Hackett, Steve

22 mei 2019, De Boerderij, Zoetermeer

Locatie
De Boerderij, Zoetermeer
Craig Blundell: drums
Steve Hackett: gitaar, zang
Roger King: toetsen
Jonas Reingold: basgitaar, twaalfsnarige gitaar, achtergrondzang
Nad Sylvan: zang, percussie
Rob Townsend: altsaxofoon, tenorsaxofoon, dwarsfluit, toetsen, percussie, baspedalen, achtergrondzang
Every Day
Under The Eye Of The Sun
Fallen Walls And Pedestals
Beasts Of Our Time
The Virgin And The Gypsy
Tigermoth
Spectral Mornings
The Red Flower of Tachai Blooms Everywhere
Clocks – The Angel Of Mons
2e Set
Selling England By The Pound
Dancing With The Moonlit Knight
I Know What I Like (In Your Wardrobe)
Firth Of Fifth
More Fool Me
The Battle Of Epping Forest
After The Ordeal
The Cinema Show
Aisle Of Plenty
Déja Vu
Toegiften
Dance On A Volcano
Medley (Myopia/Slogans/Los Endos)

In een tijd waarin veel artiesten maar met moeite genoeg mensen op de been krijgen voor een enigszins acceptabel gevulde zaal, vormt Steve Hackett de uitzondering op de regel. In eerste instantie waren er twee optredens gepland in de Boerderij te Zoetermeer die binnen de kortste keren uitverkocht waren. Het derde optreden op de woensdag werd daarom al snel gepland, maar ook hier was al snel geen enkel kaartje meer voor beschikbaar.

Echt verwonderlijk is dat natuurlijk niet. Anno 2019 is er van de oorspronkelijke progdino’s niet veel meer over. Rush is met pensioen, Pink Floyd is nog steeds niet genoeg ‘on speaking terms’ om weer samen te gaan optreden en Yes weet zelf amper welke bezetting tegenwoordig de juiste is. Natuurlijk is een terugkeer van de klassieke bezetting van Genesis ook ver weg, maar Steve Hackett is de enige uit die bezetting die – om met zanger Nad Sylvan te spreken – ‘nog steeds de muziek speelt waar jullie allemaal zo van houden’.

Steve_Hackett_88

Tijdens deze tour stond een tweetal albums centraal. “Spectral Mornings” werd vanwege het veertigjarige bestaan in het zonnetje gezet en na de pauze zou het hongerige publiek worden getrakteerd op een integrale uitvoering van “Selling England By The Pound”. Je zou hierom bijna vergeten dat er dit jaar een nieuw album van de nog altijd uiterst productieve gitarist is verschenen. “At The Edge Of Light” is wederom een uitstekend album, maar komt er deze avond een beetje bekaaid af.

Steve_Hackett_30 Steve_Hackett_22

Als de band aftrapt met een bevlogen uitvoering van Every Day is direct al duidelijk dat dit een hele mooie avond gaat worden. Er wordt uitstekend gemusiceerd en het loepzuivere geluid is de hele avond een genot voor het oor. Na Every Day volgt nog een aantal nummers van de laatste soloplaat, maar daarna is het louter “Spectral Mornings” wat de klok slaat tot aan de pauze. Vrijwel het gehele album komt voorbij en dat betekent een afwisseling van fraaie akoestische stukken (The Virgin And The Gypsy en The Red Flower Of Tachai Blooms Everywhere) en progressieve bombast in stukken als Tigermoth en Clocks – The Angel Of Mons. Ook de prachtige lichteffecten tijdens de rustige nummers doen recht aan de nummers. Tussen de nummers door trakteert Steve ons op wat leuke anekdotes over de opnames van “Spectral Mornings” die in Hilversum plaatsvonden.

Steve_Hackett_47

Hackett geeft ook meerdere malen te kennen dat hij erg blij is met zijn fenomenale band. En waar de vaste kern van Townsend, King en Sylvan al enige tijd bij hem is, is de ritmesectie nieuw deze tour. De band kent met de namen van Nick Beggs, Lee Pomeroy en Roine Stolt al een aardige lijst met topbassisten. Aan die lijst kan nu met Jonas Reingold een naam worden toegevoegd die niet onderdoet voor zijn voorgangers. Op de drumkruk vond ook een opvallende wijziging plaats. Oudgediende Gary O’Toole hield het recent na vele jaren voor gezien, maar als niemand minder dan Graig Blundell de vacante plek inneemt, zullen weinigen daar over hebben geklaagd. En hoewel Blundell wel geneigd is om echt alle hoeken en gaten dicht te timmeren is hij een absolute verrijking voor de band.

Steve_Hackett_44

Na een korte pauze is het dan tijd voor een integrale uitvoering van één van de echte meesterwerken uit de geschiedenis van de progressieve rock. De titel “Selling England By The Pound” is in het kader van de huidige politieke problematiek in Groot-Brittannië misschien wel actueler dan ooit. Gelukkig bleven politieke uitingen vanavond beperkt tot de stickers op de toetsinstrumenten van Roger King en Rob Townsend met de tekst ‘fck brxt’. De klinkers mag u zelf invullen. Veel van de nummers van het album werden tijdens eerdere tours al los gespeeld, maar nu dan voor het eerst in de oorspronkelijke volgorde van het album. Het betekende ook de toevoeging van een tweetal nummers die tot nu toe niet of nauwelijks waren gespeeld; het breekbare, oorspronkelijk door Phil Collins gezongen More Fool Me en het epische The Battle Of Epping Forest. Deze nieuwelingen werden voorafgegaan door geweldige uitvoeringen van Dancing With The Moonlit Knight en Firth Of Fifth met daartussendoor een uitgesponnen uitvoering van I Know What i Like (In Your Wardrobe). Gezien de vreemde capriolen van de band op het podium tijdens dit nummer, heb ik het vermoeden dat ze het zelf ook niet al te serieus nemen met dit niemendalletje.

Steve_Hackett_83 Steve_Hackett_62

Het zal met name voor Nad Sylvan een hele klus zijn geweest om More Fool Me en The Battle Of Epping Forest goed onder de knie te krijgen. Maar de sympathieke Zweed verdient hiervoor alle complimenten. De flamboyante zanger kreeg de zaal muisstil met een emotionele uitvoering van het eerste nummer, terwijl hij daarna alles uit de kast mocht halen tijdens de enorme lap tekst over een bendeoorlog in het langste nummer van het album.

Steve_Hackett_85

Na deze tour de force volgde met een schitterende uitvoering van After The Ordeal opnieuw een fraai rustpuntje waarna de grootse afsluiting in de vorm van The Cinema Show en Aisle Of Plenty voor het nodige kippenvel bij de aanwezigen zorgden. De toetsensolo in The Cinema Show en de gitaarsolo in Firth Of Fifth waren natuurlijk twee geweldige hoogtepunten in deze tweede set, maar daarmee zouden we de rest van de show tekort doen. Met name Rob Townsend verdient nog een speciale vermelding. Deze man met zijn guitige uitstraling is een zeer belangrijke pion in de band van Hackett. Hij geeft de genoemde solo’s een stukje extra cachet door verschillende passages prachtig de dubbelen op de tenorsaxofoon. Daarnaast zorgt hij voor ondersteuning als percussionist en extra toetsenist, terwijl hij en passant ook nog de baspedalen bedient. Kortom een topmuzikant!

Steve_Hackett_32

Uit de tijd van de opnamen van “Selling England By The Pound” is er nog een nummer blijven liggen dat niet op de plaat is terechtgekomen. Déja Vu verscheen uiteindelijk in 1997 op “Genesis Revisited” met vocalen van Paul Carrack. Met de stem van Sylvan, die toch een stuk meer op die van Peter Gabriel lijkt, wilde Steve Hackett het graag tijdens deze optredens spelen, zodat we uiteindelijk het ‘complete album’ te horen zouden krijgen. Déja Vu is een prachtig nummer, maar het wijkt op het eerste gehoor toch enigszins af van de stijl van het originele album.

Steve_Hackett_25

Dance On A Volcano leidde de toegiften in, waarna de avond werd afgesloten met een instrumentale medley van Myopia, Slogans en natuurlijk Los Endos. Een vitale afsluiter van een geweldige show. Van gepraat tussen nummers door was deze avond geen sprake. Na welhaast elk nummer volgde een korte gepaste stilte alvorens er een klaterend applaus op de bandleden neerdaalde. Volgens mij is dat een indicatie dat je bij een goed optreden aanwezig bent. Hackett wordt volgend jaar zeventig jaar, maar is nog net zo relevant als in zijn beginjaren bij Genesis. Zo’n beetje om de twee jaar volgt er een nieuwe soloplaat. Als dat dan weer reden is voor nieuwe optredens, hoor je mij niet klagen, of hij nu oud of nieuw werk speelt.

Verslag: Ralph Uffing
Foto’s: Ron Kraaijkamp

Send this to a friend