Interview en redactie: Casper Middelkamp
Datum: 11 september 2012

Al bijna vijftien jaar timmert Bruce Soord met The Pineapple Thief aan de weg. Ter ere van het nieuwe album, “All The Wars” sprak ik met hem over de band, het album, zijn band met Nederland en de eindeloze complicatie van het leven.

Kun je wat over het ontstaan van “All the Wars” vertellen?
We waren met “Someone Here Is Missing” vrij radicaal een nieuwe weg ingeslagen, met veel meer hardrock- en elektronische invloeden. Met de nieuwe plaat proberen we weer iets meer op het verleden terug te grijpen met een wat meer organisch geluid. We zijn toch een rockband uiteindelijk. Een rockband met progressieve invloeden.

Formuleer je dat bewust zo? In plaats van als ‘progressieve rockband’?
Tja, wat is een progressieve rockband? We zijn geen typische progband á la Pendragon of The Flower Kings, maar ik zou toch wel drie nummers op het nieuwe album als prog benoemen. Misschien draait het wel meer om wat ik dan het ‘progressive ethos’ noem: de vrijheid om in de muziek te doen wat je wilt. Zo’n nummer als Reaching Out, dat bijna tien minuten duurt, een break van vier minuten heeft en bovendien vioolspel, dat blijft toch een beetje aan de prog voorbehouden.

Wat dat aangaat is het ook mooi dat ‘prog’ tegenwoordig geen vies woord meer is, wat het zo’n vijf á tien jaar geleden nog wel was. Toen hoefde je als band niet aan te komen bij de meeste labels of festivalorganisaties met dat etiket. Logisch dat bands zelf op een gegeven moment ook gingen ontkennen prog te maken. Maar dat is gelukkig dus wel wat ten goede veranderd.

Jullie krijgen wel het new-prog-etiket opgeplakt. Nog steeds een weinig officiële term, maar toch…
Ja, daar speelt KScope natuurlijk ook een interessante rol in. Bands als Porcupine Tree en later ook Anathema hebben de prog toch weer een herkenbare smoel gegeven. Aan de andere kant hebben ze dan ook bands als Engineers en North Atlantic Osciallation die een veel hoger shoegaze-gehalte in hun muziek hebben en misschien wat verder van de bron verwijderd zijn.

Uiteindelijk zijn hokjes ook maar hokjes. Misschien nog wat meer info over het album?
We hadden ook een relatief hoog budget voor deze plaat. Daardoor hebben we onder meer een 22-koppige strijkerssectie kunnen inzetten en hebben we de plaat kunnen opnemen in mooie studio’s als The Chapel en Peter Gabriels Real World studio. Met dat alles heeft het ook wat langer geduurd voordat de plaat klaar was.

Nou ja, het releasetempo lag voorheen gewoon erg hoog. Aan een periode van iets meer dan twee jaar is niets abnormaals toch?
Voor een band die niet een jaar lang op wereldtournee  gaat, vind ik achttien maanden een voldoende redelijke tussentijd.

De albumnaam “All the Wars” en een aantal van de songtitels suggereren een vrij duister conceptalbum. Klopt dat?
Het is inderdaad een soort conceptalbum geworden en wel over relaties en conflicten in het menselijk leven in de breedste zin van het woord. Ik heb me afgevraagd hoe ik me zou voelen als mijn dierbaren nu zouden overlijden.

Gezellig…
Nu ja, het gaat om wat er dan onbesproken zou blijven…  of hoe je je anders zou gedragen als je zou weten dat iemand binnenkort zou sterven. Doordat we niet zo denken, hebben we de eindeloze complicatie van het leven en tussen mensen, vol onbenullige conflicten. De abstracte albumcover reflecteert de complexiteit daarvan.

Ah, de albumcover. We hadden het daarstraks al even over typische prog. Zie je jullie ook nog wel eens met typisch prog artwork voor de dag komen?
Ik houd wel van de hoezen van Yes’ jaren ’70 hoezen van Roger Dean… en van Marillions jaren ’80 hoezen van Mark Wilkinson, maar dat zie ik toch meer als iconen van hun tijd. Al is Storm Thorgerson natuurlijk ook een grootheid van weleer. Voor The Pineapple Thief vind ik zijn op fotografie gebaseerde hoezen gewoon geschikter, dan die typische fantasietekeningen.

Ik probeer me nu even snel jullie vorige albumcovers voor de geest te halen. Die waren inderdaad wat concreter, nietwaar?
Dat valt dan ook wel weer mee. “Tightly Unwound” en de heruitgave van “What We Have Sown” waren ook vrij abstract. Maar de met post-its volgeplakte man op “Someone Here Is Missing” was natuurlijk heel concreet, haha.

Ben je tevreden over “All the Wars”?
Zo tevreden als mogelijk, maar je bent uiteindelijk nooit 100% tevreden met het eindresultaat. Het is typisch dat “Someone Here Is Missing” in Nederland zulke gemengde reacties kreeg, terwijl hij in Groot-Brittannië en Duitsland positief ontvangen is en ons veel nieuwe fans opgeleverd heeft. In de begindagen was Nederland juist een voorloper met de band. Ik denk zelfs dat ik zonder de Nederlandse steun na een paar albums de handdoek al in de ring gegooid zou hebben.

Groeiend succes met steviger nieuw werk, teleurgestelde fans van het eerste uur… het is wel moeilijk om geen parallel met Porcupine Tree te trekken.
Klopt, maar hopelijk zijn we toch geen volledige kopie. Het is wel waar dat we in 2002 op onze bandwebsite aardig wat reacties van Porcupine Tree fans kregen die teleurgesteld waren over “In Absentia” en die bij ons een nieuw thuis gevonden meenden te hebben.

Met mijn collega Markwin Meeuws sprak je vorige keer over de mogelijkheid om als voorprogramma van Porcupine Tree op te treden. Het werd het voorprogramma van Blackfield. Niet slecht toch?
Zeker niet. Dat het Blackfield werd in plaats van Porcupine Tree was vooral ingegeven door de praktische reden dat zij toen gingen toeren. Zo’n voorprogramma is altijd vooral een investering in bekendheid, maar door een goedlopende merchandise zijn we toen in elk geval uit de kosten gekomen. We hopen ooit nog eens te kunnen leven van de muziek, maar voorlopig klagen we in elk geval niet.

En ondanks de lauwe ontvangst van “Someone Here Is Missing” was het in Paradiso ook een behoorlijk enthousiast Nederlands publiek, als ik het me goed herinner.
Jazeker! We hadden daar toen in elk geval ons grootste Nederlandse publiek ooit. Overigens staan we 30 november 2012 weer in Nederland, in de Boerderij en op 2 december 2012 in 013 te Tilburg. We spelen dan een dubbele headline act met InMe, wat een wat steviger rockband is.

Ah, dat is goed voor het contrast. Dan staan jullie er weer wat atmosferischer op.
Zoiets ja, haha.

Een vaak gehoord beeld over The Pineapple Thief is dat jij alle nummers componeert en op die manier in wezen de band ‘bent’. Is dat beeld nog terecht, met alle bandleden inmiddels zo’n zes, zeven jaar om je heen?
Dat beeld is gewoon terecht ja. In het begin was ik in feite een eenmansband en speelde ik alles zelf in en nu schrijf ik het materiaal nog steeds zelf en speel het ruwe materiaal ook zelf in, waarna ik ermee naar de band stap en we samen de definitieve versies opnemen. Ik doe het al zo lang zo, dat ik me in een Pineapple Thief context domweg geen andere opzet zou kunnen voorstellen. Het lijkt me wel leuk om het eens anders te doen in samenwerking met andere musici.

Heb je musici in gedachten waar je graag nog eens mee samen zou willen werken?
Nou… vooruit. Laat ik onthullen dat ik op dit moment bezig ben met een samenwerking met een tamelijk bekende zanger van een tamelijk bekende Europese band. Maar meer mag ik er nog niet over zeggen. Nog even geduld dus.

We wachten rustig af. Heb je op het moment verder nog andere bands als grote voorbeelden?
Hoewel ik ze toen ook niet bewust meegemaakt heb, zijn de grote namen uit de jaren ’70, zoals Pink Floyd, Supertramp en Yes heel belangrijk geweest in mijn muzikale ontwikkeling. Maar recenter ben ik bijvoorbeeld ook erg geïnspireerd geraakt door de melancholische rock van Beck. Zo’n plaat als “Sea Change” heeft een heel interessante strijkerssectie.

Nog heel even terug naar “All the Wars”. Ik heb begrepen dat er ook een akoestische bonus-cd bij zal verschijnen, met vooral nummers van deze laatsteling. Welke versies prefereer je zelf?
De akoestische versies zetten de strijkers en het koor meer op de voorgrond. Voor mij hangt het er helemaal vanaf in welke stemming ben of ik de elektrische of de akoestische versies prefereer.

Ik begrijp hieruit dat de fans ook maar het beste de 2-cd versie kunnen aanschaffen?
Inderdaad, haha.

Heb je nog een boodschap voor de lezers van Progwereld?
We zijn Nederland in elk geval dankbaar voor alle steun tot nu toe. En zoals altijd, geef het nieuwe album een kans.