisou
Mantra
Vuur:
Time – Rotterdam
My Champion – Berlin
On Most Surfaces (Inuït)
The Martyr and the Saint – Beirut
The Storm
Days Go By – London
Fallout
Your Glorious Light Will Shine – Helsinki
Strange Machines

5150:
Runnin' with the Devil
Eruption
You Really Got Me
Ain't Talkin' 'bout Love
I'm the One
Jamie's Cryin'
Atomic Punk
Feel Your Love Tonight
Little Dreamer
Ice Cream Man
On Fire
… en nog meer

Infloyd:
In The Flesh
Time - Breathe reprise
The Great Gig in the Sky
The Bravery of Being Out Of Range
The Gunner’s Dream
Not Now John
Shine On You Crazy Diamond (Pt 1-6)
Sheep
Pigs
Money
Wish You Were Here
Comfortably Numb

De kop is er weer af. Het festivalseizoen van 2018 is weer geopend in de tot Monsterhallen omgedoopte locatie aan de Bolst, op de grens tussen Mariaheide en Erp. Op zaterdag 27 januari 2018 werd MOMfest voor de 25e keer gehouden, met in deze jubileumeditie extra veel aandacht voor het prog-minnende publiek met bands als Dool, Vuur en Infloyd.

Jammer genoeg was deze editie voor het laatst in de Monsterhallen. Er wordt al uitgekeken naar een nieuwe locatie, maar ten tijde van het festival was nog geen definitieve zekerheid over een nieuwe locatie. Het is natuurlijk ook moeilijk om deze perfecte locatie – met zijn heerlijke Brabantse knusse gezelligheid, maar waar toch 1300 bezoekers te verwelkomen zijn – te vervangen. Binnenkort zullen we zeker wel nieuws hierover ontvangen.

Banner

Ondergetekende kon helaas alleen de avond aanwezig zijn bij het festival zodat onder andere Lood – een heavy groove rockband met metal, grunge, soul en new wave invloeden -, Dool en DeWolff gemist moesten worden. Met name Dool bleek een uitstekende show neer te zetten. Deze band met Ryanne van Dorst – wellicht ook bekend van Expeditie Robinson – als frontvrouw brengt stevige progmetal muziek dat ergens tussen gothic rock en doom inzit, maar ook popinvloeden kent. Dool is in 2015 ontstaan uit het Eindhovense The Devil’s Blood en Ella Bandita, die acht jaar geleden ook al op het podium van MOMfest mocht staan.

Bij binnenkomst moet natuurlijk eerst een praatje gemaakt worden met familie, vrienden en oud bekenden. Het kenmerkende van dit festival is dan ook dat de gezelligheid bovenaan staat, maar ook de kwaliteit van de muziek gewaardeerd wordt. Bijpraten kan dan ook in een speciaal ingerichte ruimte, waaronder een replica van “De Heidebloem” waar het 25 jaar geleden allemaal begon.

20180127 - MOMfest_6396 20180127 - Helsinki - MOMfest_4450

Op de BJC-Stage staat de Belgische band Helsinki te spelen. Deze band rond gitarist Thomas Vanelslander maakt echter weinig indruk op mij, zodat ik naar het ernaast gelegen Zeeziek podium vertrek. Hier is The Bud Spencer Rock Explosion net met een optreden begonnen. Deze kleine zaal biedt een podium aan minder bekende bands die zeker op het festival passen. Bud Spencer RE is een explosieve rock ’n roll band met invloeden vanuit de country, polka, blues en punk. Een feestje om mee te beleven, maar geen hoogvlieger. Dit optreden op MOMfest is overigens hun laatste optreden ooit, zodat we naar alle waarschijnlijkheid ook nog weinig zullen horen van deze band.

VUUR

20180127 - Vuur - MOMfest_4976 20180127 - Vuur - MOMfest_5293
20180127 - Vuur - MOMfest_5580 20180127 - Vuur - MOMfest_5612

En dan één van de bands waarom ik dit festival zeker niet wilde missen. De nieuwe band rond Anneke van Giersbergen, Vuur. Hun album “In This Moment We Are Free – Cities” ligt in lijn met het vorige project “The Gentle Storm”. Met dit project heeft Van Gierbergen een uitlaatklep gecreëerd voor haar stevigere prog metal kant en daarmee komt dit live ook beter tot haar recht dan haar rustigere solorepertoire waarmee ze twee jaar geleden op het MOMfest hoofdpodium stond.

Het optreden start met Time – Rotterdam en My Champion – Berlin. Het is duidelijk dat het festivalpubliek haar nieuwe album nog niet zo goed kent, want er wordt toch lauwtjes gereageerd. De The Gathering cover On Most Surfaces wordt dan ook beter ontvangen. Twee jaar geleden had Van Gierbergen technische problemen op het festival en ook nu is het geluid niet goed afgesteld. De drums staan te veel op de voorgrond en de stem van Van Giersbergen is bijna niet te horen. Het lijkt dan ook moeilijk te zijn om het geluid in een tot poppodium omgebouwde fruithal goed te laten klinken, alhoewel Infloyd hier later op hetzelfde podium totaal geen last van heeft.

20180127 - Vuur - MOMfest_7673 20180127 - Vuur - MOMfest_4813

Dat de band een thuiswedstrijd speelt en graag op het Brabantse podium staat is overduidelijk. Anneke van Giersbergen kent Mariaheide maar al te goed en als ze bekent dat ze zelfs ooit gevreeën heeft in Mariaheide staan er meer dan dat ene vriendje op. De band, die toch niet alleen uit Brabanders bestaat, heeft er duidelijk zin in. Het soms zelfs overdreven fanatisme straalt er vanaf. Johan van Stratum, bij allen reeds bekend als sprint-in-het-veld, stuitert met zijn basgitaar van links naar rechts over het podium en ook Ferry Duijsens kan niet stil blijven staan. Jord Otto is vooral geconcentreerd met zijn gitaarspel bezig en daardoor iets minder bewegelijk. Ed Warby – die natuurlijk vastgekluisterd achter zijn drumstel zit – laat duidelijk van zich horen. Warby kon twee jaar geleden niet bij het optreden in MOMfest zijn vanwege een ziekenhuisopname. Maar nu is hij weer helemaal genezen en Van Giersbergen roemt nogmaals zijn onvervangbare waarde voor de band.

Een band met slechts één album, maar wel een groot aantal nummers waarmee ze ook bekend zijn, speelt vanzelf sprekend een aantal ‘covers’. Bijna evenredig verdeeld (vijf Vuur-nummers en vier covers) worden dan ook afwisselend eigen nummers en cover nummers ten gehore gebracht. Zo horen we The Storm van The Gentle Storm, Fallout van Devin Townsend en als afsluiter Strange Machines van The Gathering. Het blijft vreemd dat een nieuwe band vooral bekend is om zijn oude nummers.

No Metal In This Battle

Zoals ik in mijn aankondiging al aangaf zit er bij de bands op het Zeeziek podium altijd wel een verrassing. Dit jaar blijkt dit de Luxemburgse post-rock formatie No Metal In This Battle te zijn. Volledig experimenteel opgaand in hun instrumentale muziek weten ze het publiek te raken. Hun hectische wijze van musiceren, de polyritmische structuren en de afro-beat drumpartijen worden door de ruim honderd toeschouwers die in de kleine Zeeziek zaal binnen kunnen zeker gewaardeerd.

5150

20180127 - 5150 - MOMfest_5690 20180127 - 5150 - MOMfest_6259 20180127 - 5150 - MOMfest_5699

Het is dit jaar, 10 februari 2018, veertig jaar geleden dat de Nederlands/Amerikaanse hardrockband VanHalen zijn debuutalbum uitbracht. Ter ere hiervan geeft de Nederlandse tribute band 5150 een integrale vertolking van dit uit 1978 stammende album “VanHalen”. Opvallende verschijning op het podium is de op Sammy Hagar lijkende frontman Stan Verbraak. Logisch eigenlijk als je bandnaam 5150 is, hetgeen verwijst naar het eerste album waarop Hagar als zanger optrad. Daarnaast in opvallende kleding en dito gitaar – het evenbeeld van Eddie van Halen – Conrad Hultermans. Eveneens op gitaar, en bij onze lezers vooral bekend om zijn solo werk, zien we Sebas Honing, die samen met Hultermans de diverse loopjes en riffs van Eddie van Halen goed weet na te spelen. Verder vinden we redelijk achterin op het podium bassist Frank Dries en achter het drumstel Stefan Maas.

Het album “VanHalen” is natuurlijk een klassieker in de classic rock scene en nog stammend uit een tijd dat vinyl een noodzaak was. Het neerdalen van de naald, het krassen van de plaat, het omdraaien van de lp en het naderen van de eindgroef wordt dan ook benadrukt door Verbraak. 5150 weet het album goed te vertolken, zodat de herinneringen uit mijn jeugd – waarbij dit album toch regelmatig op de platenspeler werd gelegd – weer voorbij komt. De hitsingles Runnin’ With The Devil, You Really Got Me en Ain’t Talkin’ ’bout Love zijn nog steeds overbekend, zodat ook het jongere publiek – waarvan velen nog niet eens geboren bij het uitbrengen van dit album – gretig mee kon zingen en springen.

Infloyd

20180127 - Infloyd - MOMfest_6271

Na dit stukje jeugdsentiment is het tijd voor het serieuzere coverwerk. Infloyd staat er om bekend het coveren van werelds bekendste progressieve rockband Pink Floyd tot een kunst te hebben verheven. Infloyd toert momenteel rond met een ruim drie uur durende show waarin ze onder andere integraal de albums “The Final Cut” en “Animals” vertolken. Zie hiervoor ook het verslag dat Ralph Uffing optekende over hun optreden op 4 november 2017 in de Dru Cultuurfabriek te Ulft. Voor het festival heeft Infloyd 75 minuten speeltijd gekregen, voor de meeste bands voldoende voor een complete setlist. Dat dit voor een Pink Floyd coverband niet voldoende is blijkt wel als de band uiteindelijk ruim honderd minuten op het podium nodig heeft. Overigens hoor je mij daarover niet klagen en dit had nog wel langer mogen duren.

Infloyd start het optreden, zoals Pink Floyd zijn meest bekende album “The Wall” start, met In The Flesh? Voor MOMfest is een speciale festival set samengesteld, omdat de volledige vertolking van genoemde albums op een festival niet gaat werken. Bewust start Infloyd dus met een aantal bekendere nummers om het festivalpubliek alvast een beetje warm te krijgen. Een beetje raar – of moet ik het ‘gewaagd’ noemen – is het dan ook als na Time/Breathe Reprise en The Great Gig In The Sky een nummer van Roger Waters – The Bravery Of Being Out Of Range – en vervolgens twee nummers (The Gunner’s Dream en Not Now John) van “The Final Cut” worden gespeeld. zoals Ralph in zijn verslag ook al aangaf is dit laatste album van Pink Floyd met Roger Waters niet het meest toegankelijke album van Pink Floyd. De liefhebbers vinden dit geweldig, maar een flink aantal bezoekers zie je ook verdwaasd om zich heen kijken. “Ik dacht dat we nummers van Pink Floyd zouden krijgen” hoor ik een bezoeker zeggen. ‘Gelukkig’ dan ook geen integrale uitvoering van dit album. Als vervolgens Shine On You Crazy Diamond wordt ingezet is het publiek weer tevreden. Dit kennen we weer allemaal.

20180127 - Infloyd - MOMfest_8077 20180127 - Infloyd - MOMfest_6118

Opvallend aan Infloyd is dat ze alle muziek ook daadwerkelijk live spelen. Er wordt geen gebruik gemaakt van geluidsamples, met uitzondering van enkele gesproken teksten die de originele band overigens ook als sample gebruikt. Belangrijke speler die dit mogelijk maakt is dan ook toetsenist Gijs van der Bent, die rustig zittend achter zijn toetseninstrumenten de sound van Pink Floyd prima evenaart. Het experimentele symfonische geluid dat Pink Floyd zo groot heeft gemaakt heeft hij ook duidelijk in zijn vingers. Het spreekt dan ook wel voor hem dat bij het optreden enige maanden geleden in Den Bosch de normale setlist moest worden aangepast vanwege zijn afwezigheid.

Belangrijk bij een optreden van Pink Floyd – en dus ook bij Infloyd – is het gebruik van visuele effecten. Geen grote varkens of bedden die door de zaal vliegen, maar wel een groot rond videoscherm. Dat Infloyd, net als Roger Waters, ook politiek een statement wil zetten is duidelijk. Tijdens het nummer Pigs wordt meerdere malen president Trump afgebeeld met een aantal van zijn idiote uitspraken.

20180127 - Infloyd - MOMfest_6187 20180127 - Infloyd - MOMfest_6196 (2) 20180127 - Infloyd - MOMfest_8044

Natuurlijk kan op een festival de befaamde derde set niet ontbreken. Eigenlijk is de festival setlist een soort derde set, met daarin flarden van de – normaal compleet gespeelde – albums “The Final Cut”, “Animals” en “The Dark Side Of The Moon”. Zo horen we onder andere Shine On You Crazy Diamond, The Great Gig In The Sky – waarbij we Katinka van der Harst weer geweldig horen uithalen -, Money – met Wouter Kiers op saxofoon -, Wish You Were Here en als toegift Comfortably Numb. De band is in topvorm en weet de monsterhallen op de juiste momenten stil te krijgen, maar ook enthousiast en luidruchtig te maken. Mocht je nog nooit een optreden van deze band hebben gezien, dan wordt dat wel een keer tijd!

20180127 - Infloyd - MOMfest_6329 20180127 - Infloyd - MOMfest_6275 20180127 - Infloyd - MOMfest_6054

The HaFra DJ’s

Menig festival heeft het al begrepen. Na de hoofdact moet je niet iedereen tegelijkertijd naar huis laten gaan, maar nog even een after party feestje bouwen. Enerzijds kunnen de nog overgebleven munten worden opgemaakt, maar kan ook nog even nagepraat worden. Natuurlijk doe je dit wel bij een goed stukje muziek en ter ere van het 25e jubileum is er een speciaal DJ duo opgericht. Organisatoren Hans van Hoof en Frans Nooijen hebben op de BJC-stage hun draaitafels neergezet en op chaotische wijze worden nog enkele nummertjes gedraaid.

Deze jubileumeditie van het MOMfest was weer erg geslaagd, met een uiterst goede line-up, gezelligheid en lekkere muziek. De Monsterhallen heeft definitief zijn deuren gesloten, maar het festival gaat gewoon door. Dus tot volgend jaar op de nieuwe locatie van MOMfest!

Verslag: Mario van Os
Foto’s: Mario van Os en Jerry Immers
Meer foto’s op: https://myalbum.com/album/w3ZbOtCzSZlV

Send this to a friend