Mostly Autumn

3 december, Boerderij, Zoetermeer

Locatie
Boerderij, Zoetermeer
Bryan Josh: zang, gitaar
Iain Jennings: toetsen
Andy Smith: bas
Olivia Sparnenn: zang, percussie
Chris Johnson: gitaar, zang
Angela Gordon: fluit, toetsen, zang
Alex Cromarty: drums
Chris Backhouse: saxofoon
Set 1:
Us And Them (Pink Floyd cover)
Rock and Roll (Led Zeppelin cover)
Who Knows where the times goes (Fairport Convention cover)
Like a Hurricane (Neil Young cover)
Fake Plastic Trees (Radiohead cover)
Take The Long Way Home (Supertramp cover)
All By Myself (Eric Carmen cover)
Great Gig In The Sky (Pink Floyd cover)
Comfortably Numb (Pink Floyd cover)

Set 2:
Out of the Inn
In for the Bite (Josh & Co. Limited cover)
Answer the Question
Drops of the Sun
Skin on Skin
Deep in Borrowdale
Wild Eyed Skies
Silhouettes of Stolen Ghost
Silver Glass
Mother Nature
The House on the Hill
Dressed in Voices
Passengers
The Spirit of Autumn Past Pt 2
Questioning Eye (Breathing Space cover)

Toegift:
Heroes Never Die
I Believe in Father Christmas (Emerson, Lake & Palmer cover)
A Spaceman Came Travelling (Chris De Burgh cover)
Fairytale Of New York (The Pogues en Kirsty MacColl cover)

Mostly Autumn is een band met een hoge arbeidsethiek wat zich uit in veelvuldig toeren. Het is nog maar ruim een half jaar geleden dat ze zich in ons land vertoonden, terwijl het optreden in de Boerderij in november 2015 me ook nog helder voor de geest staat. Desondanks had toch ruim 400 man de vrieskou in december getrotseerd om het optreden in de Zoetermeerse rocktempel bij te kunnen wonen. En ze zouden niet teleurgesteld worden.

We worden bij aanvang enigszins verrast door Bryan Josh die aankondigt dat het eerste deel van het optreden ongeveer vijftig minuten in beslag zal nemen en zal bestaan uit nummers van bands die van invloed zijn geweest op band en leden. ‘And now for something completely different’ zou Monty Python gezegd hebben.

En daar gaan we dan: achtereenvolgens worden uitstekende versies van Us And Them van Pink Floyd, en Rock And Roll van Led Zeppelin, met solozang van Olivia Sparnenn en gierende gitaarsolo van echtgenoot Bryan, aan ons voorgeschoteld. Wat te denken van Who Knows Where The times Goes van Fairport Convention, met Angela Gordon op fluit en zang, Like A Hurricane van Neil Young, en Fake Plastic Trees van Radiohead met zang van Chris Johnson met zijn bijzondere hoge, aan een kinderstem refererende vocalen. En of dat nog niet voldoende is worden we vervolgens getrakteerd op Take The Long Way Home van Supertramp met wederom Chris Johnson en ditmaal Olivia Sparnenn als solozangers, en het tranentrekkende All By Myself van Eric Carmen, met opnieuw de fantastische stem van Olijfje. Ons nachtegaaltje ziet er wat bleekjes uit deze avond, maar met haar stem is gelukkig niets mis, wat een strot. Ik prefereer haar stem toch boven die van haar voorgangster als ik eerlijk ben, sorry Heather. Echtgenoot Josh (49) is een indrukwekkend figuur geworden. En dan heb ik het niet alleen over zijn gitaarspel, wat zich ergens tussen Gilmour en Rothery bevindt, maar ook over zijn buikomvang. Hij was deze avond uitzonderlijk goed bij stem trouwens.

Mostly Autumn 03-12-2016 Boerderij 004 door Monica Duffels

Dit deel van de show wordt afgesloten door The Great Gig In The Sky en Comfortably Numb van grote favorieten Pink Floyd. Het eerste nummer betekent een tour de force voor Olivia waar ze zich prima doorheen slaat overigens, terwijl het laatste nummer een prima showcase is voor de capaciteiten van Bryan, zowel qua zang als gitaarspel. De band levert een gedreven en geïnspireerde versie af van dit klassieke Floyd nummer. Grappig detail: dit is voor mij al de derde versie dit jaar na Durga McBroom met de Dave Kerzner Band tijdens Progdreams en de oude meester zelf tijdens zijn Londense concertreeks afgelopen september.

Dan gebeurt er iets bijzonders: bandleider Josh verzoekt ons als publiek om een bijdrage te leveren op een nummer voor hun nieuwe album. We dienen enigszins spookachtige vocalen te produceren. Onder de bezielende leiding van schrijver Chris Johnson wordt een aantal takes opgenomen, nu maar afwachten wat daarvan op het nieuwe schijfje van de band verschijnt.

Mostly Autumn 03-12-2016 Boerderij 011 door Monica Duffels

Na de pauze, die ongeveer twintig minuten zou duren, wordt afgetrapt met Out Of The Inn. Een folky intro met fluit en gitaar mondt uiteindelijk uit in een instrumentale heavy rock song, prima als binnenkomer. In For The Bite is wederom een behoorlijk heavy song van Josh & Co Limited met Olivia in de hoofdrol. Answer The Question is een mooi podium voor de vocale kwaliteiten van het echtpaar Josh waarna Drops Of The Sun wederom heavy uit de hoek komt. Een beetje over de top wat mij betreft, tegen de heavy spacerock aan.

Mostly Autumn 03-12-2016 Boerderij 017 door Monica Duffels

Skin On Skin, van het laatste studio album “Dressed In Voices”, is een opmaat naar de drumsolo van Alex Cromarty. Oké, toegegeven, vaak overbodig en hopeloos verouderd, maar ik wil toch graag uitzondering maken voor deze gigant met stokjes en slechts achtdelig drumstel: gewapend met alleen bas-, staande, hangende- en snaardrum, een hi-hat en slechts drie cymbalen haalde hij een geweldige intensiteit uit zijn kit met zijn fantastische gevoel voor timing en ritme. Super klasbak deze Yorkshire boy. Ik was al onder de indruk tijdens zijn dubbeloptreden met zowel Dave Kerzner als de Heather Findlay band tijdens Progdreams V het afgelopen jaar, maar ditmaal was ik extra geïmponeerd. Vervolgd wordt met Deep in Borrowdale waarin de hardrock kant van de band weer te horen is. Klein minpuntje: het geluid stond tijdens dit deel van het optreden veel te hard afgesteld, jammer. Pluspunt: de psychedelische filmpjes op het grote scherm achter het podium en de weergaloze lichtshow van de Boerderij, grote klasse.:

Mostly Autumn 03-12-2016 Boerderij 022 door Monica Duffels

Wild Eyed Skies is een dramatisch nummer van “The Ghost Moon Orchestra” uit 2012, waarna Silhouettes Of Stolen Ghost, opgedragen aan Nicky, voorzien wordt van een akoestische versie met zang van Olivia en Angela, begeleid door summiere piano klanken. Het volgende nummer op de set list is Silver Glass. ‘There’s a glow underneath and its seeping through the dark’ – prachtige tekst van dit gedragen nummer met gelukkig weer indrukwekkend goed geluid en een hoofdrol voor de toetsen. Mother Nature is een sfeervol ouder nummer van “The Last Bright Light” uit 2001, met smaakvolle toetsen tijdens de rustige passages. Het enorme applaus na afloop geeft aan dat we hier te maken hebben met een publieksfavoriet. De toetsenpartijen zijn matig tot zwak deze avond, met uitzondering van zojuist genoemde nummers. Misschien is het zware gitaarstempel wat de band heeft een niet te onderschatten oorzaak, toetsenist Iain Jennings heeft het in dat verband ook niet makkelijk.

House On The Hill, ook al van “Dressed In Voices”, met prachtig akoestische intro en harmoniezang, een persoonlijke favoriet, wordt gevolgd door het titelnummer van het laatste studioalbum met mooie samenzang van Sparnenn en Gordon. Na de overwegend donkere klanken van “Dressed” is het met Passengers tijd voor een iets luchtiger thema. The Spirit Of Autumn Past Pt 2, met solozang van Bryan, en Questioning Eyes, wat door Olivia wordt opgedragen aan jarige zus Judith, betekenen na ruim twee en een half uur spelen het einde van het reguliere deel van de show.

Mostly Autumn 03-12-2016 Boerderij 050 door Monica Duffels

Maar een ruime toegift is nooit ver weg bij een band als Mostly Autumn en dit keer is geen uitzondering, integendeel. Heroes Never Die, van debuutalbum “For All We Shared” uit 1998, is de min of meer vaste toegift. En dan wordt het pas echt feest, Kerstfeest om precies te zijn. Tijdens Emerson Lake & Palmer’s I Believe In Father Christmas wordt ter verhoging van de feestvreugde de hele band getooid met Kerst hoofddeksels. Het oorspronkelijk door Greg Lake gezongen moderne kerstlied wordt accuraat gespeeld door de band. A Spaceman Came Travelling van de hand van Chris de Burgh, ik herkende het direct al vanaf de eerste tonen, is een sfeervol vervolg aan een dito concert. Als finale fungeert Fairytale Of New York, bekend van The Pogues en Kirsty MacColl, inclusief huishoudelijke scène. Want het vrouwtje dient het gemorste bier uit de mega bierpul van manlief schoon te maken. Een klein inkijkje in het privéleven van de familie Josh-Sparnenn, wat een geluksvogel is die Bryan toch. The Bells are ringing out for Christmas Day…

Mostly Autumn 03-12-2016 Boerderij 094 door Monica Duffels

De band wordt na ruim drie uur spelen getrakteerd op een welverdiend ovationeel applaus. Over arbeidsethiek gesproken. De reactie van een overduidelijk emotionele Bryan Josh spreekt boekdelen: de band is minstens net zo onder de indruk als het publiek.

Verslag: Alex Driessen
Foto’s: Monica Duffels (Boerderij, Zoetermeer)

Send this to a friend