Profuna Ocean – Interview met Fred den Hartog, Raoul Potters, Arjan Visser en Rene Visser
Door Mario van Os
Datum: 20 januari 2016

De volledige band van Profuna Ocean is aanwezig in de oefenruimte waar ze wekelijks bij elkaar komen. Verzameld in hun barretje staan ze mij – jammer genoeg via de telefoon – te woord om over hun nieuwe album, “In Vacuum”,  te praten.

Profuna Ocean Band

Ik begin mijn recensie met “Eindelijk!”, want het is toch bijna drie jaar geleden sinds jullie het Dutch Exposure hebben gewonnen en in totaal zijn jullie zo’n vijf jaar bezig geweest met dit album. Waarom heeft het zolang geduurd?
De vorige ep “Watching The Closing Sky” is inderdaad zelfs uit 2009, Dutch Exposure kwam er een beetje tussendoor, waardoor het weer wat werd opgerekt. Tijdens het schrijfproces merk je dat alles wat meer tijd nodig heeft en ook daar raak je aan gewend. Maar eigenlijk hebben we op een gegeven moment met z’n allen besloten om er daadwerkelijk iets heel erg moois van te maken. En dat heeft tijd gekost. We vinden wel dat je dit terug hoort op het album en ook de recensies bevestigen dat. We hebben bewust gekozen voor kwaliteit in plaats van snelheid. Het heeft ook te maken met de opnamen bij Bas de Rooy en de drums die bij Stephan van Haestregt in de studio zijn opgenomen. De lat lag gewoon hoog. En die hebben we bewust tijdens het hele traject continu zo hoog gehouden. Het moest gewoon echt professioneel klinken.
We vinden ook dat heel veel producties om ons heen van collegabands soms erg vlak klinken. Dat was bij ons eerste album (in 2009) ook een beetje. Maar dat is toen ook in een heel ander tijdbestek gegaan en we waren toen ook allemaal nog wat andere muzikanten. We wilden nu echt boven deze vlakke massa uitkomen. Daar is een heel proces aan voorafgegaan met praten, uitzoeken, arrangeren en de juiste mensen bij elkaar zoeken. Ik denk dat we daar wel in geslaagd zijn om net even iets anders te klinken dan anderen. Of misschien horen we nu wel bij de grote jongens qua klank en uitstraling. En dan merk je dat het voor een band, die daarnaast ook nog hun normale werk heeft, er heel veel tijd in gaat zitten. En die tijd hebben we er gewoon voor genomen.

Dat hoor je ook wel terug in de productie. Verder gebruiken jullie ook de Zweed Jens Bogren voor de mastering. Dat past dus bij dat proces.
Inderdaad, dat zijn ook allemaal bewuste keuzen. Als je naar het werk van Jens Bogren luistert, dan klinkt dat allemaal heel fris. En dat wil je; je wilt als band fris klinken. En niet wollig en sompig, wat ontstaat als alles snel en in een kort tijdsbestek gedaan wordt. Het kost wel een paar centen, maar we hebben toch besloten om dat te doen. En dat heeft ook zijn vruchten afgeworpen, want wij vinden dat hij er een echt mooi totaalplaatje van heeft gemaakt. Het muziekvolk wordt ook steeds kritischer en je moet aan steeds hogere eisen voldoen. In ons genre blijft het jammer genoeg wel eens achterwege en wij vonden dat we dat beter moesten doen.  

Is dan een Jens Bogren – die ook albums van Opeth, Katatonia en Symphony X heeft gedaan – een bewuste keuze of is deze toevallig beschikbaar?
We zijn wel heel bewust gaan zoeken naar een persoon die bij ons past. Je noemt al bands waarvan wij hem ook kennen. Dat is voor ons ook referentiemateriaal om tot een keuze te komen. Bij Bas (de Rooy) was het ook een bekende naam en uiteindelijk kom je tot deze keuze. Het is allemaal op afstand gegaan en dan wil je in dat proces ook goed begeleid worden. Jens (Bogren) werkt met zogenaamde stand-masters, waarbij per groep en per instrument wordt gemastered. Dan wordt echt alles onder de loep gelegd. Elk spoor wordt apart gemastered, waardoor er een echt fris, open en helder geluid verkregen wordt. Elk instrument is afzonderlijk te horen en het vormt toch een geheel. Het zijn allemaal complete liedjes geworden.

In Vacuum

Een aantal van die ‘liedjes’ kende ik al, omdat jullie ze al eens live hebben gespeeld. En Losing Ground verscheen eerder op de single What Is Your Alibi? Dus jullie hebben de verschillende nummers echt in de loop van die vijf jaar geschreven.
Dat klopt inderdaad, het is ook geen conceptalbum geworden. De nummers zijn in een best lange tijd geschreven. Voor de opnamen hebben we wel alle nummers naar één niveau getrokken. We hebben in die tijd ook geleerd hoe we de nummers moeten spelen. We hebben eigenlijk geleerd dat door minder noten te spelen we een beter en strakker geluid konden neerzetten. We zijn dus eigenlijk minder gaan spelen, maar hetgeen wat we spelen beter op elkaar te leggen met strakkere arrangementen. Dat moet ook in de productie en in de klank een beter resultaat geven en daarmee zetten we de sound van onze band neer.

Dat klopt wel. Als ik de uitvoering van Losing Ground uit 2011 vergelijk met de huidige versie, dan hoor ik wel degelijk verschil. Een veel professionelere en heldere sound.
Dank je en gelukkig, dat is dus precies wat we bedoelen. Ik ben blij dat dat opgevallen is.

Zijn jullie in die vijf jaar tijd ook veranderd als band?
Ja, zeker. Als band zijn we zeker veranderd; veel  meer volwassen geworden. We maken nu nummers met elkaar en bij het arrangeren daarvan word je als band echt op de proef gesteld. Op een gegeven moment moet je tevreden zijn met het resultaat en dat lukt ons nog niet zo erg. Daar blijft heel veel tijd in zitten, want we willen alles zo goed mogelijk laten klinken. En ook in de tijd kijken we terug naar een nummer en dan willen we continue verder sleutelen aan ons arrangement en geluid. We blijven ons verbeteren en blijven leren met onze muziek.

Jullie hebben wederom een flink aantal lange nummers op het album staan. Is dit een bewuste keuze?
Het is zeker geen opzet om langere nummers te maken, maar het groeit zo. Het is een keuze om muziek te maken en dan moet er nog iets bij en dan is een nummer nog niet klaar. En zo hebben we lopen stoeien en vechten en dan heb je opeens nummers van zeven of acht minuten, en dat gaat op zich nog wel. En dan ligt er opeens een nummer van dertien minuten en dat is dan wel een hele kluif. Maar het blijkt dan wel in z’n totaliteit bij elkaar te passen, dus waarom zou je dat aanpassen en inkorten. Profuna Ocean staat voor een muzikale trip. En we willen dus ook wat uitdragen en dat heeft ook in een nummer dus soms wat tijd nodig.

Als ik naar jullie muziek luister hoor ik invloeden van Steven Wilson, Pink Floyd en Anathema, klopt dat ook een beetje? Is dat ook jullie muzikale voorkeur?
Haha … ik denk dat het niet eens van ons allen de muzikale voorkeur is. Die is veel gevarieerder. Het is ook zeker geen bewuste keuze. Het zijn natuurlijk wel allemaal bij ons bekende bands, waar we ook naar luisteren. Dus we nemen zeker invloeden daarvan mee, maar daarnaast ook van heel veel andere bands. Zelfs meer dan alleen de progressieve hoek, wat we als band ook doen. In bepaalde korte nummers kunnen we ook echt rocken. We zijn dus ook veel breder dan alleen progrock. De emotie in onze muziek vinden we belangrijk. De ene keer sterk aan het rocken en de andere keer weer heel gevoelig.

20160108 - Profuna Ocean_MG_8829 20160108 - Profuna Ocean_MG_9242 20160108 - Profuna Ocean_MG_8856

Naast Profuna Ocean spelen jullie bijna allemaal in andere bands, die ook bij jullie release party aanwezig waren. Hoe combineren jullie dat?
Je moet die andere bands zeker niet zien als tweederangs, maar het is een verrijking als muzikant om in meerdere bands te mogen spelen. De uitdaging ligt vooral om dat ook een beetje te scheiden van elkaar. Dat legt voor jezelf de lat weer wat hoger, omdat het niet allemaal hetzelfde blijft. Hetgeen Raoul (Potters) bij Dirty Gift doet, dat is weer een heel andere manier van muziek maken. Dat geldt ook voor Arjen (bij Dirty Gift) en voor mij (Fred den Hartog) ook bij Sylvium. Het is gewoon andere muziek, waarbij ik op een andere manier wil musiceren.

Het voordeel is dan ook dat Nancy Bijland (van Dirty Gift) als gast zangeres komt mee doen op jullie album. Zoals op het nummer Ghost.
Ja zeker, Nancy is ook weer een andere afwisseling die je op je album gebruikt. Het wordt ook heel goed ontvangen. En Ghost is een nummer waarbij Profuna Ocean laat zien dat we klein kunnen zijn en een mooie ballad kunnen neerzetten. Het is ook weer een uitdaging voor ons als muzikant en daarmee een verrijking in het spelen van deze verschillende nummers.

Verder Yacco den Toom die op jullie releaseparty mee komt spelen. Is dit ook een goede vriend?
Ja zeker, Yacco kennen we al een hele tijd. En het is gewoon leuk als je gebruik kunt maken van dit soort mensen uit je netwerk. Een verrijking voor onze muziek, maar ook voor onszelf als muzikant.

Aan Fred: Tijdens jullie releaseparty stond ik dicht bij jouw collega’s uit Sylvium, die bij het nummer Ghost wel in lachen uitbarstten toen jij het nummer inzetten met een Maracas. Kun je dat toelichten?
Dat zijn van die leuke anekdotes. We zijn bij Sylvium al maanden bezig om iets akoestisch te gaan doen, maar ik heb het bij hen afgehouden om met van die eitjes te gaan schudden. Want het zat bij Profuna Ocean al lang in de pen om dit te gaan doen en zoals gezegd ik wil dat wel gescheiden houden en niet twee keer hetzelfde doen. Daar werd dus een beetje lacherig over gedaan, maar wel allemaal heel positief. We hebben achteraf er ook nog flink om gelachen.

20160108 - Profuna Ocean_MG_8909 20160108 - Profuna Ocean_MG_9029

Na deze release en succesvolle release party, wat zijn jullie verdere toekomstplannen?
We gaan eerst flink aan de promotie van het album werken, waarin we worden bijgestaan door Peter (van Freia) en JBM Events. We willen daarbij flink gaan optreden. Onder andere staan we op 16 april in het Ukien te Kampen, met de Chileense band Aisles.
Ondertussen zijn we ook voorzichtig bezig met wat snippets van nieuwe nummers. We zijn wel voorzichtig aan het kijken hoe we daarmee verder gaan en wat hebben we geleerd van het vorige proces. En natuurlijk gaan we dan nieuwe nummers maken. Dit jaar verwacht ik niet nog een album, maar we gaan zeker niet stil zitten.

Hebben jullie verder nog iets toe te voegen?
Eigenlijk niet, we hebben het meeste wel besproken. Ik wil alleen iedereen aanraden om het album aan te schaffen en naar één van onze optredens te komen kijken. We willen natuurlijk graag de aandacht vasthouden tot einde van het jaar, zodat we in de jaarlijstjes komen.

Oké bedankt en tot de volgende keer
Jij ook bedankt en de groeten aan alle lezers van Progwereld!

Profuna Ocean bestaat uit:
Fred den Hartog: drums
Raoul Potters: zang en gitaar
Arjan Visser: basgitaar
Rene Visser: toetsen en achtergrondzang

Meer info: http://www.profuna-ocean.com/

Foto’s met dank aan Profuna Ocean en Ron Kraaijkamp (live foto’s)

Koop bij bol.com