Saga

22 oktober 2017, Boerderij, Zoetermeer

Locatie
Michael Sadler: zang, toetsen
Jim Crichton: basgitaar, toetsen
Ian Crichton: gitaar
Jim Gilmour: toetsen, klarinet, accordeon, zang
Mike Thorne: drums, percussie, gitaar, zang
Akoestische set:
Images (Chapter 1)
Time to Go
The Perfectionist
Footsteps in the Hall/You Were Right/On the Other Side
No Regrets (Chapter 5)
The Security of Illusion
Standaard set:
Take a Chance
Compromise
On the Loose
The 13th Generation
The Learning Tree
Careful Where You Step
Time's Up
Someone Should
Mouse in a Maze
Book of Lies
Drum Solo
Humble Stance
Scratching the Surface
You're Not Alone
Don't Be Late (Chapter 2)
Toegift:
The Flyer
Wind Him Up
Toegift 2:
How Long

The Final Chapter

Het optreden is reeds lang uitverkocht en wordt aangekondigd als de viering van het 40-jarig jubileum en is tegelijkertijd de ultieme afscheidstournee van de Canadese band Saga. De band is vooral bekend om de korte, puntige melodieuze symfo rock met een heavy kantje. Geen prog rock epics van 20+ minuten bij deze heren, de gemiddelde song klokt niet boven de vijf minuten. Desondanks is er geen enkele twijfel over hun plaats binnen het genre.

De muziek van Saga wordt gekenmerkt door een mooie balans tussen gitaren en toetsen, uitstekende, vaak meerstemmige zang, een sterke frontman en een solide ritme sectie, kwalificaties die de band door de jaren heen een warm plekje in het hart van hun fans hebben bezorgd. Daar komt dan nog eens de sympathieke uitstraling van de band bij, mede door het soms wat theatrale podium gedrag van zanger/toetsenist/frontman Michael Sadler, het hoge meezing gehalte van de teksten, en je hebt het recept voor een succesvolle veertigjarige professionele carrière in de muziek. Vooral populair in ons land en in Duitsland, beelden van tienduizenden toeschouwers bij Rock am Ring, medio jaren tachtig staan me nog helder voor de geest.

Na een onvergetelijk optreden in de Amsterdamse schaatsarena Jaap Edenhal in 1983, met een nog onbekende Chris Rea in het voorprogramma, en optredens in Den Haag (‘86), Paradiso (‘96), Bergen op Zoom (2014) en Zoetermeer (2015) is het voor mij de zesde en, naar het er nu naar uitziet, de laatste ontmoeting). Opnieuw is de Boerderij in Zoetermeer de plaats van handeling. Ruim 750 bezoekers trotseren kou en regen op een donkere zondagavond in oktober om nog één maal hun favorieten aan het werk te kunnen zien. Veel hardcore fans ook, getuige hun kennis van de teksten en de vele T-shirts met opdruk van concertreeksen uit het verleden.

SAGA+22-10-2017+Boerderij+003+door+Monica+Duffels

Het is niet makkelijk om uit vijfendertig albums in vier decennia een keuze te maken. De setlist bestaat uit een dwarsdoorsnede van het werk van de heren door de jaren heen, met de nadruk op de eerste twee decennia, vooral “Silent Knight” en “Worlds Apart” waren goed vertegenwoordigd. De hits en publieksfavorieten mogen natuurlijk niet ontbreken. Een verrassend optreden ook wat gekenmerkt werd door een hoge mate van energie. De band is er kennelijk op gebrand om een goede laatste indruk te maken op het trouwe publiek.

Verrassend ook door de keuze van een akoestische set bij aanvang. Het podium bestond uit een enorm scherm wat de illusie gaf van een oude bibliotheek midden in een bos. Er waren bureaus opgesteld met leeslampjes waarachter zich de toetseninstrumenten bevonden en een set-up van diverse potten pannen en flessen die leek op de uitstalling van een kraampje op Koningsdag wat later bleek dienst te doen als drumstel. Een aantal krukjes voor de (bas-)gitaristen van dienst completeert het geheel. Op deze manier werkte de band zich met zichtbaar plezier en in een sfeervolle en intieme ambiance door een selectie van songs heen, nauwkeurig gekozen voor het doel om akoestisch te worden uitgevoerd.

SAGA+22-10-2017+Boerderij+001+door+Monica+Duffels

Om circa kwart voor negen betreden Sadler en Gilmour de bieb voor de vertolking van Images, de laatste speelt een zeldzaam partijtje klarinet terwijl niet alleen Ian en Jim Crichton de akoestische  (bas-)gitaar hanteren maar ook drummer Mike Thorne de gevoelige snaren weet te beroeren. Time To Go markeert de entree van percussionist Thorne op zijn verzameling curiosa. The Perfectionist, over Ellery Sneed and his one great need, wordt vergezeld van sfeervolle accordeonklanken door de vaardige handen van Jim Gilmour. De trits Footsteps In The Hall/You Were Right/On The Other Side wordt gevolgd door No Regrets met wederom een hoofdrol voor dat bijzondere instrument, de klarinet. The Security Of Illusion, het laatste nummer van de akoestische set, wordt luid meegezongen waarna het dolenthousiaste publiek de band beloont met een lang en warm applaus.

SAGA+22-10-2017+Boerderij+004+door+Monica+Duffels

Daarna word een klein half uur gebruikt om het podium om te bouwen voor de elektrische set. Take A Chance is een sterke opener, het volume is hoog en de drums knallen uit de boxen. De zang komt nog niet helemaal goed uit de verf, maar tijdens het energieke Compromise zijn de vocalen al veel beter hoorbaar. On The Loose wordt ondersteund door een filmpje op het grote scherm achter het podium en vormt een eerste hoogtepunt, het publiek zingt uit volle  borst mee. Het titelnummer van The 13th Generation is het volgende nummer waarna The Learning Tree voor een enorme pokkenherrie zorgt, en ik bedoel dit positief. Geluid en licht waren weer dik voor elkaar deze avond.

De jaren zijn Michael Sadler nauwelijks aan te zien, geen onsje vet op zijn lenige lijf. Maar ook hij moest glimlachen bij het aanschouwen van zijn jongere ik op het grote scherm, compleet met overdadige hangsnor en donkere krullen tot op zijn rug. Nog steeds ziet hij kans zijn publiek mee te krijgen in zang- en klappartijen en zorgt hij voor het contact met de fans. Zijn stem heeft nog vrijwel niets aan kracht ingeboet. De broertjes Crichton zijn weer een heel ander verhaal. Waar meestershredder Ian zich nog fysiek inspande met zijn solo’s en een serieuze grimas, was broertje Jim alleen maar op een routineuze wijze bezig met zijn basgitaar en zijn onvermijdelijke Moog Taurus toetsen. Jim Gilmour was druk in de weer met zijn vele toetsenborden en – bordjes, prima achtergrondzang, ook in de duetten met Michael Sadler. Drummer Mike Thorne is een beest en doet bij tijd en wijle origineel lid Steve Negus volledig vergeten.

SAGA+22-10-2017+Boerderij+008+door+Monica+Duffels

Careful Where You Step is één van die beroemde Saga hymnes en een absolute publieksfavoriet. Time’s Up wordt door Sadler als een volleerd volksmenner geleid, het publiek volgt enthousiast zijn aanwijzingen voor de samenzang. Someone Should en Mouse In A Maze volgen, Book Of Lies wordt door Ian Chrichton voorzien van een waanzinnige heavy gitaarsolo. Dan is het tijd voor Mike Thorne, zijn drumsolo is doorspekt met elektronische geluiden, met een knipoog naar Steve Negus. Als Michael Sadler zijn basgitaar omgordt weet het publiek meteen hoe laat het is: tijd voor Humble Stance van het platendebuut van de band. Scratching The Surface, met solozang van Gilmour, is mijn persoonlijke favoriet en getuige de reacties van het publiek sta ik niet alleen in die keuze. Twee Saga klassiekers zijn voor het laatst bewaard: You’re Not Alone en Don’t Be Late kunnen zich verheugen in een hoge mate van publieksparticipatie. De begeleidende video over ‘life on the road’ is interessant en verhoogt de feestvreugde nog eens verder.

SAGA+22-10-2017+Boerderij+006+door+Monica+Duffels

Het hitje uit 1983, The Flyer, wordt eveneens voorzien van een tour video terwijl Wind Him Up juist weer voorzien wordt van oude live beelden, die door de bandleden geamuseerd worden bekeken. Dan is het nog niet voorbij, het enthousiaste publiek dwingt de band tot een tweede toegift. Het definitieve slotnummer, How Long, is afkomstig van het titelloze debuut album uit 1978. Het nummer wordt vergezeld van een te gekke fotocompilatie van de band en zijn leden door de jaren heen. Daarmee is de koek op. Een prima en vooral energiek concert, zeker een van de beste die ik persoonlijk mocht meemaken.

Een zeer succesvolle tournee ook met circa vijftig optredens met nog een fors aantal optredens in Duitsland en Scandinavië voor de boeg. Het allerlaatste optreden is gepland tijdens de ‘Cruise To The Edge’ in februari 2018. Grotendeels uitverkocht ook volgens de officiële website van de band. Of het nu werkelijk het definitieve afscheid is geweest laat ik even in het midden. De Canadezen hebben al meerdere keren officieel afscheid genomen en zijn evenzovele keren weer teruggekeerd, wat ze tot grote kanshebber maakt voor de Heintje Davids trofee voor het grootste aantal come-backs. Oordelend naar de enthousiaste reacties zouden de fans niets liever willen dan het laatste. Voorlopig was dit echter het finale chapiter van de band, het boek is dicht…

SAGA+22-10-2017+Boerderij+005+door+Monica+Duffels
Verslag: Alex Driessen
Foto’s: Monica Duffels

Send this to a friend