Interview: Sermon

Interview en tekst: Janke Rijpkema

Het nieuws van Prog Magazine over een nieuwe mysterieuze band uit Londen wekte bij mij nieuwsgierigheid op. Ik ben altijd op zoek naar nieuw talent. Al verwachtte ik er eigenlijk weinig van, want ‘mysterieus’ zou waarschijnlijk betekenen dat het weer zo’n supergroep zou zijn met leden van bekende progrock bands. De vooraankondiging van het album ‘The Birth of the Marvellous’ vermeldde alleen dat het ging om een ambitieus project wat zes jaar geleden is gestart en met een getalenteerde drummer als vriend. Niets schetste dan ook mijn verbazing dat het gaat om een nobody, zoals de multi-instrumentalist, die zichzelf Him noemt, zelf zegt. De drummer blijkt James Stewart te zijn, van o.a. Vader en het album is op zijn zachtst gezegd een parel in het genre progressieve metal. Hoog tijd dus om meer over deze man en band te weten te komen!

Aanvankelijk was het de bedoeling een interview te houden in Warschau, waar de band optrad tijdens Prog in Park. Via social media had ik voorafgaand aan het festival al vernomen dat de zanger en oprichter van de band, tevens multi-instrumentalist (hij speelt alle instrumenten op het album), niet herkend wil worden. Omdat de muziek mij aan Tool deed denken, kreeg ik daarom een visioen voor ogen van een man achter een gordijn. Maar nee, ondanks dat de zanger wel verscholen stond achter de andere bandleden, droeg hij een masker en was hij goed te zien. Helaas bleek een interview echter niet mogelijk omdat ondergetekende dan andere bands had moeten missen. We spraken daarom af het interview via Skype te doen.

Masker
De eerste vraag die bij mij opkwam was natuurlijk: wie ben jij? Omdat Sermon in Warschau als eerste optrad en ook nog een signing session had, waarbij de zanger zijn masker af had gedaan, wist ik al dat we te maken hebben met een zeer jong iemand. Het blijkt dat hij in het dagelijks leven ontwerper is, in Londen woont en zichzelf erg saai vindt. Niet alleen draagt hij het masker omdat hij niet wil dat klanten hem herkennen of hem zien als die man die daar staat te schreeuwen (grunten), maar ook omdat hij zichzelf niet erg rock ’n roll vindt. Het dragen van een masker helpt hem bij zijn performance, aldus Him. Wel wil hij in de toekomst een beter masker aanschaffen en het liefst in het donker optreden.

Hij ziet zichzelf niet als een muzikant, Sermon voelt nog niet echt als een deel van zijn leven, maar hij vindt het gewoon leuk om muziek te maken. Op de vraag hoe hij James Vader heeft ontmoet, antwoordde hij dat hij zo’n tien jaar geleden al een ep heeft gemaakt, onder een andere naam (red: zijn echte naam, die hij hier niet genoemd wil hebben).  Deze ep is gerecenseerd door Prog Magazine en James Stewart, progliefhebber, vond dit zo goed dat hij contact heeft gezocht met Him. Hij vroeg of hij toevallig een drummer zocht en zo zijn ze bevriend geraakt. Vanzelfsprekend had James de contacten en zodoende heeft Sermon een platencontract binnen gesleept bij Prosthetic Records. Him vertelt dat dit nogal een schok voor hem was nadat jarenlang niemand ooit van hem had gehoord, noch enige interesse toonde.

Overlijden
De bandnaam Sermon (=preek) heeft geen diepere betekenis in die zin dat Him religieus is, of iets wil overbrengen. Hij gelooft wel dat er iets is en is wel geïnspireerd door de band Woven Hand, waarvan hij het mooi vindt dat zij iets uitstralen. Het idee dat mensen in een kamer luisteren naar een preek sprak hem aan. Daarnaast was hij op zoek naar een korte naam voor de website. Het is wel zo dat Sermon iets wil zeggen met zijn teksten, maar dit heeft niets te maken met religie. Hij wilde gewoon een epische naam die past bij het epische geluid wat hij maakt. Het album “The Birth Of The Marvellous” is ontstaan als reactie op de ziekte en het overlijden van zijn vader. Het hielp de oprichter om het verdriet te verwerken. Hij wilde niet alleen maar verdrietig zijn. De teksten zijn geïnspireerd op de wandelende Jood, die onsterfelijk was. Een middeleeuwse mythe die hij heeft gelezen. Zijn vader was dit helaas niet en heeft het album nooit kunnen beluisteren. Het rouwen om zijn vader hielp Him om melodielijnen en teksten te bedenken daar waar het eerder vage ideeën waren. De titel van het album symboliseert de geboorte van de band, alsmede de geboorte van iets nieuws. De multi-instrumentalist was op zoek naar een meer gebalanceerd leven.  Desiderata, een gedicht van Max Ehrmann, verwoordt dit goed. Dit gedicht heeft Him dan ook voorgedragen op zijn vader’s begrafenis en is als print toegevoegd aan de vinyl versie van het album.

De ontvangst van het album was uiteenlopend. Er waren veel lovende recensies, maar ook bladen zoals Zero Tolerance, de naam zegt het al, die het album afkraakten tot aan het bot. Him denkt dat dit te maken heeft met het feit dat zijn muziek niet echt in een hokje is te plaatsten. Voor de metal liefhebbers is het misschien te soft en voor de progressieve rock liefhebber te hard. Prosthetic Records is een heavy metal label, dus gaat het album naar veel perscontacten in het extreme metal genre. Hij vindt dit echter geen probleem. Hij snapt de meeste kritiek wel. Ook heeft hij niet alle reviews gelezen, slechts die waarin hij is getagd op Facebook. Een echt favoriet nummer heeft hij niet. Wel betekent Chasm veel voor hem omdat hij dit nummer heeft geschreven op de ochtend dat zijn vader is overleden. Ook vindt hij James waanzinnig goed drummen op The Drift. Ondergetekende moest toch even kwijt dat dit laatste nummer haar favoriet is. Over het algemeen is hij erg trots op het resultaat, iets wat niet vaak gebeurt, zegt hij.

Opeth
Inspiratie put Him uit vele bronnen. Hij luistert naar veel verschillende bands, maar kan benoemen dat het eerste nummer ontstaan is tijdens het luisteren naar de Dark Knight Rises soundtrack, van Hans Zimmer. Het tweede nummer tijdens het nummer Human van de band Daughter, een indie folk band. En het derde tijdens het luisteren naar Woodkid. Maar ook luistert hij wel naar progressieve rock en is Mikael Akerfeldt (Opeth) een voorbeeld voor hem als het gaat om gitaarspelen. Hij was al fan van de band sinds zijn kindertijd. “Blackwater Park” veranderde zijn leven, vertelt hij. Verdere grote namen die hij noemt zijn King Crimson en Camel. Maar eigenlijk luistert hij naar vele soorten muziek. Him heeft geen conservatorium gedaan, maar wel muziekles gevolgd toen hij zestien jaar was. Voor zijn afstuderen speelde hij Bleak van Opeth. Hij is echter niet geslaagd, omdat hij zakte voor de theorie. Hij is een autodidact die het leuk vindt dingen te maken, niet alleen muziek. Hij ontwerpt dingen, heeft een eigen studio en houdt van koken. Hij heeft nog veel meer muziek op de plank liggen, niet alleen metal, maar ook rock en folk muziek.

Prog in Park was het eerste optreden voor de band. Him vertelt dat hij dit erg spannend vond en zeer vereerd was naast zijn grote idool Opeth te staan. Martin Lopez (Soen) had tot zijn grote verbazing zelfs een T-shirt aan van Sermon, had het album gehoord en vond het geweldig! Voor de live performance van “The Birth Of The Marvellous” moest Him een band bij elkaar zoeken. James Stewart had gelukkig veel contacten. De bandleden die speelden in Warschau komen over het algemeen uit Groot Brittannië en zijn studievrienden van het conservatorium in Brighton. Dat was goed te zien – het speelplezier spatte er vanaf. De toetsenist, een dame, komt uit Zwitserland. Aanvankelijk zou er nog een vrouwelijke muzikant meespelen, maar die was ziek geworden. Claire, de vrouwelijke toetsenist heeft dit gemis opgevangen. Volgens Him de beste muzikant van de band.

Nederland
Him zegt graag te komen spelen, al verdienen ze er niks aan. Prog in Park heeft hem echter wel veel gekost en dat kan dus niet meer. Hij wil niet in de schulden raken, hoe graag ze ook willen optreden. Him realiseert zich dat bands tegenwoordig snel uit de vergetelheid raken, vanwege de overload aan nieuwe muziek. Twee maanden is het maximum volgens hem, daarna ben je verleden tijd. Het volgende album zal dan ook niet zo lang op zich laten wachten. Maar ondanks dat de muziek al klaar is en Him waarschijnlijk begin volgend jaar de studio ingaat, zal het label er voor kiezen het album pas eind volgend jaar uit te laten komen. Dit om marketingtechnische redenen. Dat “The Birth Of The Marvellous” zo lang op zich heeft laten wachten had alleen maar te maken met het feit dat het zo lang duurde om geld bij elkaar te krijgen voor de opname. Aan de productiviteit van het brein achter de band ligt het namelijk niet. Het volgende optreden voor de band zal zijn in Nederland, op Prognosis.  Het hele album zal daar worden gespeeld, plus waarschijnlijk een nieuw nummer. Laten we hopen dat het festival minder druk en beter georganiseerd wordt dan vorig jaar. Ze verdienen een groot publiek.